NewsEdit H Ουκρανία έχει, πιά, πιθανότητες να κερδίσει, αλλά η Ρωσία δεν πρέπει να χάσει (τον πόλεμο). Αυτή την μεγάλη αντίφαση που συνοψίζεται στο (μεγάλο) γεωπολιτικό συμφέρον των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και, από την άλλη, στην ανάγκη “να μην ταπεινωθεί ο Πούτιν” και να μην αποσταθεροποιηθεί η Μόσχα, περιγράφει το Politico αναδεικνύοντας τις πρωτοβουλίες των Όλαφ Σολτς, Εμανουέλ Μακρόν, και Μάριο Ντράγκι που απέχουν σημαντικά από την στρατηγική “καταστροφής” της Ρωσίας που υιοθετεί η Ουάσιγκτον και προς τούτο εξοπλίζει με συστήματα αξίας 40 δισ τον Ζελένσκι, ενώ πιέζει ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ελλάδα, να εμπλακούν περισσότερο στον πόλεμο.
” Στον τελευταίο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, οι Ευρωπαίοι άδραξαν την ευκαιρία να δείξουν αλληλεγγύη στην Ουκρανία και να χτυπήσουν τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Όμως, μακριά από τον ενθουσιασμό για τη νικηφόρα συμμετοχή της Ουκρανίας σε αυτό το φεστιβάλ πανοραμικών παραστάσεων, ρηχών συμβολισμών και κακών αγγλικών, οι πιο ισχυρές πρωτεύουσες της ηπείρου άρχισαν να τραγουδούν ένα διαφορετικό τραγούδι. Μετά από εβδομάδες ανησυχώντας για το τι θα συνέβαινε εάν η Ρωσία συνέτριβε την Ουκρανία, οι ηγέτες της Δυτικής Ευρώπης ανησυχούν τώρα για το τι θα μπορούσε να συμβεί εάν η Ουκρανία νικήσει πραγματικά. Η πρόσφατη επιτυχία της Ουκρανίας στην απώθηση των ρωσικών στρατευμάτων από κάποια κατεχόμενα εδάφη ώθησε τους ηγέτες από τη Γαλλία στη Γερμανία και την Ιταλία να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι μια κάποτε αδιανόητη ουκρανική νίκη είναι τώρα μια ξεχωριστή πιθανότητα”, αναφέρει το Politico.
To γιατί ανησυχούν Σολτς, Μακρόν και Ντράγκι είναι μάλλον προφανές από την ευρωπαϊκή οπτική γωνία, καθώς είναι η Ε.Ε που βιώνει έντονα τις συνέπειες των κυρώσεων που έχει επιβάλει στη Ρωσία. Όταν, για παράδειγμα, το Βερολίνο και ένα μεγάλο τμήμα της Γερμανίας κινδυνεύει να ξεμείνει από καύσιμα, όπως γράφει το Bloomberg, είναι σαφές ότι στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ζουν τον εφιάλτη του πληθωρισμού και της ακρίβειας που προκαλούν κοινωνικές αναταραχές και πιθανώς πολιτικές ανακατατάξεις.
“Παρόλο που οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμπονούν δημόσια τον αγώνα της Ουκρανίας και σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να στηρίξουν τη χώρα, φοβούνται επίσης ότι αυτό που ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν αποκάλεσε την περασμένη εβδομάδα «ταπείνωση» της Ρωσίας θα μπορούσε να δημιουργήσει μια εντελώς νέα σειρά προβλημάτων. λένε δυτικοί αξιωματούχοι. Μια μεγάλη ανησυχία είναι ότι μια νίκη της Ουκρανίας θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει τη Ρωσία, καθιστώντας την ακόμη πιο απρόβλεπτη και θέτοντας την ομαλοποίηση των ενεργειακών συνδέσεων πιο απρόσιτη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ορισμένες πρωτεύουσες της Δυτικής Ευρώπης ευνοούν αθόρυβα μια «σωτήρια» επίλυση της σύγκρουσης, ακόμη κι αν κοστίσει στην Ουκρανία κάποιο έδαφος”, σημειώνει το Politico.
«Δεν βρισκόμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία», είπε ο Μακρόν σε ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο την περασμένη εβδομάδα, τονίζοντας ότι «το καθήκον της Ευρώπης είναι να σταθεί στο πλευρό της Ουκρανίας για την επίτευξη εκεχειρίας και μετά να οικοδομήσει ειρήνη»
Ο Σολτς έκανε παρόμοια επισήμανση κατά τη διάρκεια μιας μακράς τηλεφωνικής συνομιλίας με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν την Παρασκευή. Μετά την κλήση, ο Σολτς έγραψε στο Twitter ότι είχε υποβάλει τρία σημεία με τον Πούτιν, το πρώτο από τα οποία ήταν: «Πρέπει να υπάρξει κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία το συντομότερο δυνατό». Δεν είναι τυχαίο πως η απαίτηση να υποχωρήσει αμέσως η Ρωσία και να αποσύρει όλες τις δυνάμεις της από το ουκρανικό έδαφος δεν ήταν μεταξύ των τριών σημείων. Σε συνέντευξή του το Σαββατοκύριακο στο γερμανικό ειδησεογραφικό πρακτορείο T-Online, ο Σολτς, ο οποίος καθυστέρησε να στείλει βαρύ οπλισμό στην Ουκρανία, είπε ότι η Γερμανία θα συνεχίσει να υποστηρίζει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ενώ επαναλαμβάνει την έκκλησή του για διπλωματική λύση.
Η Ελλάδα δεν φαίνεται προσώρας να συντάσσεται με την “γραμμή” Σολτς,Μακρόν,Ντράγκι και ταυτίζεται απολύτως με τις ΗΠΑ, όπως φάνηκε καθαρά και κατά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον. Οι συνέπειες, όμως, είναι φαραωνικές για την οικονομία της ευρωζώνης και θα γίνουν χειρότερες όταν από το φθινόπωρο θα ενσκήψει και η επισιτιστική-διατροφική κρίση. Η Αίγυπτος, για παράδειγμα, κινδυνεύει να υποστεί οικονομική κατάρρευση και η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με μείζονα πολιτική κρίση. Πολλοί φοβούνται πως μία τέτοια εξέλιξη θα προκαλέσει τεράστια γεωπολιτική αναταραχή και στη Βόρεια Αφρική και στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και θα επηρεάσει δυσμενώς και τις ενεργειακές ισορροπίες.
Το εισαγωγικό ερώτημα επανέρχεται: πως θα διαχειριστεί η Ευρώπη αυτή την αντίφαση ανάμεσα στα δικά της συμφέροντα και σε εκείνα των ΗΠΑ;