Χρόνης Διαμαντόπουλος «Έχω χρόνια να ψηφίσω σε κομματικές εκλογές», δηλώνει στο AnatropiNews o πολιτικός επιστήμονας και επικοινωνιολόγος Γιάννης Λούλης. Στο ερώτημα ποιος εκφράζει σήμερα τον λεγόμενο μεσαίο χώρο λέει με νόημα «σε μεγάλο βαθμό κανείς!» Ο ίδιος μιλά για το που θα κριθεί η νίκη στις επόμενες εκλογές αλλά και για τις «αμετανόητες συνήθειες» τω κομμάτων.
Συνέντευξη στον Χρόνη Διαμαντόπουλο
-Κύριε Λούλη, μέρος του Τύπου που στηρίζει τη σημερινή κυβέρνηση σας περιγράφει ως «αυθεντικό εκπρόσωπο του ‘’Καραμανλισμού’’». Τον αποδέχεστε αυτό το χαρακτηρισμό;
Δεν είμαι «αυθεντικός εκπρόσωπος», κανενός «ισμού». Προσπαθώ να ανάγω τους ορίζοντές μου διαρκώς. Δεν ανήκω σε κανέναν κομματικό χώρο, ούτε μου ταιριάζουν οι πολιτικές περιχαρακώσεις. Έχω χρόνια να ψηφίσω σε κομματικές εκλογές. Από την ώρα που μετακόμισα, ως χειμερινός κολυμβητής, σ’ αυτό που αποκαλώ «κρατίδιο του Αλίμου», ψηφίζω τον επικεφαλής του κρατιδίου, Ανδρέα Κονδύλη, ως Δήμαρχο! Τίποτα άλλο! Αναφορικά με το όνομα «Καραμανλής», ο Κωνσταντίνος υπήρξε μια σπάνια μορφή στο ξεκίνημα της Μεταπολίτευσης, όπως αναλύω σε ένα έργο ζωής, Στις ρίζες του κακού: Πώς και γιατί εκτροχιάσθηκε η μεταπολίτευση (εκδ. Καστανιώτη). Η μετάβαση στη Δημοκρατία της Ελλάδας, έγινε πρότυπο για πολλές χώρες που ολοκλήρωσαν δημοκρατικές μεταβάσεις, και στην ήπειρό μας, αλλά και στη Λατινική Αμερική. Δυστυχώς όμως η προτροπή του Κωνσταντίνου Καραμανλή για «ήπιο πολιτικό κλίμα» , δεν εισακούσθηκε από τα εγχώρια κόμματα. Και το πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα της Μεταπολίτευσης, εν τέλει, κατέληξε σε απόλυτο εκτροχιασμό. Αναφορικά, τέλος, με τον Κώστα Καραμανλή, πιστεύω πως η συνεργασία μας, με τη στρατηγική του «Μεσαίου Χώρου» ήταν, χάρη στον ίδιο κυρίως, επιτυχής. Ως πολιτικός με ήθος, χάρισμα, δεν ήταν ποτέ γαντζωμένος στην εξουσία. Γι’ αυτό παραμένει αγαπητός στον κόσμο. Όχι άδικα.
-Είστε ο εμπνευστής του λεγόμενου «μεσαίου χώρου». Είναι κάτι που, ας πούμε, σας έχει στιγματίσει. Ποιος λοιπόν εκπροσωπεί το «μεσαίο χώρο» σήμερα στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό;
Για τον «Μεσαίο Χώρο» γράφονται και λέγονται πολλά. Όμως ο Μεσαίος Χώρος δεν είναι κάτι στατικό μέσα στο χρόνο. Ανάλογα με τις εποχές, είναι φυσικό να αλλάζει μορφές, διατηρώντας φυσικά τη σπονδυλική του στήλη. Σήμερα θα έλεγα πως ο Μεσαίος Χώρος έχει μετακινηθεί παγκοσμίως, ελαφρώς προς τα «αριστερά». Και τούτο διότι έχουν ενταθεί απίστευτα οι ανισότητες. Ενώ, παράλληλα, οι νεότερες γενιές, έχουν πιο δύσκολο δρόμο μπροστά τους. Ζητούμενο λοιπόν από ένα χώρο που θέλει να ονομάζεται «προοδευτικός» είναι, πάνω από όλα, να μειώσει τις ανισότητες. Να κλείσει κοινωνικά ρήγματα που γέννησαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές τόσο από κεντροδεξιούς, αλλά και από κεντροαριστερούς πολιτικούς. Αναφορικά με το ποιος εκφράζει τον Μεσαίο Χώρο στον τόπο μας, θα έλεγα: Σε μεγάλο βαθμό κανείς! Τόσο το κυβερνών κόμμα, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και η αντιπολίτευση γενικά, εκφράζουν μόνο τον αναλλοίωτο εαυτό τους. Δηλαδή τον μέτριο ή κακό εαυτό τους.
