ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Όταν κατά τον τελευταίο ένα χρόνο έχει ζητηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ η παραίτηση αρκετών υπουργών με διάφορες αφορμές (Σταϊκούρας, Κεραμέως, Κικίλιας), κι όταν κατά το ίδιο διάστημα στο στόχαστρο της Κουμουνδούρου έχει βρεθεί πλειστάκις ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη (αστυνομική καταστολή, Νέα Σμύρνη, δράση οργανωμένου εγκλήματος, γυναικοκτονίες κ.ά), εύλογα απορούν ορισμένοι γιατί ο Αλέξης Τσίπρας απέφυγε να κάνει το πολιτικά προφανές στην χθεσινή συνέντευξη Τύπου. Να ζητήσει, δηλαδή, την παραίτηση του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη και του Νίκου Χαρδαλιά. Κάποιοι το είδαν, μάλιστα, και ως αντίφαση, ενώ άλλοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έκαναν λόγο για “αντιπολίτευση-σούπα” και “πλαδαρά αντανακλαστικά”.
Σε αυτό το πλαίσιο καταγγελτικής αντιπολίτευσης, το ΚΙΝ.ΑΛ θα μπορούσε να πει κανείς πως προσπέρασε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αφού η Φώφη Γεννηματά ζήτησε τις παραιτήσεις Χρυσοχοϊδη-Χαρδαλιά. Δεδομένου ότι ο πρώτος προέρχεται από την μήτρα του ΠΑΣΟΚ και την “ιερή αγελάδα” του Σημιτικού εκσυγχρονισμού, το να ζητά η κ. Γεννηματά την κεφαλή του επί πίνακι δεν είναι μικρό πράγμα και δίνει στίγμα (αντιπολιτευτικών) προθέσεων για το μέλλον- εν όψει και της εκλογής ηγεσίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ωστόσο, άφησε το αίτημα περί παραιτήσεων στην διάθεση της προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ και ο ίδιος επιχείρησε να στοχεύσει πιο ψηλά. Από εδώ και στο εξής, για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν υπάρχουν οι λοχαγοί (όσο προβεβλημένοι κι αν είναι), υπάρχει μόνο ο στρατηγός. Η σύγκρουση θα αφορά σχεδόν αποκλειστικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, και η μακρά μάχη που ξεκίνησε ήδη από την πανδημία και κλιμακώνεται με τις καταστροφικές πυρκαγιές και θα επεκταθεί και στην οικονομία θα είναι “μάχη για δύο”.
Όπως άλλωστε σχολίασε «δεν ακολουθώ την πεπατημένη σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές. Ο λόγος είναι ότι θεωρώ πως η βασική ευθύνη, όχι μόνο για τη διαχείριση των 7-8 ημερών αλλά για τα λάθη και τις παραλείψεις στη στρατηγική, την αγνόηση των προτάσεων που είχε στα χέρια του, ανήκει στον Πρωθυπουργό. Όπως και η ευθύνη τούτη την ώρα να κατανείμει την ευθύνη στους υφισταμένους του». Εξηγώντας το γιατί δεν ζήτησε ευθέως αποπομπή των κ.κ Χρυσοχοίδη και Χαρδαλιά, των αρμόδιων υπουργών. είπε: «Αν ο κ. Μητσοτάκης είναι ικανοποιημένος από έναν Υπουργό που την κρίσιμη ώρα που καίγεται η μισή Ελλάδα βγαίνει και δηλώνει ότι ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί υποδειγματικά, είναι δικό του ζήτημα, δικό του πρόβλημα».
Ο Αλέξης Τσίπρας, με αυτό τον τρόπο, προσπαθεί να εδραιώσει μια εικόνα “θεσμικότητας”. Δείχνει να απομακρύνεται από την ακτιβιστική αντιπολίτευση που αναδεικνύει ad hoc ζητήματα και στοχεύει σε αδύναμους κρίκους και πρόσωπα ευάλωτα (αυτό θα παραμείνει στο δεύτερο και τρίτο επίπεδο της Κουμουνδούρου), και προκαλεί τον ίδιο τον πρωθυπουργό σε ευθεία αντιπαράθεση. Χρεώνει, πλέον, στον ίδιο το σύνολο των χειρισμών και των λαθών της κυβερνητικής πολιτικής, ως επιεκφαλής του επιτελικού κράτους που ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρόβαλλε ως αρχή των πάντων.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιλαμβάνεται το τελευταίο διάστημα πως ο πρωθυπουργός δεν είναι πια επικοινωνιακά και πολιτικά άτρωτος. Η αλήθεια είναι πως ο πανίσχυρος μηχανισμός πολιτικής επικοινωνίας λύγισε αρκετά εύκολα από την υψηλή θερμοκρασία στα μέτωπα των πυρκαγιών και από την οργή των πυρόπληκτων που μεταδιδόταν απευθείας από τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Ακόμα και τα φιλικά κανάλια δεν μπορούσαν να μπλοκάρουν την έκφραση θυμού των πολιτών και ενίοτε αναγκάζονταν να ταυτισθούν. Το γεγονός, δε, πως ένας τηλεοπτικός σταθμούς (Open) επέλεξε να γίνει βήμα έκφρασης των απελπισμένων και δυστυχισμένων των πύρινων μετώπων και να αναδείξει τις τρομακτικές αδυναμίες του μηχανισμού πυρόσβεσης και του κρατικού συντονισμού, προκάλεσε σοβαρές ρωγμές στο μιντιακό τείχος που έμοιαζε πανίσχυρο μέχρι πρότινος.
Αυτό το μομέντουμ θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει ο Αλέξης Τσίπρας και δεν είναι τυχαίο πως στην συνέντευξη Τύπου επέμεινε περισσότερο στην υπαναχώρηση του Κυριάκου Μητσοτάκη από την συμφωνία του 2019 να υιοθετηθεί και να εφαρμοστεί υπερκομματικά το πόρισμα του σπουδαίου Γερμανού καθηγητή Γκολντάμερ, ο οποίος κλήθηκε να βοηθήσει μετά την τραγωδία στο Μάτι. Αλλά και σε μια σειρά προτάσεις για το θέμα των πυρκαγιών.
Κάποιοι βρήκαν τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υποτονικό, άλλοι όχι αρκετά καταγγελτικό. Είναι αλήθεια. Αυτή η θεσμική σύγκρουση που επέλεξε είναι ασυνήθης στο τοπίο της τοξικότητας στα social media και δεν σαλπίζει καμία επέλαση προς τα θερινά ανάκτορα της ηγεμονίας Μητσοτάκη. Μοιάζει περισσότερο με τον σκώρο που κατατρώει σιγά σιγά τα πλεκτά. Μοιάζει σαν να περιμένει την ώρα της σύγκρουσης και να μην τρέχει προς αυτήν. Και φανερώνει μια νέα στρατηγική που αναδεικνύει την κυβερνησιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ και ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα αναμετρηθεί, πλέον, προσωπικά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ακούγεται λογικό Είναι ο μόνος που μπορεί να το κάνει. Και σε κάθε περίπτωση το οφείλει στον εαυτό του και στο κόμμα του. Το αποτέλεσμα, βεβαίως, δεν θα εξαρτηθεί μόνο από τον ίδιο αλλά και από το εάν το “στράτευμα” θα ακολουθήσει και δεν θα στήνει μικρές μάχες στα μετόπισθεν που θα αποσπούν την προσοχή και θα σπαταλούν δυνάμεις.