Newsroom Team Πέντε σημεία για το νέο νόμο για τα Πανεπιστήμια
του Δημήτρη Χριστόπουλου (*)
1. Ο νόμος για την πανεπιστημιακή αστυνομία και την εισαγωγή βάσης εισαγωγής στο πανεπιστήμιο πέρασε.
Για να μπορέσει να εφαρμοστεί ωστόσο θα χρειαστεί νέα πρωτοβουλία της κυβέρνησης για την επανασύσταση των πρυτανικών συμβουλίων και τη συγκρότησή τους από πρόσωπα που θα είναι φιλικά διακείμενα προς την κυβέρνηση με στόχο την “πλαισίωση” των πρυτανικών αρχών που έχουν εκφράσει την έντονη διαφωνία τους με το νόμο και την εισαγωγή της ΕΛ. ΑΣ, στα πανεπιστήμια. Μπορεί ακόμη, να τεθεί ένα τέλος με μεταβατική διάταξη στη θητεία των πρυτάνεων προκειμένου οι πιο “ενοχλητικοί” να παυθούν. Το στοίχημα είναι η εδραίωση ενός περιβάλλοντος διοίκησης το οποίο θα κληθεί να εφαρμόσει το νόμο για την αστυνομία και τα υπόλοιπα. Αυτή είναι η νέα πρόκληση που έχουμε ενώπιον μας. Έχει στρατηγική σημασία για την επιτυχία ή την αποτυχία του συνολικού εγχειρήματος της κυβέρνησης η έκβαση του δεύτερου βήματός του που είναι προ των πυλών.
2. Η συζήτηση που διεξήχθη με ευκαιρία το νέο νόμο άφησε ένα τοξικό απόβλητο στην κοινωνία μας. Ενίσχυσε την πεποίθηση ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι άνδρο ακολασίας, βίας και παραβατικότητας. Η κυβέρνηση, ο φιλικός προς αυτήν τύπος και οι διανοούμενοι που τη στηρίζουν, στην προσπάθειά τους να εδραιώσουν τη συναίνεση της κοινής γνώμης στη νομοθετική πρωτοβουλία, προσέφυγαν στη χρήση επιχειρημάτων τα οποία τραυμάτισαν περαιτέρω και απαξίωσαν το ελληνικό πανεπιστημιο. Πραγματικά μου κάνει εντύπωση καθώς κάποιοι απο αυτούς παρέχουν τις υπηρεσίες τους στο ελληνικό πανεπιστήμιο με αίσθηση του καθήκοντος για πολλά χρόνια. Αυτές τις αντιλήψεις, είτε ο νόμος μείνει-είτε πέσει, θα τις βρίσκουμε μπροστά μας. Αυτό είναι η βλάβη σε μακρά διάρκεια.
3. Το όλον μου θυμίζει κάτι από τον αφόρητα ιδεοληπτικό και αυταρχικό τρόπο που η κυβέρνηση Σαμαρά το 2013 “αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ.” Η ΕΡΤ τελικά δεν έκλεισε, αλλά χάλασε για τα καλά. Από τη στιγμή που ξανα-άνοιξε δεν δείχνει ικανή να σπάσει, έστω και για τα προσχήματα, την κηδεμόνευση από την εκάστοτε κυβέρνηση. Υπονοώ ότι τα κακώς κείμενα του ελληνικού πανεπιστημίου δεν αντιμετωπιζονται με τέτοιους νόμους. Αντιθέτως, ως και να ενισχυθούν μπορεί.
4. Καμία κοινωνία δεν έχει την πολυτέλεια να χαλάσει το πανεπιστημιό της. Το αν το ελληνικό πανεπιστήμιο θα μπορέσει να κρατήσει τα πλεονεκτήματά του, να βελτιώσει τις πρακτικές του, να αντιμετωπίσει τις κακοδαιμονίες του (για τις οποίες υπάρχουν ευθύνες Αριστερά και Δεξιά ) είναι ένα ανοιχτό ερώτημα. Ένα ερώτημα το οποίο τίθεται με ολοένα πιο ζωτικό τρόπο πρωτίστως για όλους που δουλεύουμε σε αυτό. Αν αποτύχουμε, τότε η αποτυχία αφορά όλη την κοινότητα.
5. Η κυβέρνηση έκανε μια σαφή επιλογή ολικής ιδεολογικής αντιπαράθεσης με τη “Μεταπολίτευση”, την Αριστερά και όσους θεωρεί εμπόδια στην εδραίωση των πολιτικών της. Και υπό την έννοια αυτή, πολύ καλά έκανε. Η πολιτική δεν είναι στεγνή ιδεών, αλλά ιδέες που γίνονται πράξεις. Τις ιδέες μας τις φωνάζουμε για να πείσουμε: έτσι έκανε η κυβέρνηση. Δεν τις κρύβουμε γιατί φοβόμαστε αυτές ή την έξωθεν μαρτυρία.
Ας είναι αυτό ένα μάθημα για τα αριστερά καφενεία.
*Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας
Πηγή: Facebook