-Τα τελευταία 12 χρόνια και με αφορμή τα μνημόνια δημιουργήθηκε διχασμός και οι εκπρόσωποι των κομμάτων σε πολλές περιπτώσεις ύψωσαν τους τόνους με χαρακτηρισμούς και φανατισμό. Αναζητώντας παλαιότερες δηλώσεις σας βρήκα μία του 2008 όπου αναφέρατε: «Ένα κόμμα του Μεσαίου Χώρου απεχθάνεται τις κραυγές, τους φανατισμούς, τον δογματισμό και τις υπερβολές. Ούτε η κυβέρνηση θα πρέπει να καταγγέλλεται ως επικίνδυνη για τον τόπο ούτε η αντιπολίτευση». Θα την επαναλαμβάνατε αυτή τη δήλωση σήμερα;
Οι δυο μεγαλύτερες παρατάξεις στη χώρα συνεχίζουν ατάραχα να κατηγορούν η μια την άλλη ως «επικίνδυνη». Μια διαχρονική παθογένεια, λοιπόν, ζει και βασιλεύει. Προφανώς, λοιπόν, υπάρχει μια βαθιά κρίση των κομμάτων, με το συγκεκριμένο προσωπικό τους και τις αμετανόητες συνήθειές τους. Μας εκπλήσσει αυτό; Κάθε άλλο!
-Οι επόμενες εκλογές θα κριθούν από την ψήφο του λεγόμενου «μεσαίου χώρου»;
Όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις ‒με ελάχιστες εξαιρέσεις‒ κρίνονται στον Μεσαίο Χώρο. Αυτή είναι η εμπειρία μου και από την Κύπρο, όπου συμβούλευσα τρεις ηγέτες (Κληρίδη, Χριστόφια, Αναστασιάδη) οι οποίοι εξελέγησαν Πρόεδροι. Όλες οι μάχες, εν τέλει, εκεί κρίνονται. Όμως, όπως τόνισα, ο Μεσαίος Χώρος, αλλάζει κάπως τη φυσιογνωμία και τις προτεραιότητές του μέσα στο χρόνο. Ανάλογα με τις κεντρικές προκλήσεις κάθε εποχής. Με δεδομένο, πάντως, το συγκεκριμένο κλίμα στο πολιτικό πεδίο, η βασική επιλογή των ψηφοφόρων θα κατευθυνθεί από «το μη χείρον». Παρατάξεις και ηγεσίες δεν συγκινούν στη φάση αυτή.
-Ποιος θα είναι ο νικητής; Εννοώ σε τι θα κριθεί η νίκη αυτή τη φορά;
Στις προηγούμενες εκλογές, η ΝΔ επικράτησε άνετα, όχι διότι είχε ιδιαίτερα καλή εικόνα, αλλά απλώς μέτρια, και διότι η πλειοψηφία αποδοκίμασε τον ΣΥΡΙΖΑ. Άρα ο ΣΥΡΙΖΑ, αμέσως μετά τις εκλογές, και με δεδομένο το αξιοπρεπές ποσοστό του, έπρεπε να αλλάξει συθέμελα. Αμέσως! Και σε βάθος. Δεν το έπραξε. Τώρα αγκομαχά. Αν κερδίσει η ΝΔ, ως φαβορί, δεν θα το πετύχει μέσα από τις δυνάμεις της που είναι άλλωστε ισχνές. Αλλά από τις αδυναμίες του βασικού ανταγωνιστή της.