ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΑΤΣΙΟΣ Το φετινό καλοκαίρι έχει ξεκινήσει για τα καλά σε όλα τα επίπεδα στη χώρα μας και το πιο σημαντικό είναι ότι παρά την πανδημία οι πολίτες παίρνουν ανάσες ελευθερίας μέσα από τον πολιτισμό που επέστρεψε με… κοινό στις ζωές μας.
Μπορεί όλοι να στέκονται αυτό τον ενάμιση χρόνο της πανδημίας του κορωνοϊού στο υγειονομικό και στο οικονομικό κομμάτι της καθημερινότητας, όμως εξίσου σημαντικό για τους πολίτες είναι και το θέμα της ψυχολογίας τους μετά από τόσο καιρό όπου βίωσαν μία πρωτόγνωρη καραντίνα στην οποία δυστυχώς προσαρμόστηκαν χάνοντας απλές στιγμές χαλάρωσης όπως μία συναυλία, ένα σινεμά ή μία παράσταση στο θέατρο.
Μπορεί αυτό τον ενάμιση χρόνο οι πολίτες να μπορούσαν να παρακολουθήσουν θεάματα μόνο μέσα από web παραστάσεις, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς πολιτισμός χωρίς αυτούσια παρουσία του κοινού δεν υπάρχει και αυτό κόστισε στη ψυχολογία και στη διάθεση όλων μας.
Πλέον αυτή η κατάσταση έχει αλλάξει όχι σε απόλυτο βαθμό, αλλά έστω και οριακά αφού οι συναυλίες και οι θεατρικές παραστάσεις όπως και τα θερινά σινεμά θα μπορούν να διεξάγονται με κόσμο αλλά μονάχα καθισμένους και στο 50% της πληρότητας.
Κάτι είναι και αυτό θα σκεφτεί κανείς, όμως η πραγματικότητα είναι σκληρή αφού οι άνθρωποι του πολιτισμού από τη μία δεν στηρίχθηκαν καθόλου από την Κυβέρνηση και το Υπουργείο σε κανένα βαθμό όσο διαρκεί η πανδημία και από την άλλη όπως δείχνουν τα πρώτα στοιχεία οι πολίτες “διψούσαν” για ανασάνουν μέσα από τη μουσική ή το θέατρο.
Όποιος δει τι γίνεται από κόσμο και από τη ζήτηση εισιτηρίων στις πρώτες συναυλίες ή στις πρώτες παραστάσεις σε ανοιχτά θέατρα και σινεμά θα καταλάβει τι εννοούμε. Τα εισιτήρια εξαφανίζονται στο… λεπτό για το οτιδήποτε, αφού ο κόσμος λόγω της κλεισούρας και της ανάγκης να βγει από το σπίτι για να ξεχάσει τα προβλήματα του θα δει ακόμα και κάτι που δεν θα το επέλεγε προ κορωνοϊού.
Για παράδειγμα η συναυλία του Μίλτου Πασχαλίδη στην Τεχνόπολη έγινε sold out μέσα σε λίγες ώρες, ενώ κάτι παρόμοιο συνέβη και με την πρώτη θερινή συναυλία του πάντα αγαπημένου Σωκράτη Μάλαμα του οποίου η εταιρεία παραγωγής ανακοίνωσε και δεύτερη σερί συναυλία λόγω της ζήτησης και της οποίας τα εισιτήρια εκ νέου εξαντλήθηκαν!
Δεν είναι μονάχα το φανατικό κοινό που έχει ένα καλλιτέχνης, αλλά η ανάγκη του κόσμου για ψυχαγωγία μέσω πολιτισμού που τόσο πολύ στερήθηκε αυτό το δύσκολο χρονικό διάστημα.
Τα παραδείγματα που δόθηκαν για τις συναυλίες δεν έχουν διαφορά από το τι συμβαίνει σε παραστάσεις ή σε θερινά σινεμά στα οποία δεν βρίσκεις με τίποτα εισιτήριο για οποιαδήποτε ταινία και ακόμα ας σκεφτούμε πως έχουμε Ιούνιο.
Το βαθύ καλοκαίρι είναι μπροστά πολλά φεστιβάλ ετοιμάζονται να ανοίξουν τις πόρτες τους ξανά και σίγουρα ο κόσμος θα είναι εκεί και θα ανταποκριθεί γιατί το έχει μεγάλη ανάγκη.
Βέβαια το χειμώνα μην γνωρίζοντας πως θα είναι η επιδημιολογική κατάσταση μπορεί η συνθήκη του πολιτισμού να αλλάξει πάλι αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση…