ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Η αύξηση της έντασης στα σύνορα Ρωσίας-Ουκρανίας, ο φόβος για το κλείσιμο της στρόφιγγας των αγωγών φυσικού αερίου από την Ρωσία προς την Ευρώπη, ως αντίμετρο στις κυρώσεις ενάντια της από τη Δύση, έχει σημάνει συναγερμό τόσο στη Γηραιά Ήπειρο όσο και στις ΗΠΑ, που αναζητούν εναλλακτικές λύσεις για τον ενεργειακό εφοδιασμό τους.
Η Ευρώπη απόλυτα εξαρτημένη από το Ρωσικό αέριο, έχει λίγες εναλλακτικές για να διαφοροποιήσει τις πηγές εφοδιασμού της και ο καλός της σύμμαχος στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού δεν έχει τις δυνατότητες να την εφοδιάσει με τις απαραίτητες ποσότητες σε περίπτωση μείωσης από την πλευρά της Ρωσίας.
Ούτε οι ποσότητες των παραγωγών Ευρωπαϊκών χωρών μπορούν να καλύψουν τις απαιτήσεις της ευρωπαϊκής ενεργειακής αγοράς. Ακόμα και οι ενεργειακοί αγωγοί που υφίστανται είτε βρίσκονται εν αναμονή δεν μπορούν να βοηθήσουν στον εφοδιασμό της Ευρώπης.
Ο αγωγός Baltic Pipe θα μπορούσε να βοηθήσει, αλλά ο σχεδιασμός είναι για το Φθινόπωρο του 2022, όμως έχει προβλήματα με την επαναξιολόγηση των όρων της άδειας από την Δανία που θα καθυστερήσει σημαντικά την λειτουργία του.
Αντίστοιχα υπάρχουν προβλήματα στην Ολλανδική τροφοδότηση με φυσικό αέριο καθώς το πεδίο έχει περιθωριοποιηθεί και αναμένεται να κλείσει η παραγωγή μέχρι το 2030 καθώς έχει συνδεθεί με την σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή.
Ο αγωγός ΤΑΡ από την άλλη που θεωρείται μια καλή εναλλακτική οδός εφοδιασμού, ενέχει τον κίνδυνο να χρησιμοποιηθεί από την Τουρκία ως μοχλός πίεσης προς την Ευρώπη.
Αρνητικές όμως είναι και οι προβλέψεις για τους αγωγούς MedGaz, MEG και MidCat που διέρχονται από την Ισπανία καθώς υπάρχουν πολιτικά ζητήματα τόσο στο εσωτερικό της Ισπανίας όσο και με τις παραγωγούς χώρες Μαρόκο και Αλγερία.
Τα αποθέματα φυσικού αερίου που υπάρχουν στην Ανατολική Μεσόγειο, Ισραήλ, Αίγυπτος και Κύπρος, θα μπορούσαν να είναι μακροπρόθεσμα οι εναλλακτικές λύσεις τροφοδοσίας με φυσικό αέριο της Ευρώπης, όμως κι εδώ χρειάζεται χρόνος για την υλοποίηση της μεταφοράς προς την Βόρεια Ευρώπη.
Όπως είναι φυσικό οι χώρες του Κόλπου παραμένουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για την Ευρώπη, αλλά και την Αμερική όπως φάνηκε από την συνάντηση στα τέλη Ιανουαρίου του Τζο Μπάιντεν με τον Εμίρη του Κατάρ Σεΐχη Ταμίμ Μπιν Χαμάντ Αλ-Θάνι.
Μεταξύ των βασικών σημείων που συζητήθηκαν ήταν η «σταθερότητα του παγκόσμιου ενεργειακού εφοδιασμού», ενώ ο Μπάιντεν αποκάλυψε τα σχέδιά του να ονομάσει το Κατάρ ως σημαντικό σύμμαχο εκτός ΝΑΤΟ. Δεν πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός ότι οι ΗΠΑ βλέπουν το Κατάρ ως μια λογική λύση για τον περιορισμό της ρωσικής ενεργειακής επιρροής στην Ευρώπη.
Οι τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου του Κατάρ θα μπορούσαν να καλύψουν ένα σημαντικό ποσό των ευρωπαϊκών ενεργειακών αναγκών, που θα μεταφερθούν στην ήπειρο σε υγρή μορφή (LNG), υπό τις κατάλληλες συνθήκες.
Το Κατάρ που αναμένεται να υπερδιπλασιάσει την παραγωγή του LNG τα επόμενα 5 χρόνια και αναζητά μακροπρόθεσμους πελάτες θα μπορούσε να βοηθήσει και στην οικοδόμηση των υποδομών LNG στην ευρωπαϊκή ήπειρο, διαφοροποιώντας τις πηγές εφοδιασμού και να την απελευθερώσει από την ρωσική ενεργειακή εξάρτηση.
Πέρα από την επάρκεια σε ποσότητες αερίου από το Κατάρ, οι αναλυτές θεωρούν ότι η τροφοδοσία της Ευρώπης δεν πρόκειται να πέσει θύμα πολιτικοποίησης της τροφοδοσίας όπως στην περίπτωση της Ρωσίας.
Όμως δεν θα πρέπει να περνάει απαρατήρητο ότι το Κατάρ, έχει ιδιαίτερα στενές σχέσεις με τη Τουρκία, με ότι αυτό συνεπάγεται.