ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ Μπορεί να ασκεί την… τέχνη σπανίως πια, αλλά την γνωρίζει καλά. Όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος αποφασίζει να κάνει αντιπολίτευση, μπορεί να κάνει πολύ σοβαρή αντιπολίτευση. Το έκανε χθες. Μέσα σε λίγα λεπτά ξετίναξε συθέμελα όλο το «success story» της κυβέρνησης για την πανδημία.
Είπε ότι η Ελλάδα, με 17 νεκρούς ανα εκατομμύριο κατοίκων, είναι μέσα στις δύο πρώτες χώρες της Ευρώπης σε θανάτους covid ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Είπε πως η Πορτογαλία με 85% πλήρως εμβολιασμένους έχει δύο νεκρούς ανά ένα εκατομμύριο και η Γερμανία, με το 70% του πληθυσμού εμβολιασμένο, έχει τέσσερις νεκρούς ανά εκατομμύριο. Είπε επίσης πως στην Ελλάδα πεθαίνουν σχεδόν 300 άνθρωποι την εβδομάδα «κι είναι σαν να μην συμβαίνει τίποτα – απόλυτη αδιαφορία όλων».
Και έθεσε το ερώτημα, καρφώνοντας την κυβέρνηση… δια μέσου της επιστημονικής κοινότητας: «Το πρόβλημα είναι οι εμβολιασμοί, είναι οι ΜΕΘ, ποιο είναι το πρόβλημα;», ρώτησε. «Καλώ την επιστημονική κοινότητα να μας πει τι συμβαίνει στη χώρα, γιατί είμαστε μέσα στις δύο πρώτες χώρες σε θανάτους στην Ευρώπη, γιατί έχουμε τόση διαφορά», είπε, και ζήτησε από «την κυβέρνηση και όλο το πολιτικό σύστημα να τοποθετηθεί επί των ιατρικών δεδομένων, γιατί δεν μπορεί να μην παίρνουμε κόστος για τίποτα».
Δεν ήταν το πρώτο χτύπημα. Είχε προηγηθεί η… χειρουργική του παρέμβαση στην υπογραφή της αμυντικής συμφωνίας με την Γαλλία. Εκεί, αφού πρώτα έδωσε «θερμά συγχαρητήρια» στην κυβέρνηση και για την υπογραφή και για την εθνική στρατηγική, της υπενθύμισε ότι ξέχασε και άφησε εκτός της ρήτρας στρατιωτικής συνδρομής την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ.
«Δεν είμαι οπαδός του μαξιμαλισμού, αλλά ίσως υπάρχει περιθώριο για διευκρίνιση έστω με τη μορφή δήλωσης ή επιστολής», είχε πει τότε ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Παραδόξως – αλλά όχι πολιτικά παραλόγως – και τις δύο παρεμβάσεις Βενιζέλου τις έκανε σημαία ο Αλέξης Τσίπρας. Το άρθρο 2 είναι ο ένας από τους δύο λόγους που επικαλέστηκε για την καταψήφιση από τον ΣΥΡΙΖΑ της ελληνογαλλικής συμφωνίας. Και η επιχειρηματολογία Βενιζέλου στο θέμα της πανδημίας αποτέλεσε το βασικό περιεχόμενο της ερώτησης που κατέθεσε χθες προς τον πρωθυπουργό ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, καλώντας τον «να αναλάβει την ευθύνη για τα καταστροφικά αποτελέσματα της κυβέρνησής του στη διαχείριση της πανδημίας».
Συμμαχία Βενιζέλου – Τσίπρα προφανώς δεν υφίσταται. Θα έμοιαζε με πολιτική επιστημονική φαντασία. Υφίσταται, ενδεχομένως, εύλογη τακτική και πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα να εκμεταλλευτεί το διαφαινόμενο ρήγμα σε έναν από τους σκληρούς θύλακες του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Όπως υφίσταται και εμφανής πρόθεση Βενιζέλου να δώσει στίγμα διακριτών αποστάσεων από την κυβέρνηση.
Ορισμένοι συνδέουν την επιλογή του αυτή με το τρίτο του «χτύπημα» το τελευταίο διάστημα- ένα «χτύπημα» που πέρασε μάλλον στα ψιλά, αλλά μπορεί και να έχει ειδικό πολιτικό βάρος: Την προειδοποίησή του προς την κυβέρνηση να αναθεωρήσει το εκλογικό δίλημμα που θέτει ενώπιον της απλής αναλογικής, ήτοι το δίλημμα «αυτοδυναμία ή χάος».
Ηταν την βραδιά των γερμανικών εκλογών που ο Ευάγγελος Βενιζέλος, υπεραμυνόμενος των κυβερνήσεων συνεργασίας, είπε στον Σκάι πως το αποτέλεσμα που έβγαλαν οι κάλπες στη Γερμανία ίσως πρέπει να κάνει και την κυβέρνηση να αναθεωρήσει την οπτική της για τις πρώτες εκλογές με απλή αναλογική. Να ξαναζυγίσει εν ολίγοις, εάν οι κάλπες της απλής αναλογικής θα είναι όντως το πρώτο, και εύκολο ματς πριν από τις δεύτερες εκλογές που θα οδηγήσουν στην αυτοδυναμία.
«Εγώ διατυπώνω το ερώτημα με ευθύ τρόπο και νομίζω ότι θα έχουμε τις επόμενες εβδομάδες την άνεση να το συζητήσουμε εδώ στην Ελλάδα», είπε χαρακτηριστικά.
Κάποιοι βλέπουν πίσω από τις παρεμβάσεις αυτές προσδοκίες, και φιλοδοξίες, Βενιζέλου για οικουμενικά σχήματα. Κάποιοι άλλοι βλέπουν κενό στην κεντροαριστερά. Και κάποιοι ακόμη θεωρούν ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος βλέπει, και ψάχνει, κενό στην κεντροαριστερά, σε συνάρτηση και με την μάχη ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ.
Ο,τι κι εάν βλέπει, δεν τον βοηθά το δεξιό βαρίδι που του άφησε η ταύτιση με την πολιτική Σαμαρά. Τον βοηθά όμως η φθορά Μητσοτάκη – από τον οποίον, παρεμπιπτόντως, μάλλον περίμενε μεγαλύτερη, και πιο γενναιόδωρη, πολιτική αναγνώριση. Υπό προϋποθέσεις, μπορεί να τον βοηθήσει κι ένα αποτέλεσμα αποσυσπείρωσης στις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ.
Εως τότε, το βέβαιο είναι πως δεν βοηθά την κυβέρνηση να βρίσκει απέναντί της τον άνθρωπο που, μέχρι πρότινος, χαρακτηριζόταν έως και «αφανής εταίρος» της.