Πριν από πενήντα χρόνια, γεννώντας για πρώτη φορά, ως νεαρή μητέρα σκέφτηκα ότι δεν υπήρχε μεγαλύτερος πόνος
από αυτόν του τοκετού…
Αλλά τον ξέχασα γρήγορα τον πόνο αυτό μόλις πήρα στην αγκαλιά μου το όμορφο αγοράκι μου. Το ονομάσαμε Τζούλιαν.
Τώρα πια ξέρω ότι έκανα λάθος. Υπάρχει πολύ μεγαλύτερος πόνος από αυτόν της γέννας.
Είναι ο ατελείωτος, ο σπαρακτικός πόνος του να είσαι μητέρα ενός πολυβραβευμένου δημοσιογράφου που είχε το θάρρος
να αποκαλύψει την αλήθεια για τα κυβερνητικά εγκλήματα και τη διαφθορά.
Ο πόνος να βλέπω το γιο μου, που προσπάθησε να δημοσιεύσει σημαντικές αλήθειες, να βάλλεται συνέχεια διεθνώς για χρόνια.
Ο πόνος του να βλέπω τον γιο μου, που διακινδύνευσε τη ζωή του για να μιλήσει ενάντια στην αδικία, να γίνεται περίγελος και να του αρνούνται δίκαιες διαδικασίες, ξανά και ξανά.
Ο πόνος του να βλέπω το υγιές παιδί μου να σβήνει σιγά-σιγά στη φυλακή επειδή του αρνήθηκαν την κατάλληλη ιατρική
και υγειονομική περίθαλψη κατά τη διάρκεια της κράτησής του.
Η αγωνία να βλέπω το αγόρι μου να βασανίζεται σκληρά ψυχολογικά σε μια προσπάθεια να σπάσουν το ηθικό του και
το ελεύθερο πνεύμα του.
Ο διαρκής εφιάλτης ότι θα εκδοθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και θα θαφτεί ζωντανός σε ακραία απομόνωση για το υπόλοιπο της ζωής του.
Ο διαρκής φόβος ότι η CIA θα πραγματοποιήσει τα σχέδιά της για τη δολοφονία του.
Η θλίψη και η αγωνία που με κυρίευσε όταν είδα το αδύναμο, εξαντλημένο σώμα του να καταρρέει από εγκεφαλικό επεισόδιο
σε πρόσφατη ακρόαση μέσα στο δικαστήριο.
Πολλοί άνθρωποι είναι επίσης σοκαρισμένοι έχοντας δει μια εκδικητική υπερδύναμη να χρησιμοποιεί τους απεριόριστους πόρους της
για να εκφοβίσει και να καταστρέψει ένα μόνο και αβοήθητο άνθρωπο.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους έντιμους και συμπονετικούς πολίτες σε όλο τον κόσμο που διαμαρτύρονται για τη βάναυση
πολιτική δίωξη του Τζούλιαν.
Συνεχίστε να υψώνετε τη φωνή σας προς στους πολιτικούς σας μέχρι να μην μπορούν να ακούσουν τίποτα άλλο.
Η ζωή του γιού μου είναι στα χέρια σας.
Κριστίν Ασάνζ