anilikos Μαγευτικό τοπίο με έντονα τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος και η τελετή εγκαινίων έγινε με την αρμόζουσα λαμπρότητα.
Όχι όσο έλαμψε ο ήλιος βέβαια, αλλά σίγουρα τα χρυσοποίκιλτα άμφια απέδωσαν με ρεαλισμό την λαμπρότητα που διέπει τους άρχοντες αυτού του τόπου.
Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική Δημοκρατία το πολίτευμα τούτου του τόπου και άρχοντας, λέει, ο λαός.
Μονάχα που πιο σημαντικοί άρχοντες κατά τα φαινόμενα είναι, ανέκαθεν, όσοι βρίσκονται επί της εξέδρας, είτε αυτή είναι τοποθετημένη για να “εξάρει” την παρουσία των διοικούντων και των κληρικών είτε βρίσκεται σε οποιοδήποτε άλλο σημείο, εκδήλωση, συγκέντρωση, συνάθροιση. Ο άρχων λαός από κάτω και ο ποιμένες και ποιώντες πολιτική επάνω.
Η θλίψη που προκαλεί ο αποκλεισμός του συνανθρώπου με το αναπηρικό αμαξίδιο κάτω από την εξέδρα, γιατί πιθανώς δεν προέβλεψε ο διοργανωτής ράμπα, επειδή δεν χωρούσε στην εξέδρα, επειδή δεν ταίριαζε με τα άμφια και τις γραβάτες το αμαξίδιο, επειδή είμαστε Ορκς γενικά, είναι τεράστια. Απύθμενη, όπως και το βαρέλι που κολυμπάμε και πνιγόμαστε από αδιαφορία, ανισότητα, ακόμα-ακόμα και χλεύη.
Χλεύη και περιφρόνηση απέναντι στον συνάνθρωπο μιας και η εικόνα αποτυπώνει περίτρανα πως μένει παραγκωνισμένος, από τους “άρχοντες” αυτού του τόπου. Γιατί παραγκωνισμένος μένει και από τον άλλον άρχοντα, τον λαό, ως επί το πλείστον. Σε ποιο πεζοδρόμιο μπορεί να κινηθεί ελεύθερα και αγόγγυστα ένα αναπηρικό αμαξίδιο; Σε δύο, τέσσερα, δέκα σημεία σε βασικές οδικές αρτηρίες μεγάλων πόλεων; Και τα υπόλοιπα; Βγες στο δρόμο φίλε ΑμεΑ. Γιατί και το μηχανάκι μου θα παρκάρω στο πεζοδρόμιο, και τον στύλο της ΔΕΗ θα έχω στο ήδη στενό πεζοδρόμιο και το αμάξι μου θα παρκάρω γιατί έτσι γουστάρω.
Άρχων αυτού του τόπου δεν είναι ούτε ο λαός, ούτε ο πολιτικός, ούτε ο κληρικός.
Άρχει και διοικεί τούτον τον τόπο η ανισότητα, η αδιαφορία, ο εγωισμός.
Ψηφίστε τους(;)