NewsEdit Δεν είναι λίγες οι φορές που ο παραλογισμός, η υποκρισία, η διαπλοκή ή απλά η ανοησία κυριαρχεί σε τοποθετήσεις ενεργών ή πρώην κρατικών αξιωματούχων ανά τον κόσμο γύρω από τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Του Αλέξανδρου Δεσποτόπουλου
Πιθανολογώ ότι η πρόταση του κ. Dov Zakheim, πρώην υφυπουργού Αμύνης των ΗΠΑ για απονομή Νόμπελ Ειρήνης στον κ. Ερντογάν είναι μία από αυτές. Ο πρώην αξιωματούχος των ΗΠΑ θεωρεί την παρέμβαση του Τούρκου Προέδρου για την εξαγωγή των Ουκρανικών σιτηρών «σωτήρια για τον πλανήτη», ώστε να είναι «τουλάχιστον υποψήφιος» για το Νόμπελ Ειρήνης.
Αναρωτιέμαι αν ο Αμερικανός πρώην αξιωματούχος συμπεριλαμβάνει στους λόγους της πρότασής του και τις εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπίσεις Κούρδων από τις τρεις έως τώρα εισβολές στη Συρία από το 2016 και μετά ή ακόμη «καλύτερα» τον θάνατο χιλιάδων εξ αυτών, πολλοί εκ των οποίων παιδιά και αθώοι πολίτες. Θα μπορούσε βέβαια να ισχυροποιήσει την πρότασή του και με αναφορές στο Ιράκ ή ακόμη και τη Λιβύη – και αυτές επί Προεδρίας Ερντογάν έλαβαν χώρα. Θα μπορούσε βέβαια να περιλάβει και τις αυταρχικές πολιτικές στο εσωτερικό της γειτονικής μας χώρας, τις οποίες και ο ίδιος αναγνωρίζει.
Σε κάθε περίπτωση, μία τέτοια προοπτική δεν μοιάζει εφικτή στον παρόντα χρόνο, όσο κι αν θα το ήθελε ο Τούρκος Πρόεδρος. Αν και στο παρελθόν έχει επικριθεί ο θεσμός, λόγω της απόδοσης του βραβείου σε προσωπικότητες με πολεμικό παρελθόν ή αμφιλεγόμενες, ο αυταρχικός τρόπος άσκησης της εξουσίας, η βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η ενεργή εμπλοκή της Τουρκίας σε επιχειρήσεις δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για τον επικεφαλής της γειτονικής μας χώρας.
*Διεθνολόγος, ερευνητής στο τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών ΕΚΠΑ