ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ Στην Σταυρούπολη η κυβέρνηση έπαθε… Χρύσανθο Λαζαρίδη. Πήρε την θεωρία των δύο άκρων και την έκανε σημαία της. Είναι η θεωρία που είχε λανσάρει αμέσως μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα ο εμπνευστής του ιδεολογικού αναθεωρητισμού υπέρ της δεξιάς και σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά Χρύσανθος Λαζαρίδης.
«Η ένταση που προκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ τροφοδοτεί την ένταση της Χρυσής Αυγής», είχε πει τότε: «Η στρατηγική της έντασης έχει πολλούς ηθικούς αυτουργούς. Εάν συνεχίσουμε έτσι, θα θρηνήσουμε και άλλους νεκρούς».
Χονδρικά, τα ίδια λέει τώρα, μετά την φασιστική έκρηξη στην Σταυρούπολη, η μισή Νέα Δημοκρατία. Και δεν τα λέει μόνον σε επίπεδο Μπογδάνου – της γνωστής λίστας των νηπίων. Το είπε, με όρους απόλυτου συμψηφισμού , ο υφυπουργός Παιδείας Αγγελος Συρίγος: «Ακούω», δήλωσε, «ότι καταδικάζουμε τη βία που προέρχεται από τους φασίστες. Δεν καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται, διότι απ’ ό,τι είδα τις τελευταίες μέρες βία ασκήσανε κι εκείνοι που επιτέθηκαν στους φασίστες.» Και το υιοθέτησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου:
«Δεν δίνουμε κανένα δικαίωμα στον οποιοδήποτε να δηλητηριάζει τα μυαλά των νέων παιδιών, δεν αφήνουμε κανένα περιθώριο ανάδειξης και μετάδοσης φασιστικών συμπεριφορών οποιουδήποτε χρώματος», δήλωσε.
Κοινώς, η θεωρία των δύο άκρων αποτελεί επίσημη θέση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η οποία λέει πως οι φασιστικές συμπεριφορές έχουν πολλά χρώματα και όχι μόνον ένα – το απόλυτο μαύρο. Λέει ακόμη πως ο εγχώριος φιλελευθερισμός δείχνει έτοιμος να ρίξει, με μεγάλη ευκολία, νερό στο κρασί του όταν απειλούνται τα ακροδεξιά του νώτα. Και πως, εάν παραστεί ανάγκη, τα ανοίγματα στην κεντροαριστερά μπορούν να ισοφαριστούν όχι μόνον με την υπουργοποίηση σύσσωμου του ΛΑΟΣ, αλλά ακόμη και με την απενοχοποίηση της φασιστικής βίας: την κανονικοποίησή της ως το άλλο άκρο και ως αντίπαλη «ιδεολογία» της ακροαριστερής βίας.
Το γιατί συμβαίνει αυτό μπορεί και να το εξηγούν τα όσα είπε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Metron Analysis Στράτος Φαναράς σε μια συνέντευξή του στο iefimerida.gr, αμέσως μετά την δημοσκόπηση της εταιρίας του που έδωσε 11% προβάδισμα στην Νέα Δημοκρατία.
Όπως είπε η κυβέρνηση αντιμετωπίζει πια ορατά σημάδια φθοράς, όμως την πίεση και τους τριγμούς δεν τα δέχεται από το κέντρο, αλλά από την δεξιά πλευρά της ΝΔ.:
«Αν μελετήσει κανείς τα στοιχεία της δικής μας έρευνας», είπε, «θα διαπιστώσει ότι στο τόξο επιρροής Μητσοτάκη, και της ΝΔ ευρύτερα, εκεί που αντιμετωπίζει περισσότερους τριγμούς είναι προς τα δεξιά του και όχι προς το Κέντρο. Αυτές οι δυνάμεις, οι οποίες εκφράζονται με εξωσυστημικούς τρόπους, πιέζουν εκεί».
«Στο ερώτημα», πρόσθεσε, «για παράδειγμα, από πού προέρχονται οι αντιεμβολιαστές, τα δικά μας ευρήματα είναι πολύ σαφή. Δεν είναι από την αριστερά, είναι από την άκρα δεξιά. Το βλέπουμε και από τις συγκεντρώσεις που γίνονται… Οσοι μετέχουν, δεν έχουν το προφίλ του αριστερού. Άρα λοιπόν, από εκεί κυρίως έλκει τα προβλήματά του ο πρωθυπουργός και η Νέα Δημοκρατία. Να σας πω και κάτι άλλο που υπογραμμίζει αυτή τη διαπίστωση: Δείτε και τη συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού, του κ. Σαμαρά, και τα μέτωπα διαφωνίας που άνοιξε με τον κ. Μητσοτάκη. Η κριτική δεν προέρχεται από κάποιους μεταρρυθμιστές που στηρίζουν τη ΝΔ, αλλά από εκεί».
Οπερ, το πρόβλημα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν είναι ότι ο ίδιος κλίνει ακροδεξιά. Αντιθέτως, δεν κρύβει ότι αισθάνεται πολύ πιο άνετα με το κοστούμι του κεντρώου φιλελεύθερου. Το πρόβλημα όμως είναι πως αγοράζει ο,τιδήποτε μπορεί να του διασφαλίσει αυτό το κοστούμι σε πρωθυπουργική εκδοχή. Εν προκειμένω, τις ψήφους της ακροδεξιάς, τα «ορφανά» του Μιχαλολιάκου και του Κασσιδιάρη, μαζί με το ιδεολογικό τους προσάναμμα.
Πολιτικά και κοινωνικά το μίγμα μπορεί να αποδειχθεί ακόμη πιο επικίνδυνο και από το σκληρό ιδεολογικό δόγμα Σαμαρά. Όχι μόνον γιατί εμπεριέχει στοιχεία πολιτικού οπορτουνισμού, αλλά και γιατί δίνει δημοκρατικό, κεντροδεξιό και φιλελεύθερο άλλοθι στους επιγόνους της φρίκης…