ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Στο ερώτημα (των ημερών) “με τον θύτη, ή με το θύμα;”, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι μία και μοναδική. Χωρίς περιστροφές και “ίσες αποστάσεις”. Με το θύμα. Και με απερίφραστη καταδίκη της ρωσικής εισβολής, ήτοι του θύτη (Πούτιν).
Θα αποτελούσε, όμως, στρέβλωση και περιφρόνηση της Ιστορίας οποιαδήποτε υπεραπλούστευση που εξισώνει τον θύτη με τον ρωσικό λαό και το σύνολο των πραγμάτων που συγκροτούν το αξιακό φορτίο ενός ολόκληρου πολιτισμού και εν τέλει του ίδιου του ρωσικού λαού. Και θα αποτελούσε παραπλάνηση (βολική και σκόπιμη) να ταυτίζονται με το θύμα αυτό που αποκαλούμε Δύση και, φυσικά, το ΝΑΤΟ.
Στην υπόθεση της ρωσικής εισβολής θύμα είναι ο Ουκρανικός λαός και το Διεθνές Δίκαιο- η προσπάθεια βίαιης αλλαγής συνόρων. Θύμα είναι οι άνθρωποι στα καταφύγια, όλοι αυτοί που παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς, κάθε Ουκρανός και Ουκρανή.
Παραβλέπουν, όμως, πολλοί τι είχε προηγηθεί της εκδήλωσης της παράνοιας του Βλαντιμίρ Πούτιν, και τι είχε συμβεί πριν ο πρώτος Ρώσος στρατιώτης περάσει τα σύνορα μιας ανεξάρτητης χώρας. Η Δύση, υπό την επίφαση του εκπροσώπου της διεθνούς νομιμότητας, δεν είναι άμοιρη ευθυνών για την τυφλότητα που επέδειξε όλα τα προηγούμενα χρόνια για όσα συνέβησαν στην Ουκρανία. Η πυρπόληση του “Σπιτιού των Συνδικάτων” στο Κουλίκοβο Πόλιε της Οδησσού, τον Μάϊο του 2014, από τον νεοναζιστικό “Δεξιό Τομέα”, με αποτέλεσμα να καούν ζωντανοί πάνω από 40 άνθρωποι και πολλοί άλλοι να ξυλοκοπηθούν μέχρι θανάτου, ήταν μία μόνο από εκείνες τις περιπτώσεις που κρύφτηκαν κάτω από το χαλί των διεθνών ΜΜΕ. Οι εκκαθαρίσεις Ρωσόφωνων από το “Azof Brigade” (Τάγμα του Αζόφ) έτυχαν ελάχιστης προβολής ( δείτε εδώ παλαιότερο δημοσίευμα του TheGuardian) και ουδόλως απασχόλησαν τους ευαίσθητους υπερασπιστές του Διεθνούς Δικαίου. Όπως ελάχιστα ασχολήθηκαν στη Δύση για την εισβολή των Τούρκων στην Κυπριακή Δημοκρατία, με το ΝΑΤΟ να τηρεί επιμόνως ουδέτερη στάση στην τουρκική επιθετικότητα μέχρι και πρόσφατα (καλοκαίρι 2020).
Για την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία πρέπει να τιμωρηθεί ο Πούτιν και ως εκ τούτου ορθώς επιβάλλονται οι μέγιστες δυνατές κυρώσεις. Το γεγονός πως η Δύση και το ΝΑΤΟ σπεύδουν ως τιμωροί της παραφροσύνης του Ρώσου προέδρου δεν δικαιώνει την στάση που έχουν κρατήσει και συνεχίζουν να κρατούν έναντι άλλων χωρών και ηγεσιών που καταπατούν ανενόχλητοι το Διεθνές Δίκαιο.
Και φυσικά δεν μπορεί και δεν πρέπει αυτές οι κυρώσεις να μας εισάγουν από το νέο ψυχροπολεμικό τοπίο σε ένα νέο Μακαρθισμό. Διότι αυτό συμβαίνει όταν κατεβαίνουν, για παράδειγμα, παραστάσεις Ρώσων καλλιτεχνών, όταν τιμωρούνται η Λίμνη των Κύκνων, αύριο ο Τολστόϊ, ο Τσέχοφ, ο Ντοστογιέφσκι, τα Μπαλσόϊ. Η απόφαση της υπουργού Πολιτισμού, φερ΄ ειπείν, συνιστά μία τέτοια κίνηση. Όπως και η “περιχαρής” απόφαση της Ούρσουλα Φον ντερ Λάϊεν να απαγορεύσει την μετάδοση στην Ευρώπη των ειδήσεων (προπαγάνδας) του Sputnik και του Raussia Today. Όταν ο διαφωτισμός (της Δύσης) μετέρχεται τέτοιες μεθόδους για να πολεμήσει το “σκότος” χάνεται κι αυτός μέσα στο σκοτάδι.
📌 Η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, έδωσε σήμερα οδηγίες να ανασταλεί οποιαδήποτε υλοποίηση, συνεργασία, προγραμματισμός ή συζήτηση εκδηλώσεων με ρωσικούς πολιτιστικούς οργανισμούς.
Σημειώνεται ότι η ήδη αναβληθείσα εκδήλωση του Gala Όπερας που ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη 3 Μαρτίου, ακυρώνεται, όπως και η μετάδοση της παράστασης «Η Λίμνη των Κύκνων», στο πλαίσιο του κύκλου The Bolshoi Ballet Live from Moscow, την Κυριακή 6 Μαρτίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών / Megaron – The Athens Concert Hall .
Ανακοίνωση Υπουργείου Πολιτισμού
Θα απαγορεύσει, άραγε, αύριο η κ. Λίνα Μενδώνη την επόμενη παράσταση του Θεόδωρου Κουρεντζή –τον οποίο καταχειροκρότησε (φωτό επάνω) το αθηναϊκό κοινό πριν μερικές εβδομάδες στο Μέγαρο Μουσικής; Θα λογοκρίνει τις ενορχηστρώσεις του επειδή είναι γνήσιο τέκνο του ρωσικού πολιτισμού, επειδή μεγαλούργησε στην Αγία Πετρούπολη;
Γι αυτό είναι, τελικά, ισοπεδωτική η προσπάθεια να σταθεί κανείς απέναντι στον θύτη και το θύμα, παραβλέποντας ποιός είναι ο πραγματικός θύτης (Πούτιν) και ποιό είναι το πραγματικό θύμα (ουκρανικός λαός και Διεθνές Δίκαιο). Το εκβιαστικό ερώτημα της εισαγωγής οδηγεί σε παραπλάνηση εφόσον απαιτείται μονολεκτική απάντηση.
Κι επειδή η ρωσική εισβολή είναι άξια μόνο καταδίκης, μαζί με αυτόν που την οργάνωσε, κι επειδή, επιπλέον, στη συνείδηση όλων μας έχει ήδη ηττηθεί, ας θυμηθούμε πως οι “κύκνοι” δεν πνίγονται στη λίμνη παρα μόνο εάν η Δύση συμπεριφερθεί όπως συμπεριφέρθηκαν κάποιοι άλλοι στις Βερσαλλίες αμέσως μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το τέρας δεν το πολεμάς, αφήνοντας να ξεκινήσει ο χορός άλλων τεράτων…