ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ Η αρχέγονη σχέση των Αθηναίων με τα σουβλάκια και κάτι νομισματικές παρεξηγήσεις.
Τα πρώτα νομίσματα στην αρχαία Αθήνα, οι οβολοί, ήταν κάτι μακρόστενες μεταλλικές μυτερές βέργες, όπως αυτές στην φώτο ένα πράγμα. Κάτι σαν καλαμάκια από σουβλάκια δηλαδή και κάνε το εικόνα.
Πιθανότατα να έχουν σχέση με αυτούς τους οβολούς που τους έμεναν αφού έτρωγαν τα κοψίδια-οβελίες σε επίσημα τσιμπούσια από τα ιερά σφάγια κάθε αντίστοιχη Τσικνοπέμπτη, αφού η σύγχρονη είναι το κατάλοιπο, και αυτή, κάποιου Διονυσιακού μυστηρίου που γιορτάζονταν αυτή την εποχή με μάσκαραδες. Επέζησε η σημερινή ως Τσικνοπέμπτη, παρά την διαρκή ξινιλα της εκκλησίας που δεν γουστάρει τέτοια πράγματα κλπ.
Μια μέρα, κάποιος ευφυής Αθηναίος σκεφτηκε να χρησιμοποιήσουν τους οβολούς μετά την χρήση τους στο ψήσιμο ως μέσα συναλλαγών στην αγορά, ανταλλάσουντας τους με ίσης αξίας προϊόντα ή υπηρεσίες με τα αρχικά σουβλάκια.
Η ιδέα έπιασε όταν έγινε αποδεκτή ως φέρουσα αξία κύρους, παρ’ ολο που δεν απεικονίζονταν πουθενά η εικόνα ενός βασιλιά ή θεού για να πιστοποιεί με ένα “να μα την Παναγία, τόσο αξίζει και μην το ψάχνεις. Γιατί? Γιατί το λέω εγώ”.
Ακριβώς σε αυτή την λεπτομέρεια, στην έλλειψη κάποιου κεντρικού διαμορφωτή κύρους στην παραγωγή του νομίσματος, μπήκαν και τα σπέρματα της Δημοκρατίας που άρχισε να ευδοκιμεί εκεί μερικά χρόνια αργότερα. Ως εφαρμογή ενός συστήματος κατανεμημένου κύρους ανάμεσα σε ισότιμους κόμβους λήψης αποφάσεων επί του αν αξίζει ή όχι το σουβλάκι και πόσο. Κρίσιμης σημασίας η όλη διαδικασία για να συνεννοηθούμε (και έχουσα ουδεμία σχέση με μίαν αόρατη χείρα που τα ρυθμίζει, λέει, αυτά. Ορατότατα ήταν και τα σουβλάκια και ο τρόπος που παράγονται για να αξίζουν)
Σήμερα αυτό είναι γνωστό στην πιάτσα της πληροφορικής ως σύστημα blockchain. Ξέρετε, αυτός ο κώδικας λογισμικού με τον οποίο φτιάχνουν κάτι αθεόφοβοι εκείνα τα συστήματα που τείνουν να αντικαταστήσουν σήμερα και το παραδοσιακό “in God we trust” που γράφουν πάνω τους τα ντόλαρς με κανένα “Ιn Code we trust” βάζοντας σε μπελάδες πλέον τον εκάστοτε Πρόεδρο.
Τι θα λέει δηλαδή τώρα κλείνοντας κάθε ομιλία του? Code bless America, όταν τον έχουν δώσει να τον γράφουν τίποτα Ινδοί με το outsourcing? Μύλος, στο τυπωμένο δολάριο πιστεύουν, καμία εμπιστοσύνη δεν έχουν στους Ασιάτες, εν γένει!
Ο οβολός όμως έμμεσα έδωσε τότε και την αφορμή για την ονομασία της δραχμής, αφού μια δραχμή αντιστοιχούσε σε 6 οβολούς, δηλαδή τόσους όσους μπορούσε να κρατήσει (να «δράξει») το χέρι ενός μέσου Αθηναίου.
Μετά έλιωσαν 6 οβολους και ήρθαν τα στρογγυλά νομίσματα της 1 δραχμής με μια κουκουβάγια τυπωμένη πάνω τους ως δείγμα της Αθηναϊκής σοφίας που έλυσε έτσι το πρόβλημα να χωρούν οι δραχμές στα πουγκιά, που είχαν έρθει στην μόδα από την Βαβυλώνα, την Wall Street της τότε εποχής.
Και μετά από πολλά πάρε δώσε, ήρθαν και τα χαρτονομισματα (κινεζική εφεύρεση του 13ου αιώνα) και τα μάτσα τους, που μοιάζουν με τυλιχτά, μπουγάτσα η μιλφειγ, ανάλογα του πως τα ορέγεσαι και των κιλών της αστικής ξερωγω-τι που πρέπει να χάσεις ίνα διατηρηθείς εντός των προδιαγραφών του politically correct. Αυτά τα μάτσα δηλαδή που δημιουργεί ο πληθωρισμός, όταν η Κεντρική Αρχή κύρους που τα εκδίδει το παρακάνει με το τρομπάρισμα της φούσκας των παραγώγων των δανείων, τον αέρα κοπανιστο που παράγει όλα τα σύγχρονα νομίσματα μετά το 1971
Για να δημιουργηθεί έτσι η τέλεια σύγχυση!
Είναι τα τυλιχτά “σουβλάκια”, όπως φανατικά συνεχίζουν να επιμένουν οι Αθηναίοι η όχι?
Η ιστορική έρευνα συνεχίζεται.
Happy Tsiknofifth!