ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ Στις τελευταίες, φανερές και κρυφές, δημοσκοπήσεις που μελετούν στην Κουμουνδούρου βρίσκουν τρία καλά και δύο όχι και τόσο καλά νέα.
Τα καλά νέα είναι πως η ΝΔ απέχει μακράν από τα ποσοστά της αυτοδυναμίας, πως – αριθμητικά τουλάχιστον – τα «κουκιά» της προοδευτικής διακυβέρνησης δείχνουν να βγαίνουν και ότι όσες ψήφους κόβει το Κίνημα Αλλαγής από τον ΣΥΡΙΖΑ άλλες τόσες, εάν όχι περισσότερες, κόβει και από την Νέα Δημοκρατία. Τα κακά νέα είναι πως τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ δεν ανεβαίνουν και ότι το προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο του Αλέξη Τσίπρα ψαλιδίζεται – για την ακρίβεια, τα ποσοστά της «αρνητικής γνώμης» για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνούν το 50% ή και το 60%.
Η πολιτική «μετάφραση» αυτής της εικόνας λέει ότι το στοίχημα της προοδευτικής διακυβέρνησης αποκτά πλέον ρεαλιστική υπόσταση – έστω κι εάν δεν προκύπτει ακόμη ως κοινωνικό αίτημα -, η μάχη του κέντρου είναι ανοιχτή και το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο σπάει, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να πάσχει σε όρους κυβερνησιμότητας και καθαρής πολιτικής πρότασης. Και πως το ηγετικό προφίλ του Αλέξη Τσίπρα χρειάζεται τόνωση.
Η απάντηση απέναντι σ’ αυτή την εικόνα δεν είναι, ως είθισται, κοινή από τον «όλο ΣΥΡΙΖΑ». Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει τον δρόμο προς την αριστερή σοσιαλδημοκρατία, με την πρόταση για εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής από την βάση ζητά εμμέσως πλην σαφώς «καθαρές λύσεις» για την πολιτική ταυτότητα και την διεύρυνση του κόμματος, και, στρατηγικά, επιδιώκει διαμόρφωση συνθηκών προοδευτικής διακυβέρνησης από την πρώτη εκλογική Κυριακή της απλής αναλογικής.
Είναι μια ατζέντα που – εγκαίρως ή όχι – θέτει στην πρώτη γραμμή την ενίσχυση της κυβερνησιμότητα και την ανάδειξη του ηγετικού προφίλ του προέδρου του κόμματος.
Στην άλλη όχθη, η «Ομπρέλα» επιμένει στον αριστερό ριζοσπαστισμό, αποκηρύσσει την εκλογή από την βάση ξορκίζοντας μαζί το αρχηγικό κόμμα και την ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στο συστημικό πολιτικό “star system”, και κοιτάει περισσότερο προς την εσωτερική ιδεολογική καθαρότητα παρά προς την προοπτική εξουσίας και νέας διακυβέρνησης.
Αυτές οι γραμμές συγκρούστηκαν – αναγνωριστικά, σε πρώτο χρόνο – το Σαββατοκύριακο, στο «άτυπο debate Τσίπρα-Τσακαλώτου» όπως το χαρακτηρίζει μετριοπαθές στέλεχος της προεδρικής ομάδας: Ο Αλέξης Τσίπρας, με την συνέντευξή του στην «Αυγή», έστειλε το τριπλό μήνυμα – «κυβερνησιμότητα», «σοβαρότητα» και εγκατάλειψη της αριστερής «αριστοκρατίας».
Ως προς το πρώτο τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει απλώς, αλλά είναι έτοιμος να ξανακυβερνήσει – «έχουμε έτοιμες τις πρώτες νομοθετικές παρεμβάσεις» είπε -, ως προς την «σοβαρότητα» την χαρακτήρισε «κλειδί» και την συνέδεσε με τον «ριζοσπαστικό ρεαλισμό» και τις πολιτικές συμπεριφορές, και ως προς τον εσωτερικό αναστοχασμό είπε, λίγο ως πολύ, ότι η επιμονή στην πεφωτισμένη και αριστοκρατική αριστερά μπορεί να οδηγεί οπουδήποτε αλλού εκτός από την εξουσία.
