ΜΑΡΙΑ ΔΕΔΟΥΣΗ «Ο άνθρωπος που δίνει ανθρωποκεντρικές και ανθρωπομορφικές ερμηνείες στην αλήθεια, που εκλαμβάνει τις ανθρώπινες μεταφορές ως αλήθεια, το μόνο που θέλει είναι να μεταμορφώσει τον κόσμο σε άνθρωπο.
Παλεύει να κατανοήσει τον κόσμο σαν μια αναλογία προς τον άνθρωπο.
Με τον ίδιο τρόπο που οι αστρολόγοι πιστεύουν ότι τα άστρα είναι στην υπηρεσία των ανθρώπων και συνδέονται με την ευτυχία ή τη δυστυχία τους, ο άνθρωπος αυτός βλέπει όλο το σύμπαν σε σχέση με το είδος του: Όλο το σύμπαν είναι στην αντίληψή του μια αιώνια ηχώ του αρχικού ήχου-ανθρώπου· όλο το σύμπαν είναι μια αιώνια αναπαραγωγή της αρχικής εικόνας-ανθρώπου.
Μεταχειρίζεται τον άνθρωπο σαν το σημείο αναφοράς και τη μονάδα μέτρησης των πάντων, εκλαμβάνοντας έτσι τα πάντα γύρω του ως απλά αντικείμενα που υπάγονται στις δικές του αλήθειες».
————–
Η φάλαινα, όπως αποδείχθηκε από τη νεκροψία, ήταν βαριά άρρωστη, πέθαινε. Είχε πολύ μικρές ελπίδες να σωθεί.
Θα μπορούσαμε, βέβαια, να της δώσουμε το ελάχιστο: Να την αφήσουμε να πεθάνει με την ησυχία της.
Όλοι θέλουν να πεθάνουν με την ησυχία τους.
Οι άνθρωποι που περιγράφει πολύ όμορφα στο πιο πάνω απόσπασμα ο Νίτσε, όμως, δεν την άφησαν.
Τη βασάνισαν τις τελευταίες της ώρες, θεωρώντας ότι έκαναν κάτι καλό.
Της έδωσαν και όνομα. Επειδή όλα είναι πετ μας.
Είμαστε τρομακτικό είδος ώρες ώρες.
Δεν το λέω εγώ.
Ο Νίτσε.