Σ Ψυρράκη Η FAZ κάνει την αποτίμηση της γερμανικής προεδρίας της ΕΕ εστιάζοντας στο αποτύπωμα της Άγγελα Μέρκελ.
«Οι προεδρίες του Συμβουλίου της ΕΕ συχνά υπερεκτιμώνται. Υπάρχουν δύο εξαιρέσεις: όταν μια μεγάλη χώρα ηγείται του κλαμπ των 27 και όταν πρέπει να ξεπεραστεί μια κρίση. Τους τελευταίους έξι μήνες συνέπεσαν και τα δύο» αναφέρει σε σχόλιό για τη γερμανική προεδρία της ΕΕ που ολοκληρώνεται η Frankfurter Allgemeine Zeitung. To σχόλιο υπενθυμίζει όλα τα σοβαρά προβλήματα που κλήθηκε να διαχειριστεί η γερμανική προεδρία το τελευταίο εξάμηνο, που συνέπεσε με την περίοδο της πανδημίας, την αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών της και τις διαφωνίες για το Ταμείο Ανάκαμψης. «Μόνο όταν η καγκελάριος Μέρκελ και ο πρόεδρος Μακρόν σφυρηλάτησαν από κοινού ένα σχέδιο, έδωσαν στην ΕΕ μια άλλη προοπτική. Στη συνέχεια η Γερμανία έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να εφαρμόσει αυτήν την ιδέα. Αυτό αποδείχθηκε το δυσκολότερο» σημειώνει η SZ και κάνει αναδρομή στις αρχικές διαφωνίες ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου κι έπειτα Δύσης και Ανατολής. «Με επιδεξιότητα, αλλά και με αποφασιστικότητα, το Βερολίνο απέφυγε την επόμενη κρίση και έλυσε το αδιέξοδο στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό».
Το σχόλιο αναφέρεται και στα άλλα σημαντικά θέματα της γερμανικής προεδρίας, από τη διαχείριση του δεύτερου κύματος του κορονοϊού και τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς μέχρι τη στρατηγική εμβολιασμού, στα θέματα εσωτερικής ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής. Υπάρχουν ωστόσο και «σκιές» παρατηρεί: «Όλες οι πρωτοβουλίες του Βερολίνου για την Τουρκία παρέμειναν άκαρπες. Και ένα νέο πρόβλημα προέκυψε στα Δυτικά Βαλκάνια: η Βουλγαρία εμποδίζει την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τη Βόρεια Μακεδονία. Οι συγκρούσεις για τη γλώσσα, την ταυτότητα και την ιστορία αναπτύσσουν γρήγορα τη δική τους δυναμική ειδικά στα Βαλκάνια. Δεν ευθύνεται το Βερολίνο γι αυτό. Αλλά δείχνει πόσο περιορισμένη είναι η επιρροή ακόμη και του μεγαλύτερου κράτους-μέλους της ΕΕ. Η Γερμανία δεν σημείωσε επίσης σημαντική πρόοδο στην πολιτική ασύλου και μετανάστευσης».
Στη συνέχεια το σχόλιο εστιάζει στη συμβολή της καγκελαρίου Μέρκελ στην ευρωπαϊκή σκηνή: «Μάλλον ήταν η τελευταία φορά που η Άγγελα Μέρκελ άφησε τη σφραγίδα της στην ΕΕ. Ως καγκελάριος από το 2005 δεν ακολούθησε κάποιο ευρωπαϊκό όραμα, όπως ο Αντενάουερ ή ο Κολ, αλλά αντιμετώπισε τρεις κρίσεις: την υπερχρέωση μετά την πτώχευση της Lehman Brothers, το προσφυγικό και τώρα την πανδημία. Στην τέταρτη κρίση, το Brexit, απέδειξε τη δύναμή της, αφήνοντας το πεδίο δράσης στους διαπραγματευτές της EE, χωρίς να εμπλακεί σε διμερείς διαπραγματεύσεις, όπως προσπάθησε το Λονδίνο μέχρι πρόσφατα. Πολλά προκάλεσαν αντιθέσεις και αντίσταση. Κάθε τόσο την παρουσίαζαν ακόμη και με ναζιστική στολή. Ωστόσο μετά από δεκαπέντε χρόνια στο αξίωμά της, η Μέρκελ έχει κατακτήσει ένα απαράμιλλο επίπεδο εμπειρίας, εκτίμησης και κύρους. Στις Βρυξέλλες ρωτούν συχνά ποιος θα την διαδεχθεί. Υπάρχει επίσης ανησυχία ότι η αποχώρησή της θα μπορούσε να κλονίσει την σταθερότητα της ΕΕ του χρόνου. Σε κάθε περίπτωση, κανένας από τους δύο αρχηγούς ευρωπαϊκών κυβερνήσεων με τη μεγαλύτερη εμπειρία μετά την καγκελάριο δεν θα μπορέσουν να καλύψουν το κενό: ούτε ο Βίκτορ Όρμπαν ούτε ο Μαρκ Ρούτε».
Πηγή: Deutsche Welle