ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ «Η ιδιωτική πρωτοβουλία θα βάλει μπροστά τη μηχανή της οικονομίας» έλεγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο όχι και τόσο μακρινό 2017 σε μεταπτυχιακούς φοιτητές του Stanford.
Μπορεί να μην τα κατάφεραν μέχρι στιγμής οι ιδιώτες να εκκινήσουν την οικονομία αλλά στην εξωτερική πολιτική σπινιάρουν. Έφεραν οι ιδιώτες (με την νεοελληνική έννοια) τον Haftar στην Αθήνα, τοποθέτησαν Patriot στη Σαουδική Αραβία, έστειλαν τον Πρωθυπουργό στη Λιβύη να συναντήσει τον Πρέσβη που απέλασε και τελικά έγινε Πρόεδρος της χώρας, έκαναν την Αθήνα προορισμό των περισσότερων ηγετών των Βαλκανίων και σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλα που δεν υπέπεσαν στην αντίληψη μου.
Αν μη τι άλλο δεν είναι και λίγα όσα κατάφερε η ιδιωτική πρωτοβουλία στην εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Άλλωστε από μόνος του ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν θα επισκεπτόταν καμιά basses classes χώρα, ιδιαίτερα βαλκανική.
Ευτυχώς πάντως που το οικονομικό φόρουμ των Δελφών, κάλεσε κάποιους βαλκάνιους ηγέτες και έτσι είδαν κίνηση τα Μέγαρα του Προεδρικού και του Μαξίμου.
Επίσημες επισκέψεις δεν ήταν, αλλά τι σημασία έχει; Το νταλαβέρι έγινε, οι φωτογραφίες βγήκαν, οι δηλώσεις για στήριξη στην ευρωπαϊκή πορεία των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων έγιναν, κι έτσι, όλα καλά όλα ανθηρά.
Τώρα αν δεν έγραψε στο tweet του ο Μητσοτάκης το όνομα της Βόρειας Μακεδονίας για την συνάντηση του με τον Zaev, ή το ότι η Πρωθυπουργός της Σερβίας, γιατί άραγε, είπε ότι δεν θα φύγει από τη χώρα αν δεν πάρει ημερομηνία για την σύγκλιση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας, δεν έχουν και τόση σημασία.
Ούτε έχει ιδιαίτερη σημασία που Σερβία και Τουρκία μοίρασαν δωρεάν προστατευτικό υλικό στις βαλκανικές χώρες στο πρώτο κύμα της πανδημίας και εμβόλια στην συνέχεια, ενισχύοντας τις διμερείς τους σχέσεις με τις γειτονικές τους χώρες. Αυτά είναι ψιλά γράμματα.
Η Ελλάδα είναι αλλού γι’ αλλού. Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη(;).
Τελικά αν δεν το πουν οι ιδιώτες δουλειά δεν γίνεται. Για όσους γνωρίζουν δεν ήταν τυχαία η αναφορά του Zoran Zaev on camera σε τρεις επιχειρηματικούς ομίλους για να προσελκύσει το ενδιαφέρον του Έλληνα Πρωθυπουργού, μπας και ξεμπλοκάρει εκείνα τα έρμα τα μνημόνια που είναι να υπογραφούν από την Ελληνική Βουλή εδώ και έξι μήνες.
Όσα είχαν χτιστεί τα προηγούμενα χρόνια μέσω της Συμφωνίας των Πρεσπών, τις τετραμερείς πρωτοβουλίες, όπως τη διασυνοριακή με Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία και Βουλγαρία ή την τετραμερή με Σερβία, Ρουμανία και Βουλγαρία και άλλες, μέσα σε δυο χρόνια έγιναν καπνός.
Η εξωτερική πολιτική είναι και για τ’ αλώνια και για τα σαλόνια. Καλά τα σαλόνια του Élysée, του Βερολίνου και των Βρυξελλών, όμως υπάρχουν και τ’ αλώνια της Σερβίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας ακόμα και της Τουρκίας. Είναι οι γείτονες μας και μας αφορούν, όπως τους αφορά και το τι συμβαίνει σ΄ εμάς.
Η αφ’ υψηλού εξωτερική πολιτική δεν βοηθά, ούτε τα παχιά λόγια και οι επικοινωνιακές ατάκες. Πράξεις με αποτελέσματα αμοιβαίας ωφέλειας χρειάζονται οι σχέσεις γειτονίας.
Στην τελική «άζωστος τρέχει ο γείτονας και ο συγγενής ζωσμένος».
