ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΑΤΣΙΟΣ Το απόγευμα της Τετάρτης (16/6) ο Ανδρέας Λοβέρδος ανακοίνωσε επίσημα την υποψηφιότητα του για την αρχηγία του Κινήματος Αλλαγής σε ένα σκηνικό που περισσότερο θύμιζε άλλες εποχές του πολιτικού μας συστήματος και με ένα λόγο αρκετά επαναστατικό για τα δεδομένα του κόμματος.
Ήταν γνωστό εδώ και πολύ καιρό ότι το έμπειρο στέλεχος του ΚΙΝΑΛ θα είναι ο βασικός αντίπαλος της Φώφης Γεννηματά στις εσωκομματικές εκλογές του φθινοπώρου και πλέον έθεσε με κάθε επισημότητα την υποψηφιότητα και μάλιστα σε μία ιδιαίτερη ημέρα όπου στην Βουλή ψηφιζόταν το νέο εργασιακό νομοσχέδιο της Κυβέρνησης Μητσοτάκη το οποίο έχει προκαλέσει μεγάλες εντάσεις στην κοινωνία και στη πολιτική ζωή του τόπου.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος με ένα βίντεο γεμάτο ένταση και το βαρύγδουπο τίτλο “πράσινη επανάσταση” έκανε γνωστό πως θέλει να αλλάξει τα πάντα και κυρίως να επαναφέρει το ΚΙΝΑΛ στο ΠΑΣΟΚ και να το εκσυγχρονίσει στον 21ο αιώνα, όμως κάπου εδώ ξεκινούν και οι ενστάσεις.
Ο συγκεκριμένος πολιτικός του μεσαίου χώρου όπως αναφέρει και ο ίδιος έχει ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του εδώ και όχι και πολλές μέρες αλλά… χρόνια, αφού τοποθετεί τον εαυτό του σε έναν εκ των πρωταγωνιστών του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου και αυτόματα σε περίπτωση εκλογής του το ΚΙΝΑΛ ή ΠΑΣΟΚ θα αποτελεί μονάχα “εχθρό” της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και όχι πιθανό σύμμαχο και κυβερνητικό εταίρο.
Μπορεί ο Ανδρέας Λοβέρδος στο σποτ του να τονίζει πως στόχος του είναι η δεύτερη θέση αρχικά στο κόμμα σε περίπτωση που γίνει αρχηγός του και στη συνέχεια η διακυβέρνηση του τόπου, όμως αυτό το σκεπτικό δείχνει με τα πραγματικά πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα απίθανο, αφού τον προοδευτικό χώρο της κεντροαριστεράς και της ριζοσπαστικής ευρωπαϊκής αριστεράς εκφράζει ξεκάθαρα ο ΣΥΡΙΖΑ του 32%.
Το θέμα με τον κύριο Λοβέρδο είναι πως από μόνος του μπορεί αρχικά να μιλάει για αυτόνομη πορεία του κόμματος του, όμως παράλληλα αφήνει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να στηρίξει υπό προϋποθέσεις μία Κυβέρνηση με την συντηρητική παράταξη και την Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, αφού είναι ο μοναδικός βουλευτής του ΚΙΝΑΛ που δεν ασκεί ιδιαίτερα σκληρή κριτική στη παρούσα Κυβέρνηση.
Και κάπου εδώ έρχεται και το μεγάλο ερώτημα πως μπορεί ένας πολιτικός του κέντρου -όπως ο ίδιος προσδιορίζεται- να μιλάει για… επανάσταση και να έχει στο μυαλό του να επαναλάβει το ίδιο λάθος που έκανε το κόμμα του το 2012 δηλαδή να συγκυβερνήσει με τη δεξιά και να κατρακυλήσει στα μάτια των ψηφοφόρων με αποτέλεσμα να φτάσει στο πολιτικό “πάτο” του ΠΑΣΟΚ στο 4%.
Η επανάσταση για το χώρο του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ πιο εύκολα προσδιορίζεται με μία αυτόνομη πορεία ή την δημιουργία μίας προοδευτικής συμμαχίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλες κεντροαριστερές – αριστερές δυνάμεις παρά με τα ίδια υλικά που κατέστρεψαν το συγκεκριμένο ιστορικό πολιτικό χώρο.
Αν ο κύριος Λοβέρδος επιθυμεί να γίνει ο νέος Βενιζέλος για το κόμμα του τότε δεν υπάρχει καλύτερο “όπλο” για την πλευρά της κυρίας Γεννηματά στις εσωκομματικές εκλογές, ώστε να επικρατήσει ξανά πείθοντας τους ψηφοφόρους για τη δική της τακτική.
Το μόνο σίγουρο είναι πως μετά το καλοκαίρι η πολιτική ζωή του τόπου μπαίνει σε νέα φάση, οι δυσκολίες για τον κόσμο θα μεγαλώσουν και για το ΚΙΝΑΛ θα είναι μία “καυτή” περίοδος αφού θα υπάρχουν οι εσωκομματικές εκλογές και οι πολιτικές εξελίξεις τις οποίες θα πρέπει να διαχειριστεί.
Γεννηματά, Λοβέρδος και όποιος άλλος υποψήφιος προκύψει για την αρχηγία θα λειτουργήσουν περισσότερο σαν αντίπαλοι παρά σαν σύμμαχοι και εκεί ο καθένας ψηφοφόρος του ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να αποφασίσει το που θα στρίψει το κομματικό… καράβι και ποιο θα είναι το μέλλον του.