ΜΑΡΙΑ ΔΕΔΟΥΣΗ Ωραία, αφού έχω την προσοχή σας, πάμε τώρα στην ουσία. Επειδή εγώ το ξέρω το παιχνίδι απ’ έξω κι ανακατωτά, η δουλειά μου είναι. Τόσο το παιχνίδι του να τραβάς την προσοχή και να τρεντάρεις με τα εύκολα, όσο και του να πηγαίνεις στην ουσία με τα δύσκολα.
Προσωπικά, λοιπόν, μου φαίνεται αδιανόητο να ασχολείται η μισή Ελλάδα με την Μποφίλιου, για την οποία δεν έχω ούτε καλλιτεχνική ούτε και άλλη άποψη και δεν μ’ ενδιαφέρει κιόλας.
Όχι επειδή είναι καλή, κακιά, με τη λάθος ή τη σωστή πλευρά της ιστορίας, αλλά επειδή δεν παίζει απολύτως κανέναν ρόλο στην ιστορία, εν αντιθέσει με άλλους, που και ρόλο παίζουν και ουδείς ασχολείται να εξηγήσει το πώς ακριβώς τον παίζουν.
Ο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, για παράδειγμα, που φυσικά πολλοί δεν τον ξέρετε, θα τον μάθετε αμέσως, είναι το χαμογελαστό αγόρι που θα βρείτε στο κείμενο από κάτω.
Ο μπιν Σαλμάν είναι ο heir apparent και γενικός κουμανταδόρος στη Σαουδική Αραβία και εν αντιθέσει με την Μποφίλιου δεν τραγουδάει, έχει άλλα χόμπι, όπως το να εκτελεί 81 ανθρώπους (μόλις προχθές έγινε αυτό) σε μία μέρα.
Aν θέλετε να διαβάσετε αναλυτικά για τον μπιν Σαλμάν και τη Σαουδική Αραβία, διαβάστε εδώ, ας περ γιούζουαλ, αυτό που έγραψα.
Και το έγραψα ακριβώς τη στιγμή που ελληνική αντιπροσωπεία ήταν στο Ριάντ και του φιλούσε το ρεβέρ της κελεμπίας μπας και πάρουμε καμία επένδυση.
Ο μπιν Σαλμάν και οι φίλοι του (και φίλοι μας φυσικά) στον ΟΠΕΚ, πέρα απ’ όλα τα άλλα φρικαλέα που κάνει, αρνείται να πάρει οποιαδήποτε θέση για την Ουκρανία, όχι να καταδικάσει λίγο, ή γενικά, όπως η Μποφίλιου που πέσαμε να τη φάμε, αλλά ΚΑ ΘΟ ΛΟΥ. Διότι ο Πούτιν είναι φίλος του.
Άσε που κάνουν ακριβώς τα ίδια, ο μεν στην Ουκρανία, ο δε στην Υεμένη, επτά χρόνια εμπλοκή τους ισοπεδώνει τους ανθρώπους. με τα δικά μας όπλα. Τέλειο;
Κι εμείς είμαστε φίλοι του και δεν βγάζουμε κιχ, αντιθέτως πολλοί από εκείνους που βρίζουν νυχθημερόν την Μποφίλιου, περιμένουν πώς και πώς να πάρουν κανα σαουδαραβικό ψίχουλο.
Απάρεντλι, ο μπιν Σαλμάν είναι με τη σωστή πλευρά της ιστορίας, γελάνε και οι καμήλες.
Νάτος, πετιέται πίσω από το θάμνο ο νεοφιλελεύθερος εφημερίας να μου πει για το λεφτόδεντρο και τις ρεαλιστικές ανάγκες και συνθήκες, μπλα μπλα.
Εγώ, αγαπητέ, δεν έχω καμία αντίρρηση.
Να τις πάρουμε τις σαουδαραβικές επενδύσεις, σε καλή μεριά.
Να αποφασίσουμε, όμως, τελικά, πότε και σε ποιά περίπτωση και υπό ποιες συνθήκες θα μας νοιάζουν πιο πολύ οι βομβαρδισμοί αμάχων και σε ποιές λιγότερο, μπας και συνεννοηθούμε και συνεχίσουμε να καταγράφουμε την ιστορία και την πραγματικότητα ως έχει και όχι όπως την φανταζόμαστε.
Δεν είναι δυνατόν να μην τολμάμε να μιλήσουμε γι αυτά που συμβαίνουν, επειδή θα μας κάψουν στην πυρά του «γουαταμπάουτισμ», είναι απίθανο αυτο, είναι διαστημικά στρεβλό να γράφεις την ιστορία μόνο από την πλευρά και με τα ακριβή λόγια που θες και να καταπίνεις αμάσητα ολοκληρα κοπάδια ελεφάντων που σε κοιτάνε από τη μέση του δωματιού.
Και να ασχολείσαι με την «εύκολη» Μποφίλιου.
Κατ’ ελάχιστον, ας το κάνουμε όπως οι Αμερικάνοι, εγώ τους βγάζω το καπέλο:
Μακελάρης, σου λένε, και ο μπιν Σαλμάν, αλλά είναι ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ μακελάρης, φέρε μπιν τα πετρέλαια και κάνε ότι θες παιδί μου, πάρε όπλα να παίζεις στην Υεμένη, παντρέψου τον Πούτιν, εκτέλεσε όλο το Ριάντ, ούτε «αχ τα καημένα τα παιδάκια», ούτε να σηκωθει ο Μάικλ Τζάκσον από τον τάφο να καταδικάσει, ούτε τίποτα.
Δεν είναι κακό πράγμα η υποκρισία, σιγά, όλοι μας έχουμε υπάρξει υποκριτές, σε τέτοιο κόσμο ζούμε. Αφού το σύστημα αυτό εκανε, κατάφερε να εξαρτάται ο πλανήτης από ένα μάτσο μακελάρηδες κι εσύ απλά πρέπει να διαλέξεις τον δικό σου για να επιβιώσεις.
Κακό είναι να προσπαθείς να την επιβάλεις ως τη μόνη και απόλυτη αλήθεια.