NewsEdit Η πορεία από τη Selma στο Montgomery – πόλεις στην Πολιτεία της Αλαμπάμα και οι δύο – το 1965 είναι ιστορικής σημασίας για τις σύγχρονες ΗΠΑ.
Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς κατόπιν επιθυμίας του Προέδρου Λίντον Τζόνσον το Κογκρέσο υπερψήφισε το περίφημο Voting Rights Act, τον νόμο που εξασφάλισε δια παντός το δικαίωμα ψήφου για τους Αφρο-αμερικανούς. Τη χρονιά εκείνη έγιναν τρεις πορείες από τη Σέλμα, στην τελευταία παρών ήταν και ο δεκαεννιάχρονος τότε φωτογράφος Wayne Levin, ο οποίος τη φωτογράφισε από τα μέσα. Οι φωτογραφίες αυτές συγκεντρώθηκαν στο λεύκωμα «Selma to Montgomery March» το οποίο εξέδωσε προσφάτως ο οίκος Tritone Press.
Αν και το 1964 είχε περάσει από το Κογκρέσο το Civil Rights Act, ο νόμος ο οποίος θεωρητικά έβαζε τελεία και παύλα στις διακρίσεις των Μαύρων Αμερικανών, στον αμερικανικό Νότο οι αρχές και η Κου Κλουξ Κλαν συνέχιζαν να επιβάλλουν ντε φάκτο καθεστώς απαρτχάιντ. Στην Πολιτεία της Αλαμπάμα, για παράδειγμα, απαγορευόταν στους Αφρο-αμερικανούς να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους· από τους 15.000 μόνον οι 300 τα κατάφεραν. Στις 18 Φεβρουαρίου του 1965 οργανώθηκε διαδήλωση διαμαρτυρίας την οποία βίαια διέλυσε η αστυνομία· ένας διαδηλωτής έπεσε νεκρός. Ανέλαβε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και κάλεσε σε δεύτερη διαδήλωση διαμαρτυρίας στις 7 Μαρτίου. Περίπου 600 συγκεντρώθηκαν για να περπατήσουν τα 50 μίλια που χωρίζουν τη Selma από το Montgomery. Με γκλομπ και δακρυγόνα, συνεπικουρούμενη από ένα πλήθος οργισμένων Λευκών, η αστυνομία έφραξε τον δρόμο στους διαδηλωτές. Τραυματίστηκαν 80, κάποιοι σοβαρά. Αυτή η Κυριακή έμεινε στην αμερικανική ιστορία ως η «Bloody Sunday», η «Ματοβαμμένη Κυριακή».
Στις 25 Μαρτίου, μια άλλη διαδήλωσε με πάνω από 50.000 διαδηλωτές έφτασε ανεμπόδιστη στο Montgomery. Στην πρώτη γραμμή της πορείας, ο ίδιος ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Στην τελευταία μέρα αυτής της πενθήμερης πορείας συμμετείχε ο Wayne Levin. «Ήμουν δραστηριοποιημένος τότε στο κίνημα για τα δικαιώματα του πολίτη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, στην οργάνωση του Congress of Racial Equality στο Λος Άντζελες» εξομολογείται. Όταν, πολλά χρόνια αργότερα, έκανε κατάδυση στα αρχεία του, συνειδητοποίησε την αξία των φωτογραφιών που τράβηξε. «Συνειδητοποίησα ότι, παρ’ όλο που πόρω απέχουν από το να είναι τεχνικά άψογες, ήταν πολύ διαφορετικές από τις περισσότερες φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στην κεφαλή της πορείας· ο λόγος είναι ότι τραβήχτηκαν μέσα στην πορεία» λέει .