ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Έχει χαθεί το μέτρημα σε πόσες πρωτοβουλίες συμμετέχει η Τουρκία, αποδεικνύοντας την καθιέρωση της ως περιφερειακή δύναμη, σημαντικά υπολογίσιμη και κάθε άλλο παρά απομονωμένη, όπως αρέσκονται να την αποκαλούν στην Ελλάδα.
Για την ελληνική ειδησεογραφία, οι προβολείς πέφτουν πάνω στον Ερντογάν. Πως περπατά, αν κοιμάται όρθιος, αν έφαγε το φαΐ του ή τις τετραγωνισμένες ρίγες του σακακιού του.
Δεν λείπουν βέβαια οι ειδήσεις για την τιμή του ψωμιού, τα δελτία σε τρόφιμα που δεν υπάρχουν, για τις διαδηλώσεις των 250 ατόμων που γίνονται χιλιάδες και αντικατοπτρίζουν την έντονη δυσαρέσκεια που θα ρίξει τον Τούρκο Πρόεδρο.
Όμως αυτά είναι γνωστά και τα ΄χουμε γράψει πολλάκις στο ΑΝ, τι είναι «αλήθεια» και τι «ψέματα». Αυτά έτσι κι αλλιώς αποδεικνύονται από το πέρασμα του χρόνου.
Πάντως η απομονωμένη Τουρκία, συμμετείχε στην πρωτοβουλία της Ρωσίας για την εκτόνωση της έντασης στην περιοχή του Καυκάσου μέσω συνεργασίας σε σειρά τομέων.
Στο τραπέζι της πρώτης συνάντησης των Περιφερειακών Διαβουλεύσεων 3+3 σε επίπεδο υφυπουργών Εξωτερικών, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή στη Μόσχα κάθισαν η οικοδέσποινα Ρωσία, η Τουρκία, το Ιράν, η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν. Στη συνάντηση αυτή δεν συμμετείχε η Γεωργία, παρότι είχε προσκληθεί από την Ρωσία.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, στη συνάντηση έγινε εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων για την πολυδιάστατη προώθηση της περιφερειακής συνεργασίας και συμφωνήθηκε ότι οι διαβουλεύσεις θα πρέπει να επικεντρωθούν σε πρακτικά θέματα κοινού ενδιαφέροντος όλων των συμμετεχόντων.
Προτεραιότητα θα δοθεί στο εμπόριο, την οικονομία, τις μεταφορές, τον πολιτισμό και τα ανθρωπιστικά θέματα στο πλαίσιο των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης που πρέπει να ληφθούν για την ενίσχυση της ειρήνης και της σταθερότητας.
Της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας, προηγήθηκε η συνάντηση μεταξύ των ηγετών Ρωσίας, Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν για την εκτόνωση της έντασης στην περιοχή του Καυκάσου, μετά τις συγκρούσεις Αρμενίων και Αζέρων το 2020.
Επιπρόσθετα, η Αρμενία έχει ζητήσει την διαμεσολάβηση της Ρωσίας για να τα «βρουν» με την Τουρκία και να οικοδομήσουν ένα κλίμα εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ των χωρών.
Τις τελευταίες εβδομάδες, Ρωσία και Τουρκία έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους στα νότια η πρώτη και στα ανατολικά της η δεύτερη για την διευθέτηση εκκρεμοτήτων που θα μπορούσαν να απασχολήσουν τόσο διπλωματικό όσο και στρατιωτικό κεφάλαιο.
Η Ρωσία έχοντας να αντιμετωπίσει τις απειλές της Δύσης για την Ουκρανική κρίση, ανοίγει νέους δρόμους συνεργασίας. Πέρα από τις χώρες της Καυκασίας που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία 3+3, βλέπει και την Ινδία, την οποία επισκέφτηκε τη Δευτέρα ο Βλαντιμίρ Πούτιν υπογράφοντας σειρά συμφωνιών.
Μια σχέση που δημιουργήθηκε την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, αναθερμάνθηκε επί Πούτιν, παρόλο που γεωστρατηγικά ανήκουν σε άλλες σφαίρες.
Μετά το ενεργειακό άνοιγμα στην Κίνα και τη διοχέτευση φυσικού αερίου στην πολυπληθέστερη χώρα του πλανήτη, από την Ρωσία, η επόμενη κίνηση ήταν στρατηγικά Ινδία, μια χώρα με μεγάλες ανάγκες σε ενεργειακούς πόρους και η δεύτερη σε πληθυσμό.
Στην πραγματικότητα η Ρωσία δεν έχει οφέλη από την πώληση αερίου από την Ευρώπη. Ο λόγος που «συναλλάσσεται» μαζί της είναι να κρατάει τις χώρες της Ευρώπης εξαρτημένες ενεργειακά από αυτή για να μπορεί να κάνει το δικό της γεωπολιτικό παιχνίδι.
Στο παιχνίδι αυτό, που το κατάλαβε νωρίς ο Ερντογάν, συμμετέχει και η Τουρκία, δημιουργώντας έτσι δεσμούς με χώρες που ουσιαστικά θα πρωταγωνιστήσουν στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, αναβαθμίζοντας επιπλέον τον ρόλο της.