anilikos Έκπληκτος ξύπνησα σήμερα το πρωί και έφτιαξα τον Ελληνικό καφέ μου, που είναι Τούρκικος, αλλά Αραβικός, για να ανοίξει το μάτι μου στη χώρα με την “καταπληκτική ποιότητα ζωής”.
Δεν σκέφτομαι ούτε στιγμή τα 5 ευρώ που θα δώσω για να αγοράσω κάλτσες από τη λαϊκή αγορά σε καναδυό ώρες, καθώς οι μεταξωτές μου πλούσιες πατούσες που οδηγούν το 1000ρι αυτοκίνητο για να πάω στη δουλειά μου καθημερινά, επιζητούν ημισυνθετική πλέξη κάλτσας γιατί τόσα έχω. Εξαρτημένος από τον μισθό μου, αλλά πλούσιος με τεκμήριο την ιδιοκτησία αυτοκινήτου, θα βγω από το ενοικιαζόμενο διαμέρισμά μου και θα πάω στην “καλά” αμειβόμενη εργασία μου.
Αυτό ακριβώς άλλωστε ονειρεύονται και χιλιάδες νέοι που έφυγαν από την Ελλάδα και, έχοντας γευτεί την ζωή στην Ολλανδία, Δανία, Αγγλία, Ιταλία, σκέφτονται ποια θα είναι η κατάλληλη στιγμή και τα κίνητρα για να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να ζήσουν αυτή την πανδαισία εμπειριών με την “καταπληκτική ποιότητα ζωής”.
Γιατί ποιος νέος, που πλέον βέβαια έχει γίνει μεσήλικας καθώς έχει 10 χρόνια που έχει “σκάσει” το κύμα μετανάστευσης προς το εξωτερικό, δεν θα θέλει να επιστρέψει σε μια χώρα με πανάκριβη βενζίνη της οποίας οι φόροι δεν μειώνονται γιατί “δεν θα ήταν δίκαιο ως προς τους πλούσιους”. Μια χώρα που θεωρεί πλούσιους όσους διαθέτουν ένα σαραβαλάκι για να μετακινούνται από και προς την κακοπληρωμένη δουλειά τους. Με ΜΜΜ σχεδόν ανύπαρκτα και ανασφαλή. Μια χώρα όπου το πανάκριβο Internet παραμένει ακόμα με ταχύτητες περασμένης δεκαετίας.
Μια χώρα όπου οι εργασιακές συνθήκες σε σχέση με τις προαναφερθείσες χώρες φαντάζουν μεσαίωνας αν όχι κάτεργα Ρωμαϊκής περιόδου. Όπου ο μισθός είναι για επιβίωση και όχι για διαβίωση. Μια χώρα στην οποία ο μισθός είναι αρκετός για τις πρώτες δέκα μέρες του μήνα και οι φόροι για τις 365 μέρες του χρόνου.
Η χωρα με την “καταπληκτική ποιότητα ζωής” προσφέρει αφειδώς διακρίσεις, ρατσισμό, μίσος, παρανομία και παραβατικές συμπεριφορές. Όχι μόνο περιφεριακά στην κοινωνία, αλλά και κεντρικά από μέλη της κυβέρνησης. Τα δικαιώματα ως προς την Υγεία έχουν κατακρεουργηθεί, ως προς την Ασφάλεια έχουν εξανεμιστεί και ως προς το Χαμόγελο έχουν εξισωθεί με την κυνική διαπίστωση πως “ευτυχώς είμαστε ακόμα υγιείς” γιατί ουαί αν χρειαστούμε περίθαλψη.
Ναι, ορδές πρέπει να είναι οι “νέοι” που στοιβάζονται στα σύνορα και περιμένουν να επιστρέψουν και να εγκατασταθούν σε αυτόν τον παράδεισο ποιότητας ζωής.
“Μονόδρομος” κατά τον κ. Μητσοτάκη η επιστροφή στην παράνοια, στο Μεσαίωνα και το μισογυνισμό στην εκπαίδευση μέσω αμφιβόλου προελεύσεως βίντεο στα σχολεία. Αν ο μονόδρομος οδηγεί σε αδιέξοδο, βέβαια, ίσως πρυτανεύσει το αίσθημα της επιβίωσης στην παραίσθηση του “παραδείσου”.