ΑΝΔΡΕΑΣ ΨΥΧΑΡΗΣ Θυμάμαι όταν πριν αρκετά χρόνια, περίπου στην ηλικία του γιου μου σήμερα, και θέλοντας ίσως να σε πειράξω σου είπα ότι ήταν λάθος του Καραμανλή το χτίσιμο της Αθηνάς με αντιπαροχή. Στην αρχή μου αγρίεψες- στην συνεχεία όμως μου εξήγησες:
“H δική σου η γενιά είναι πολύ τυχερή. Έχετε τα πάντα. Εγώ μεγάλωσα στου Γκυζη σε χωματόδρομους και όταν έβρεχε η λεωφόρος Αλεξάνδρας πλημμύριζε στις λάσπες. Στις αυλές που αναπολείς, ζούσαν είκοσι οικογένειες και μοιραζόντουσαν ένα μπάνιο μονό. Να μάθεις, λοιπόν, να βλέπεις τα γεγονότα σφαιρικά- δηλαδή πως τα αντιλαμβάνονται όλες οι πλευρές και μετά να καταλήγεις σε συμπέρασμα. Έτσι θα είσαι χρήσιμος στον εαυτό σου και ενδεχομένως στην κοινωνία.”
Μα αυτό τον τρόπο αντιμετώπιζες την ζωή. Με ένα πνεύμα ερευνητικό το οποίο σε μετέτρεψε από δόκιμο δημοσιογράφο, σε έκδοτη του πιο επιβλητικού συγκροτήματος στα Βαλκάνια και με χαρακτηριστικά που αρκετοί άλλοι έκδοτες στον δυτικό κόσμο θα ήθελαν να έχουν- πολίτικα και πολιτισμικά.
Με αυτό το πνεύμα λειτουργούσες και καθοδηγούσες τους συνεργάτες σου: δυνατό και ολοκληρωμένο ρεπορτάζ με σωστά ελληνικά. Και οπού το ρεπορτάζ, η έρευνα και η άποψη έδιναν το πραγματικό στίγμα της κοινωνίας και, όπως χαρακτηριστικά έλεγες, οι αναγνώστες ψηφίζαν Το Βήμα κάθε ήμερα.
Αναφέρω Το Βήμα διότι, η μεγαλύτερη σου αγάπη μετά την οικογένεια σου, ήταν η στήλη σου. Η άμεση επικοινωνία με τους αναγνώστες σου τους οποίους έβαζες πάντα πρώτους. Ήσουν δάσκαλος και διαμορφωτής του τύπου και πολλών νέων δημοσιογράφων. Σκληρός άλλα δίκαιος, και γνωρίζαν ότι όταν έγραφαν σωστό ρεπορτάζ δεν είχαν να φοβηθούν τίποτα. Ουδέποτε δε, υπαγόρεψες σε κάποιον τι να γράψει.
Πάντα πρωτοπόρος και καινοτόμος στις ιδέες και στην λειτουργία στα μέντια.
Από την Εβδομάδα του Βήματος στο Βημαγκαζινο, στο πρωτοποριακό in.gr και το kiosk,ο ΔΟΛ ήταν σχολείο. Όσοι γνωρίζουν από τον παγκόσμιο Τύπο, αντιλαμβάνονται την ιδιαίτερη καινοτομία του αγαπημένου σου Βήματος.
Είχες και μια άλλη αγάπη, την Εκκλησία. Μάλιστα, ως διοικητής του Άγιου Όρους προσέφερες πάρα πολλά και η αγάπη της Ιεράς Κοινότητας και των Ιερών Μονών, που ακόμα και σήμερα μετά από χρόνια σε μνημονεύει, αποτελεί μια ιερή κληρονομία.
Διαδραμάτισες καθοριστικό ρόλο στην πολίτικη ροή της χωράς. Προνομιακός συνομιλητής πολίτικων που διαμόρφωσαν την νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Υπάρχει ένας μύθος γύρω από το όνομα σου. Όμως οι συνομιλητές σου μιλούν για έναν άνθρωπο επαγγελματία, έντιμο, με σεβασμό στους θεσμούς και που πάντα κρατούσε τον λόγο του. Και όταν συγκρούστηκες,ουδεποτε ήταν κάτι το προσωπικό άλλα λόγω διαφορετικής πολίτικης άποψης. Και πάντα καθαρά.
Ένα βράδυ του 2013, στην βεράντα του σπιτιού σου, όταν σε ρώτησα γιατί δεν αποδέχθηκες μια πρόταση που σου έγινε να πουλήσεις τον ΔΟΛ και να απαλλαγείς από τα δάνεια, μου απάντησες ότι αυτόν τον τόπο τον πονάς. “Μεγάλωσα στην δεκαετία του 50 σε συνθήκες που η γένια σου δεν μπορεί να αντιληφθεί και θα βοηθήσω όσο μπορώ”
Ήταν η δεύτερη φορά που μου είπες μια τέτοια κουβέντα. Αυτή ήταν και η προσήλωση σου. Δεν ήταν θέμα πολίτικης, – δεξιάς ή αριστερής- ήταν να παραμείνουμε στην Ευρώπη, κοινό όραμα, άλλωστε, όλων των ηγετών της χωράς που υπηρετήσαν τον ελληνικό λαό. Ο ΔΟΛ και το Μέγκα και εσύ προσωπικά, ειδικά την περίοδο εκείνη, και πάρα το τεράστιο κόστος, συνέβαλες στην προσπάθεια να μείνουμε στην Ευρώπη.
Τα μηνύματα αγάπης και συμπαράστασης που λάβαμε σαν οικογένεια τιμούν εσένα Σταυρό Ψυχάρη- μηνύματα από φίλους άλλα και από ανθρώπους με διαφορετικές πολίτικες απόψεις.
Οι περισσότεροι φίλοι σου- ή μάλλον όλοι οι φίλοι σου, μου έλεγαν ότι έχω πολύ δύσκολο έργο να καταφέρω σε φτάσω. Με τίμησες με την αγάπη σου, με τους καβγάδες μας άλλα κυρίως με τις συμβουλές σου και την εμπειρία σου, και μου μετέφερες το αρχείο σου για να μάθω.
Αγαπημένε μας Σταύρο, σύζυγε, πάτερα και πάππου- να γνωρίζεις ότι είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι για εσένα όχι μόνο για την αγάπη σου και την φροντίδα σου άλλα κυρίως διότι προσπάθησες να βελτιώσεις, με τον τρόπο σου τα κοινά της χωράς μας. Όμως η ύπουλη και κυρίως χωρίς γιατρειά αρρώστια σε έφεραν αντιμέτωπο με έναν άδικο Γολγοθά που πραγματικά δεν σου άξιζε. Πόσο άδικο για τον ΔΟΛ και για εσένα.
Θα μας λείψει η παρουσία σου, το χιούμορ σου άλλα και η πένα σου. Σταματώ εδώ διότι πάντα μου μου έλεγες ότι τα άρθρα και οι ομιλίες πρέπει να είναι σύντομες, μονόστηλο, ειδάλλως χάνεις τον ακροατή σου.
Τώρα λοιπόν ανταμώνεις τους παλιούς σου καλούς φίλους και συνομιλητές και μπορείς να αναπαυθείς και να μας κρίνετε όλοι μαζί στο πως εμείς θα συνεχίσουμε.
Μέχρι να ανταμώσουμε και πάλι,
Καλό σου ταξίδι