ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Αν ζούσε σήμερα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, σίγουρα θα αναφωνούσε εκ νέου, όπως τότε που πληροφορήθηκε τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, το «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;»
Ποιος αλήθεια κυβερνά αυτό τον τόπο;
Οι νταβατζήδες που είπε ο ανιψιός Καραμανλής; Μήπως η αόριστη διαπλοκή που ξόρκιζε ο πατέρας Μητσοτάκης, ως άλλη αόρατη αρχή; Κάποια ξένη υπερδύναμη; Τα τέσσερα-πέντε τζάκια που όλοι συζητάνε στις παρέες, αλλά κανείς δεν κατονομάζει δημόσια; Ή είναι κάτι υπεράνω όλων αυτών που τελικά κουμαντάρει τις ζωές και το μέλλον μας;
Όσο και να προσπαθούν, νταβατζήδες, διαπλεκόμενοι, υπερδυνάμεις ή τζακάτοι είναι πεπερασμένοι. Δεν είχαν ούτε θα έχουν ποτέ την αιωνιότητα στο τσεπάκι τους, όσο και να προσπαθήσουν. Και χωρίς την αιωνιότητα κυβερνάς περιστασιακά, χωρίς να διαιωνίζεις την εξουσία σου.
Μόνο όποιος έχει κερδίσει την αιωνιότητα μπορεί να κυβερνά, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα και την αιωνιότητα δεν την συναντάς παρά μόνο στη θρησκεία και τη μυθολογία.
Έχοντας αυτό το υπερ-όπλο τις τελευταίες δυο χιλιετίες οι «αντιπρόσωποι» και «εκπρόσωποι» της αιωνιότητας κυβερνάν με έναν μοναδικό τρόπο διασφαλίζοντας τα καλά και συμφέροντα τους.
Το κόλπο είναι απλό και εγγυημένα αποτελεσματικό. Το έχουν χρησιμοποιήσει κατά κόρον και πάρα πολλές κυβερνήσεις, δημοκρατικές ή αυταρχικές. Ο φόβος. Και πιο συγκεκριμένα ο φόβος του θανάτου και το άγνωστο της συνέχειας. Κανένας φόβος μεγαλύτερος απ’ αυτόν για τους περισσότερους θνητούς.
Έτσι πάνω σ’ αυτό τον φόβο έχτισαν στο πέρασμα του χρόνου, πολιτικά σκεπτόμενοι πατέρες, ενδεδυμένοι με ράσα ή χρυσοποίκιλτα άμφια, την εξουσία τους. Μια εξουσία που δεν είναι κράτος εν κράτει, αλλά το ίδιο το κράτος.
Στο όνομα ενός Θεού, που μίλησε για αγάπη, ισότητα και δικαιοσύνη, αυτοί διδάσκουν με τις πράξεις τους πολλές φορές μίσος, ανισότητα και ανομία. Όχι όλοι, αλλά δυστυχώς πάρα πολλοί.
Το αγάπα τον πλησίον σου έχει γίνει κοίτα την πάρτη σου. Η ισότητα έγινε πρώτος μεταξύ ίσων και η δικαιοσύνη έγινε ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Αυτοί είναι η εξουσία και το δείχνουν με κάθε τρόπο. Το είδαμε στη συνάντηση Κικίλια, Ιερώνυμου, Τσιόδρα. Το είδαμε στις αποφάσεις των υποτίθεται κυβερνώντων στα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας, στην πολιτική των εμβολιασμών και ένα σωρό άλλων αποφάσεων όπου μόνιμα οι «εκπρόσωποι-αντιπρόσωποι» της αιωνιότητας απολαμβάνουν προνόμια εν αντιθέσει με τους απλούς πολίτες.
Ο σεβασμός στην πίστη κάθε ανθρώπου είναι αδιαπραγμάτευτος.
Όμως οι ταγοί της πίστης δεν μπορούν μέσω της τρομοκρατίας -όποιας μορφής- σε πιστούς ή κυβερνώντες να μεταμορφώνουν μια Δημοκρατία σε Θεοκρατία.