Ο νεκρός δεδικαίωται;

Φέτος με τα παρόντα δεδομένα δεν υπάρχει καραντίνα. Ακόμα. 

Αναρωτιέται κάποιος πόσο θα αντέξει ο κόσμος και κυρίως οι υποδομές υγείας, εστίασης, στα χιλιάδες ημερήσια κρούσματα. Ποιος ελεγκτικός μηχανισμός θα ανταποκριθεί στην απομόνωση των τόσων κρουσμάτων και ποιος ακόμα θα ελέγξει τα τόσα υγειονομικά πιστοποιητικά που απαιτούνται πλέον ώστε να συνεχίσει η “κανονικότητα” της εμπορικής και ημερήσιας δραστηριότητας.

Είναι λογικό τα ημερήσια κρούσματα να αυξηθούν εφόσον και η ποσότητα των διαγνωστικών ελέγχων αυξάνεται. Κανένας μας δεν έχει ξεχάσει πως με περίπου 2500 ημερήσια κρούσματα και 30000 ημερήσια τεστ κλείσαμε πέρσι χωρίς το εμβόλιο. Όμως η σημερινή πραγματικότητα των διαγνωστικών ελέγχων φτάνει τις 200 χιλιάδες. Παρακάμπτοντας όσους ένα χρόνο πριν ζητούσαν αύξηση των ελέγχων για καλύτερη διαχείριση της πανδημίας, φωνές βοώσες εν τη ερήμω, είναι πλέον κατανοητό ότι τα περισσότερα τεστ βεβαιώνουν και περισσότερα κρούσματα, 

Τα κρούσματα δεν ακολουθούν την αρχή της απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ. Υφίστανται είτε τα βεβαιώσεις είτε όχι. 

Ένα τέτοιο κρούσμα μπορεί να έχει δοκιμάσει το μπλουζάκι που μετά από 10 λεπτά θα δοκιμάσεις κι εσύ στο εμπορικό που θα πας, με όλα τα εμβόλια και τα κομφόρ των πιστοποιητικών. Ναι αλλά πλέον δεν πάμε σε καραντίνα. Επομένως μπορούμε να δοκιμάζουμε οτιδήποτε εφόσον είμαστε εμβολιασμένοι και ζωντανοί για να καταναλώνουμε και να διακινούμε τα ψήγματα χρήματος που παρέμειναν στις τσέπες μας.

Μια αλλαγή πολιτικής που κατά τα φαινόμενα δεν αγγίζει τους τεθνεώτες από covid. Αν πεθάνεις σε κάποια ΜΕΘ, σε κάποιο κρεβάτι εντός ή εκτός διαδρόμου και καταγραφείς ως θάνατος covid, τότε τα πρωτόκολλα είναι πολύ καθορισμένα. Θα έλεγε κανείς υπερβολικά καθορισμένα σε μια κοινωνία που αποφεύγει το λοκντάουν σαν το διάβολο το λιβάνι. 

Δεν έχεις το δικαίωμα να ταφείς σε οικογενειακό τάφο. Δεν μπορεί να γίνει εκταφή παρεκτός αν περάσουν 10 χρόνια από την ταφή. Η κηδεία γίνεται με όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα σαν να συνεχίζεις να είσαι κρούσμα κάποιας άγνωστης ασθένειας που κανείς δεν γνωρίζει πως μεταδίδεται και επιπρόσθετα κανένας από τους ζώντες συγγενείς δεν έρχεται ποτέ σε επαφή με εσένα που εξέπνευσες. 

Παρωχημένες εντολές και πρακτικές ταφής. Ταφώνες ειδικού σκοπού ανοίγονται σωρηδόν στα κοιμητήρια Θεσσαλονίκης-Θέρμης καθώς η τεθνεώτες covid πληθαίνουν. Με τα δικαιώματα; των ζωντανών για καπιταλιστική κατανάλωση ασχολούνται πολλοί, βαπτισμένοι ειδικοί και επονομαζόμενοι αυθεντίες. Είναι αναγκαία με τα πρόσφατα ιατρικά δεδομένα τόσο σκληρή αντιμετώπιση των νεκρών ωσάν ο Sars-Cov2 να είναι Ebola;

Με τα δικαιώματα νεκρών και κεκοιμημένων ποιος ασχολείται; Αρκούν τα κεριά εις μνήμην;