Για την ακρίβεια αναφερόμενος στις εσωκομματικές αντιδράσεις για την εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής από την βάση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε:
«Δεν πιστεύω στο προνόμιο των λίγων να επιλέγουν με ορθότερα κριτήρια έναντι των πολλών που δεν ξέρουν. Και αν “δεν ξέρουν”, υποχρέωση όλων εμάς των αριστερών είναι να μάθουν. Καθ’ υπερβολήν θα έλεγα ότι το επιχείρημα αυτό προσομοιάζει με το αντίστοιχο της αριστοκρατίας, που δεν επιθυμούσε το δικαίωμα ψήφου να γίνει καθολικό διότι οι πολλοί δεν ήξεραν να ψηφίσουν ορθά, όπως ήξεραν οι ευγενείς, που είχαν μέχρι τότε το προνόμιο αυτό».
Για την «Ομπρέλα» η θέση Τσίπρα είναι απλώς σε όλα λάθος. «ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ!! Λάθος πρόταση, σε λάθος χρόνο, με λάθος τρόπο» είναι η χαρακτηριστική τοποθέτηση με την οποία απορρίπτει το μοντέλο εκλογής από την βάση στο κείμενο θέσεων που κατέθεσε εν όψει του συνεδρίου. Κατά μία ερμηνεία δε, που συζητήθηκε αρκετά στην Κουμουνδούρου αυτό το Σαββατοκύριακο, το ίδιο κείμενο εμπεριέχει και έμμεση πρόταση προς τον Αλέξη Τσίπρα για «ρήτρα μη αμφισβήτησης» στην περίπτωση που κάνει πίσω στην πρότασή του. Ετσι τουλάχιστον διαβάστηκε από ορισμένες πλευρές η επισήμανση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει «κόμμα ενωμένο και στις επιτυχίες και στις αποτυχίες που δεν αναζητά νέο ηγέτη μετά από κάθε εκλογική ήττα, όπως η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ.». Κοινώς, η αναφορά αυτή εξελήφθη και ως μήνυμα ότι εάν ο Αλέξης Τσίπρας επιμείνει στην εκλογή από την βάση, μπορεί να βρει απέναντί του αίτημα αλλαγής ηγεσίας μετά από ενδεχόμενη ήττα στις εθνικές εκλογές. Εάν όχι, μπορεί να διασφαλιστεί η μη αμφισβήτησή του.
Στελέχη της «Ομπρέλας» λένε πως τέτοιο μήνυμα δεν υφίσταται, όπως δεν υφίσταται και καμία πρόθεση πολιτικής συνδιαλλαγής. Επιμένουν όμως στην μάχη «θέσεων και πολιτικών αξιών», επιχειρούν να επιστρατεύσουν και να συστρατεύσουν τις μεγαλύτερες δυνατές κομματικές δυνάμεις εν όψει του συνεδρίου του Απριλίου και αναγνωρίζουν ότι «παίζουν» με την ιδέα της ρελάνς με την κατάθεση πρότασης που θα προβλέπει θέση γυναίκας «συμπροέδρου» στο κόμμα, στο πρότυπο των γερμανών Πρασίνων.
Επ’ αυτού, όσοι συνομιλούν με τον Αλέξη Τσίπρα λένε ότι ο ίδιος είναι ανοιχτός σε όλα – και σε πρόταση για «συμπρόεδρο», και σε πρόταση ακόμη και για άλλον πρόεδρο. Υπενθυμίζοντας, πάντως, ότι αυτή την στιγμή οι Πράσινοι της Γερμανίας συγκυβερνούν με τους σοσιαλδημοκράτες και η συμπρόεδρός τους Αναλένα Μπέρμποκ είναι υπουργός Εξωτερικών του Σολτς…