NewsEdit “Ας ξεκινήσουμε εκ νέου τα σκληρά πράγματα μήπως και καταλάβετε πως επιτέλους δεν είμαστε ηθοποιοί και εσείς κομπάρσοι, δεν σκοτώνει κανείς κανέναν και η μάχη με τον θάνατο δεν είναι ευφυολόγημα αλλά πραγματικότητα”.
Ετσι ξεκινάει το κείμενο που δημοσιεύτηκε στη σελίδα “Νοσηλεύειν” και κοινοποίησε ο ποιητής και ιατρός Γιάννης Αντιόχου. Ενα κείμενο-γροθιά που αξίζει να διαβαστεί:
“Δεν έχεις εμβολιαστεί, είσαι αθλητικός και νταβραντωμένος —δεν είναι κακό, αν ήμασταν στην παραλία, αλλά δυστυχώς είσαι στο κρεβάτι του νοσοκομείου—, ήρθες στα ΤΕΠ, με δυσκολία αναπνέεις, έχεις κορεσμό οξυαιμοσφαιρίνης 93%, ανεβαίνει το διοξείδιο, λες χειρότερες τρέλες από αυτές που έλεγες όταν δεν πίστευες το εμβόλιο, κάνουμε μόκο και σε στέλνουμε στον αξονικό. Επιστρέφεις ταλαιπωρημένος, έχεις χάσει μεγάλο μέρος της ζωτικής χωρητικότητας των πνευμόνων σου, ανεβαίνεις στον όροφο και σου βάζουμε οξυγόνο υψηλής ροής.
Δεν το αντέχεις, δεν συνεργάζεσαι, είναι και ζεστό το άτιμο και καίγεσαι, σου βάζουμε μία φλέβα, τα υγρά αναπλήρωσής σου και ξημερώνεσαι χειρότερα.
Σου λέμε συνεργάσου, σε γυρίζουμε μπρούμυτα, σε χτυπάει ο φυσικοθεραπευτής, δεν μπορείς να πας στην τουαλέτα χωρίς οξυγόνο —όχι πως δεν προσπάθησες, προσπάθησες αλλά είδες τον Χριστό φαντάρο και κόλλησες στη λεκάνη φωνάζοντας αυτό το απαίσιο: αδελφή, αδελφή βοήθεια και έρχεται ο Γιώργος ο νοσοκόμος, η αδελφή, σε πιάνει επ’ ώμου και ξανά πίσω.Ενημερώνεσαι πως δεν πάμε καλά και πρέπει να υπογράψεις για το ενδεχόμενο της διασωλήνωσης [εικόνα 1].
Υπογράφεις. Ο ιός σου έχει φάει τα 2/3 της ζωτικής χωρητικότητας των πνευμόνων σου, κάνουμε έναν χαμό, έρχεται ο αναισθησιολόγος, καταστολή ήπια και ίσως καθόλου μυοχάλαση μη σε χάσουμε χωρίς ινοπτικό βροχγοσκόπιο, μόνο με το λαρυγγοσκόπιο, είσαι και κοντολαίμης με ανατομική δυσκολία προσπέλασης κι έτοιμος. Μπήκε ο σωλήνας και με αμπού και οβίδα σε οδηγούμε στη ΜΕΘ [εικόνα 2].
Σε συνδέουμε σε μηχανική αναπνοή, με μείγμα οξυγόνου τόσο όσο να σταθείς καλύτερα [εικόνα 3]. Σε γδύνουμε, σε βάφουμε με ιωδιούχο ποβιδόνη και αλκοολική χλωρεξιδίνη 2% και σου βάζουμε μία γραμμή στη σφαγίτιδα ή στη μηριαία φλέβα, ενώ η νοσηλεύτρια σου περνάει ταυτόχρονα και μία αρτηριακή γραμμή [κερκιδική] για να μην σε κάνουμε σουρωτήρι λαμβάνοντας αέρια και για να σε συνδέσουμε ως σήμα στα μόνιτορ μας [εικόνα 4].
Σ’ έχουμε καλά. Αντέχεις 1, 2 24ωρα αλλά ο ιός συνεχίζει να σου επιτίθεται. Έχει αλλάξει όλη την οξεοβασική ισορροπία σου, σου ρίχνει την πίεση κι αρχίζουν και τα ινότροπα για να συντηρηθείς. Φτιάχνουμε τις αντλίες μας σαν χριστουγεννιάτικό δέντρο [εικόνα 5].
Εντωμεταξύ, όσο ανεβάζεις αντιστάσεις, ανεβαίνει και η θετική τελοεκπνευστική πίεση του αναπνευστήρα. Τέλος πάντων, τα βρίσκουμε με τη μυοχάλαση και την αναλγησία, να και το θεραπευτικό πρωτόκολλο ενδοφλεβίως. Μπα, τίποτα. Σχίζεται ο πνεύμονας δεξιά, βάλτε μία παροχέτευση [εικόνα 6].
Συνέρχεσαι. Κόβεις διούρηση, βάλτε διουρητική δόση ντοπαμίνης [δεν λειτουργεί, το ξέρουμε αλλά συνεχίζουμε να το κάνουμε μήπως και μετρήσουμε 10 cc ούρα παραπάνω]. Μπα, τίποτα. Να του βάλουμε μία μηριαία φλέβα να του κάνουμε αιμοδιήθηση; Άντε να το κάνουμε.
Από την ακτινογραφία θώρακα βλέπουμε πως θες ακόμα, είναι 8η μέρα, είσαι αθλητικός και νταβραντωμένος λέμε και σε πάμε μία βόλτα στον αξονικό, επιστρέφουμε από το καρναβαλικό κονβόι και εντέλει αποφασίζει ο Δ/ντης να σε τραχειοτομήσει. Γιατί έτσι έχεις προσδόκιμο, θα γλιτώσεις τις λοιμώξεις και θα βγεις κι από τη ΜΕΘ. Μην αγχώνεσαι, με μία μεγάλη βελόνα, μπαίνει ένα σύρμα στην τραχεία και μετά μ’ έναν οδηγό αλλάζει ο ενδοτραχειακός από το στόμα και τοποθετείται ο ασφαλής πια τραχειοσωλήνας [εικόνα 7].
Κι ώπα, νά! βελτιώνεσαι, σταματάει η αιμοδιήθηση, σταματάνε τα ινότροπα δηλητήρια, αναπνέεις σχεδόν μόνος σου με τον αναπνευστήρα υποβοηθούμενος κι αρχίζουμε τις ανατάσεις και διατάσεις στο κρεβάτι της μονάδας [εικόνα 8], ύστερα στο δωμάτιο [εικόνα 9] και ύστερα, πολύ καιρό ύστερα και στο σπίτι σου.
Απορώ τί σε ωφέλησε αυτή η ιστορία και δεν διάλεξες το εμβόλιο και ομολογουμένως εσύ πήγες καλά, ανήκεις στο 50% αυτών που βγαίνουν από τη ΜΕΘ.
