NewsEdit Το “Δόγμα του Σοκ” είναι ένα από τα βιβλία που μας βοηθούν να καταλάβουμε το παρόν, καθώς αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη ανάλυση της συγκαλυμμένης ιστορίας της εποχής μας.
Του Zen Zist
Μια συναρπαστική περιγραφή του νεοφιλελεύθερου δόγματος, που βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ.
Η ανάλυση του καπιταλισμού της καταστροφής επιχειρείται από την Κλάιν με τέλεια διυλισμένη οργή, που διοχετεύεται μέσα από αδιάσειστα δεδομένα.
Σε αυτή την πρωτοποριακή εναλλακτική ιστορία της πλέον κυρίαρχης ιδεολογίας της εποχής μας, της οικονομικής επανάστασης των ελεύθερων αγορών του Μίλτον Φρίντμαν, η Ναόμι Κλάιν αμφισβητεί το διαδεδομένο μύθο ότι η παγκόσμια νίκη του νεοφιλελεύθερου κινήματος υπήρξε ειρηνική.
Καταδεικνύει ότι, από τη Χιλή του 1973 μέχρι το σημερινό Ιράκ, ο Φρίντμαν και οι υποστηρικτές του εκμεταλλεύτηκαν επανειλημμένα τη βία και μια σειρά από τρομακτικά σοκ για να επιβάλουν τις ακραίες πολιτικές τους.
Αποκαλύπτει την εντυπωσιακή ομοιότητα ανάμεσα στις ανακριτικές τεχνικές της CIA και στις εκβιαστικές τεχνικές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, στην προσπάθειά τους να επιβάλουν τον καπιταλισμό της καταστροφής σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο, ικανό να προκαλέσει τσουνάμι ντροπής αλλά και πολιτικής δράσης, για να σταματήσει επιτέλους η θεραπεία-σοκ.
Το “Δόγμα του Σοκ” ουσιαστικά αποτελεί τη χρεωκοπία της Κευνσιανής ρύθμισης και του κράτους πρόνοιας, όπως είθισται να λέγεται, η μεταπολεμική ανάπτυξη, που συντελέστηκε στο δυτικό κυρίως κόσμο, μετά το τέλος του Β’ΠΠ.
Και η ιδρυτική πράξη της χρεωκοπίας σηματοδοτείται με το πραξικόπημα στη Χιλή το 1973 ,που βάζει τέλος στις φιλοδοξίες, για το ειρηνικό πέρασμα στο σοσιαλισμό, με τρόπο τραγικό και συνάμα ηρωικό, με τον πρόεδρο Αλιέντε να αμύνεται, υπερασπιζόμενος τη συνταγματική αρχή της κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας.
Η κατάρρευση της συμφωνίας του Μπρέτον Γουντς, ο στασιμοπληθωρισμός ,η πτώση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, η πετρελαϊκή κρίση, ήταν μια σειρά από παράγοντες, που οδήγησαν το κεφαλαιοκρατικό καθεστώς στη διαρκή αντεπανάσταση με την υιοθέτηση του νεοφιλελεύθερου δόγματος της σχολής του Σικάγου.
Ο πυρήνας των μέτρων αφορούσε και αφορά την επίθεση ενάντια στα δικαιώματα των υποτελών τάξεων.
Και όλα αυτά, ενώ λίγα χρόνια πιο πριν, ο ρεμπουμπλικάνος πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον, αναφωνούσε “τώρα είμαστε όλοι κευνσιανοί”.
Αργότερα με την άνοδο της Μάργκαρετ Θάτσερ στην πρωθυπουργία της Αγγλίας, και του Ρόναλντ Ρήγκαν, στην προεδρία των ΗΠΑ που συνοδεύτηκε με την ήττα της απεργίας των ανθρακωρύχων στην Αγγλία και την απόλυση των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας στις ΗΠΑ καθιερώθηκε και “επίσημα” το νεοφιλελεύθερο δόγμα στο δυτικό κόσμο.
Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης από την άλλη πλευρά “παγκοσμιοποίησε” το κεφαλαιοκρατικό καθεστώς, στη χρηματοπιστωτική του φάση με την υπαγωγή, κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας στους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς.
Στη φωτογραφία ο πρόεδρος Σαλβαδόρ Αλιέντε στο βομβαρδισμένο προεδρικό Μέγαρο της Χιλής, λίγο πριν σκοτωθεί από τον στρατό του Πινοσέτ.