ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Τουλάχιστον για μια δεκαετία ο Τούρκος Πρόεδρος για κάποια μέσα ενημέρωσης και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, είναι έτοιμος να αποδημήσει εις Αλλάχ, να συναντήσει ουρί ανάμεσα σε λόφους με πιλάφι και ποτάμια με μέλι.
Την ίδια δεκαετία για τα ίδια μέσα ενημέρωσης, ο Ερντογάν καθημερινά πέφτει από την εξουσία, η Τουρκία κηρύσσει πτώχευση, οι Κούρδοι ιδρύουν κράτος εντός της και η χώρα διαμελίζεται, η Δύση τον έχει απομονώσει και άλλα τραγικά για μια χώρα που πλησιάζει τα 100 εκατομμύρια κατοίκους και ανήκει στο κλαμπ των G20.
Διακαής πόθος κάποιων να συμβούν κάποια από αυτά ή και όλα αυτά, που όμως όσο περνάνε τα χρόνια, και οι φωνές αυτές ενισχύονται, δυστυχώς γι αυτούς δεν επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις.
Αυτό που δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να δουν όλοι αυτοί είναι ότι η Τουρκία είναι ένα σύγχρονο κράτος και καμιά σχέση δεν έχει με ότι φαντάζονται. Περισσότερο μοιάζει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας με μια ανεπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα, παρά με την εικόνα μιας υπανάπτυκτης μουσουλμανικής χώρας.
Ακόμα και στο πιο ανατολικό σημείο της στα Τουρκο-ιρανικά σύνορα, όλα μοιάζουν περισσότερο ευρωπαϊκά παρά ανατολίτικα.
Είχα τη δημοσιογραφική τύχη, να είμαι στη Τουρκία σε όλα τα γεγονότα που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στην γειτονική χώρα. Από τα γεγονότα στο Γκεζί Παρκ με τις διαδηλώσεις, ως το πραξικόπημα και την χτεσινή πληροφόρηση που αναπαρήγαγαν κάποιοι ότι ο Τούρκος Πρόεδρος πέθανε.
Ήταν η πρώτη είδηση που άκουσα μόλις πάτησα το πόδι μου στην Άγκυρα χτες. Στην μικρή διεθνή δημοσιογραφική ομάδα που ήμασταν έγινε το θέμα συζήτησης.
Γύρω μας όμως όλα συνεχίζονταν κανονικά. Οι αστυνομικοί στις θέσεις τους, η κυκλοφορία στο φόρτε της, τα ραδιόφωνα δεν έπαιζαν κλασική μουσική και ο Υπουργός της Κυβέρνησης, με τον οποίο είχαμε συνάντηση ήταν μες την καλή χαρά. Όλα ήταν πέραν του δέοντος κανονικά. Ήθελαν να μας παραπλανήσουν, να μας παραπληροφορήσουν; Μάλλον θα σκέφτονται κάποιοι από τα γνωστά τουρκοφάγα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα.
Βέβαια τίποτα απ’ όσα γράφτηκαν δεν είχαν δόση αλήθειας. Θα μου πεις όμως ότι κάποια στιγμή θα συμβεί το μοιραίο. Είτε να φύγει ο Ερντογάν από την ζωή είτε από την εξουσία. Όμως σε φυσιολογικές συνθήκες αυτό μοιάζει μακρινό σενάριο. Το πόσο δεν μπορώ να το ξέρω, δεν είμαι μάντης.
Το ζητούμενο όμως δεν είναι τι θα γίνει στην Τουρκία ή τι θα συμβεί στον Ερντογάν, αλλά πως εμείς βλέπουμε την χώρα και την ηγεσία της.
Και δυστυχώς τη διαβάζουμε λάθος και μάλιστα εσκεμμένα. Δυστυχώς ακόμα και η ελληνική ηγεσία έχει την ίδια άποψη και τη διαβάζει λανθασμένα, οδηγώντας τη άσκηση εξωτερικής πολιτικής απέναντι της σε λάθος δράσεις.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Τουρκία ως κράτος σε σύγκριση με την Ελλάδα, σε πάρα πολλούς τομείς είναι χρόνια μπροστά. Όταν στην Ελλάδα χρειάζονται περίπου τριάντα χρόνια για να γίνει ο Ε65 ή το μετρό της Θεσσαλονίκης, στην Τουρκία αυτά γίνονται σε χρόνο ρεκόρ.
Παρακολουθώντας εκ του σύνεγγυς την χώρα την τελευταία δεκαετία κάθε μου επίσκεψη είναι και μια καινούργια έκπληξη. Από την διάρθρωση της διοίκησης, την κατασκευή των υποδομών, την πάταξη της διαφθοράς στη δημόσια διοίκηση, τις μεγάλες αλλαγές προς το καλύτερο της καθημερινότητας των πολιτών, ακόμα και οι θρησκευτικές ελευθερίες και σε αρκετά από τα ατομικά δικαιώματα. Μόνο η οδήγηση δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο.
Σίγουρα όλα δεν είναι αγγελικά πλασμένα. Υπάρχουν αστοχίες και προβληματικά σημεία. Και είναι πολλά, αλλά ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και είτε το θέλουμε είτε όχι η κατεύθυνση της χώρας είναι προς τα εκεί.
Ναι υπάρχουν ζητήματα δημοκρατίας, σοβαρά μάλιστα, αλλά αν τα δει κάποιος σε σύγκριση με τα ελλείμματα δημοκρατίας και στις δυτικές χώρες δεν είναι τεράστιες οι διαφορές.
Η διαφορά είναι στην κουλτούρα και την φιλοσοφία που επικρατεί στην Τουρκία σε σύγκριση με τη Δύση. Κι αυτά είναι που διαμορφώνουν και μια διαφορετική αντίληψη στα ζητήματα δημοκρατίας, που αντιμετωπίζονται με άλλη οπτική από τους τούρκους πολίτες κι όχι με την δυτική λογική.
Η Τουρκία μεγάλωσε πολύ και πολυεπίπεδα. Όσο την συγκρίνουμε, στην Ελλάδα, με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, το 1821, το 1922, το 1974 και δεν την βλέπουμε σαν την πραγματική Τουρκία του 2021, θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα για την διαχείριση των διμερών μας σχέσεων.