ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΑΤΣΙΟΣ Μετά τα όσα συνέβησαν στο Αφγανιστάν με την ανακατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν μετά από σχεδόν 20 χρόνια αναλυτές θεωρούν δεδομένο ένα νέο μεγάλο προσφυγικό κύμα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και η χώρα μας πρέπει να προετοιμαστεί για να το αντιμετωπίσει.
Προεκλογικά το 2018 και το 2019 η μεγάλη πολιτική συζήτηση ανάμεσα σε κόμματα, δημοσιογράφους και πολίτες γινόταν για το ποιες προτάσεις ευνοούσαν μία προοδευτική πολιτική.
Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ και λοιπές δυνάμεις έδιναν μία μάχη για να αποδείξουν ο καθένας πως προωθεί ένα προοδευτικό εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα διακυβέρνησης και ότι ο αντίπαλος του παραμένει προσκολλημένος στην Ελλάδα των 90’s και των 80’s.
Τελικά όλοι θυμούνται πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το κόμμα του κατάφεραν να πείσουν τους πολίτες και δη το μεσαίο χώρο ότι η δική τους πολιτική είναι και προοδευτική και ρεαλιστική και για αυτό επικράτησαν στις Εθνικές εκλογές του 2019.
Πάμε πάλι όμως στο σήμερα και στο προσφυγικό που θα μας απασχολήσει το επόμενο διάστημα, καθώς οι ταλαιπωρημένοι πολίτες του Αφγανιστάν που φοβούνται για τη ζωή και την ελευθερία τους από τη νέα διακυβέρνηση των εξτρεμιστών Ταλιμπάν θα προσπαθήσουν να διαφύγουν στην Ευρώπη και φυσικά αυτό θα συμβεί και μέσω της Ελλάδας.
Εδώ και αρκετό καιρό η χώρα μας μετά από απόφαση της Κυβέρνησης Μητσοτάκη “χτίζει” και τελειοποιεί ένα τεράστιο “φράχτη” στον Έβρο μήκους 27χλμ στη περιοχή των Φερών με στόχο να ανακόψει τις μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές.
Ίδια τακτική δηλαδή με τον Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ και με τον Όρμπαν στην Ουγγαρία. Ουσιαστικά η Ελλάδα και αυτό δεν είναι ιδιαίτερα τιμητικό ακολουθεί μία παρόμοια στρατηγική στην αντιμετώπιση ταλαιπωρημένων ανθρώπων με δύο από τους πιο ακροδεξιούς πολιτικούς που πέρασαν από σοβαρές χώρες τη τελευταία πενταετία.
Αλήθεια και εδώ έρχεται το μεγάλο ερώτημα, είναι προοδευτική πολιτική ένας “φράχτης-τέρας” στην αντιμετώπιση του προσφυγική από μία Κυβέρνηση που θέλει να λέγεται φιλελεύθερη και από έναν Πρωθυπουργό που θέλει να κατονομάζεται από φίλους και εχθρούς ως κεντρώος;
Φυσικά η πρακτική με τη θεωρία δεν συνάδουν σε αυτή τη περίπτωση και επομένως η Κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει μπροστά της έναν ακόμα σκόπελο όχι μόνο στην ουσία, αλλά και στην επικοινωνία.
Θα πρέπει μόλις ξεκινήσουν οι προσφυγικές ροές από το Αφγανιστάν να αποδείξει στο μεσαίο χώρο πως διατηρεί το “προοδευτικό φιλελεύθερο” προσωπείο της και παράλληλα στο σκληρό δεξιό/ακροδεξιό ακροατήριο της ότι παραμένει άτεγκτη απέναντι σε παράνομους (;) μετανάστες.
Προφανώς η συγκεκριμένη εξίσωση θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη για τον Πρωθυπουργό και θα αποτελέσει έναν ακόμα πονοκέφαλο για τον ίδιο και το κόμμα του…