NewsEdit Η σκοτεινή πλευρά της αυτοκράτειρας Ελισάβετ, γνωστής σε όλους ως πριγκίπισσα Σίσσυ, στα σαράντα της πλέον χρόνια, παρουσίαζεται στη μεγάλη οθόνη με μια νέα ταινία.
Σταγόνες νερού ακούγονται να πέφτουν μία προς μία ρυθμικά στο πάτωμα ενώ αμέσως μετά: η αυτοκράτειρα Ελισάβετ κρατάει την ανάσα της μέσα στη μπανιέρα και από πάνω οι δύο υπηρέτριές της μετράνε ένα-ένα τα δευτερόλεπτα. Όσο περισσότερα, τόσο μεγαλύτερη η αντοχή της – μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η σκηνοθέτιδα Μαρί Κρόιτσερ μας δείχνει με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο τη ζωή της αυστριακής αυτοκράτειρας που λάτρευε ως γνωστόν την Κέρκυρα και το Αχίλλειον. Ήδη στον τίτλο της ταινίας “Corsage” αποτυπώνονται οι αυστηρές συνθήκες της αυλικής ζωής.
Κινηματογραφικές παύσεις, κοφτές σκηνές χωρίς περιττές λεπτομέρειες, προσωποκεντρικά καρέ που σκιαγραφούν λεπτομερώς το πρόσωπο της βασίλισσας πλέον και όχι πριγκίπισσας Σίσσυ όπως την ξέρουμε όλοι μας ταξιδεύουν σε μία άλλη εποχή.
Μια ώριμη πια γυναίκα 40 ετών
Βιέννη, Δεκέμβριος 1877: Η σύζυγος του αυτοκράτορα Φραγκίσκου-Ιωσήφ Α’ της Αυστρίας κλείνει τα σαράντα της χρόνια, προσπαθώντας να ανταποκριθεί στις βασιλικές της υποχρεώσεις που ορίζονται από την κοινωνία της εποχής με αποτέλεσμα να νιώθει ότι πνίγεται καθώς δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες του περιβάλλοντός της. Θεωρεί ότι στα 40 της η ζωή της έχει τελειώσει. Δεν της επιτρέπεται να έχει γνώμη για όλα τα θέματα και κυρίως για τα πολιτικά και στρατιωτικά ζητήματα. Πολλές φορές όμως δεν ακολουθεί το πρωτόκολλο, όπως προβλέπεται, χρησιμοποιώντας διάφορα κόλπα μαζί με την επιβλητική της παρουσία.
Η βασίλισσα έχει εμμονή με το σώμα και την ομορφιά της, βιώνει μια κρίση μέσης ηλικίας, σχεδόν ανορεξική αλλά και καταθλιπτική, δεν φοβάται να έρθει σε ρήξη με τον βασιλιά και σύζυγό της. Πανέξυπνη και δημιουργική, στην ταινία διαφαίνεται έντονα η επιθυμία της να διεκδικήσει αυτό που θέλει. Προσποιείται έως και λιποθυμία, προκειμένου να γλυτώσει μια βαρετή βασιλική εμφάνιση και μετά γελάει με τις βοηθούς της με αυτό.
«Πιο δυνατά, πιο δυνατά» φωνάζει στις υπηρέτριές της, των οποίων τα χέρια έχουν πονέσει στην προσπάθεια να σφίξουν ακόμη περισσότερο τον μικροσκοπικό κορσέ της. Αναγκάζεται να φοράει ένα «προσωπείο», όταν βρίσκεται στο παλάτι, το οποίο κάποιες φορές προσπαθεί να αφήσει πίσω της εκφράζοντας τον πραγματικό της εαυτό χωρίς όμως να επιτρέπεται να έχει άποψη για τα τεκταινόμενα της εποχής. Νιώθει ότι είναι κλειδωμένη σε κλουβί, όπως οι γυναίκες στα ιδρύματα που επισκέπτεται. Επίσης διαφαίνονται έντονα οι τάσεις φυγής που έχει, καθώς για μήνες ολόκληρους εξαφανίζεται από το παλάτι, αφήνοντας πίσω μέχρι και τη μικρή της κόρη.
Μια διαφορετική ταινία για την ισότητα των δύο φύλων
Η σκηνοθέτις, γνωστή για τις κοινωνικές τοποθετήσεις των ταινιών της, πέρα από την ιστορική ματιά στα γεγονότα θέτει επί τάπητος το θέμα της ισότητας των δύο φύλων με μια σύγχρονη ματιά. Η ηρωίδα της ταινίας εποχής, όπως οι σύγχρονες γυναίκες πασχίζει να ανταποκριθεί στις καθημερινές υποχρεώσεις της ενώ αποζητά την αναγνώριση και την προσοχή για αυτό που είναι πραγματικά και όχι για αυτό που περιμένουν οι υπόλοιποι από εκείνη. Επίσης η ταινία θίγει ταυτόχρονα σύγχρονα θέματα όπως το γέρασμα των γυναικών και διατροφικές διαταραχές, μέσω των οποίων οι γυναίκες εν μέσω μιας ανδροκρατούμενης κοινωνίας αγωνίζονται για να διατηρηθούν νέες, αδύνατες και όμορφες. Χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας, γυναίκες που τόλμησαν να συμπεριφερθούν “υστερικά” απέναντι στους συζύγους τους φυλακίζονται σε ιδρύματα όπου παραμένουν δεμένες χειροπόδαρα στα κρεβάτια τους.
Μοναξιά, αυθεντικότητα και διαφορετικότητα είναι τα τρία κυρίαρχα χαρακτηριστικά της αυτοκράτειρας, την οποία η Βίκι Κριπς καταφέρνει να ενσαρκώσει με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο, χαρακτηριστικά που πολλές γυναίκες μπορεί να νιώθουν αλλά ίσως να μην τα εκφράσουν ποτέ. Η ταινία ολοκληρώνεται με την αυτοκράτειρα να βρίσκεται εν πλώ κατευθυνόμενη προς την Ελλάδα, αγαπημένο μέρος της, όπου ξαφνικά πηδάει απο το κατάστρωμα του πλοίου, ολοκληρώνοντας με αυτήν την ανατρεπτική της κίνηση τη ζωή της και την ταινία. Φαίνεται πως η Ελισάβετ της Αυστρίας επιθυμούσε μόνο ένα πράγμα, να είναι ελεύθερη.
Πηγή: DW – Ιωσηφίνα Τσαγκαλίδου