NewsEdit Ενώ το Qatargate συνεχίζει να συγκλονίζει τις Βρυξέλλες προκαλώντας κραδασμούς στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, μια νέα αποκάλυψη που αφορά τα πετροδόλαρα της Σαουδικής Αραβίας, έχει ως πρωταγωνίστρια την Ελλάδα και εμπλέκει τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ταράζει εκ νέου τα νερά.
Το Politico στο σημερινό κύριο άρθρο του υποστηρίζει ότι επιθυμεί να διοργανώσει το Μουντιάλ του 2030, ακολουθώντας τα χνάρια του Κατάρ. Εκτιμώντας ότι δεν έχει πολλές πιθανότητες να το πετύχει μόνη της, η Σαουδική Αραβία απευθύνθηκε στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο, προτείνοντας να συνδιοργανώσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2030. Ως αντάλλαγμα για τη συμμετοχή-συνεργασία τους, προσέφερε την κατασκευή γηπέδων για τα οποία θα δαπανήσει δισεκατομμύρια ευρώ.
Το Politico, επικαλούμενο ως «πηγή» ανώτερου αξιωματούχου της αραβικής κυβέρνησης, υποστηρίζει ότι ο Διάδοχος του Θρόνου της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν κατέθεσε τη σχετική πρόταση στον Έλληνα Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, στη συνάντηση που είχαν το καλοκαίρι του 2022 στην Αθήνα.
Η πρόταση σύμφωνα με την ίδια «πηγή» προβλέπει ότι η Σαουδική Αραβία θα αναλάβει πλήρως το κόστος» της φιλοξενίας της διοργάνωσης σε Ελλάδα και Αίγυπτο, με το 75% του Μουντιάλ να διεξαχθεί στα στάδια της. Αθήνα, Ριάντ αλλά και η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου έλαβαν γνώση των αποκαλύψεων του Politico, ωστόσο σύμφωνα με το δημοσίευμα αρνήθηκαν να απαντήσουν.
Το άνοιγμα της Ελλάδας στη Σαουδική Αραβία
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην εμβάθυνση των σχέσεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Σ.Αραβία επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, η οποία επιχειρεί να επεκτείνει τη διπλωματική της δράση στις χώρες του Κόλπου, ως απάντηση στην επεκτατική πολιτική της Τουρκίας στην περιοχή. Ο Μητσοτάκης, σύμφωνα με το Politico, έχει επισκεφθεί το Ριάντ πολλές φορές, ενώ η Ελλάδα έχει παραδώσει στρατιωτικό εξοπλισμό στη Σαουδική Αραβία. Τον περασμένο Ιούλιο, η Αθήνα έγινε η πρώτη πρωτεύουσα της ΕΕ που επισκέφθηκε ο Μπιν Σαλμάν από τότε που ενέκρινε προσωπικά, σύμφωνα με τις αποχαρακτηρισμένες μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι.
Επίσης ο Μπιν Σαλμάν, υπέγραψε μια σειρά διμερών συμφωνιών στην Αθήνα το περασμένο καλοκαίρι, ενώ δεσμεύτηκε να κάνει την Ελλάδα ενεργειακό κόμβο.
Οι αθλητικές υποδομές στην Ελλάδα
Αξιο αναφοράς είναι το καυστικό ύφος με το οποίο σχολιάζει το Politico τις αθλητικές υποδομές στην Ελλάδα και κυρίως την «κληρονομιά» από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Ττα γήπεδα που κατασκευάστηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και κόστισαν 9 δισ. ευρώ έχουν αφεθεί στη μοίρα τους. Στην Ελλάδα, οι επενδύσεις για αθλητικές υποδομές είναι ένα ευαίσθητο θέμα», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Σε άλλο σημείο το Politico υπογραμμίζει τις στενές σχέσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τους Σαουδάραβες και άλλες χώρες του Κόλπου, ειδικά μάλιστα το γεγονός ότι η Αθήνα έγινε πέρυσι η πρώτη χώρα που υποδέχθηκε επίσημα τον Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν μετά την αποκάλυψη ότι είχε εγκρίνει προσωπικά την δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι.
Το Politico περιγράφει το πώς η Σαουδική Αραβία προσφέρθηκε να πληρώσει για νέα αθλητικά γήπεδα στην Ελλάδα και την Αίγυπτο εάν συμφωνούσαν να συνεργαστούν με το Ριάντ σε κοινή πρόταση ανάληψης του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 2030. Η επίσημη περίοδος προτάσεων θα ξεκινήσει το 2023 και η κρίσιμη ψηφοφορία θα ληφθεί το 2024.
Η Σαουδική Αραβία θα έπαιρνε τα τρία τέταρτα των αγώνων και ως αντάλλαγμα, στην Ελλάδα θα προσέφερε πακτωλό δισεκατομμυρίων με επίκεντρο την κατασκευή νέων γηπέδων.
Οι Σαουδάραβες φαίνεται ότι επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν την χώρα μας ως «δούρειο ίππο» προσέλκυσης ψήφων υπέρ αυτής της κοινής υποψηφιότητας, μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών. Η απόφαση λαμβάνεται με ψηφοφορία στην οποία συμμετέχουν όλες οι χώρες μέλη της FIFA από όλο τον πλανήτη. Η Σαουδική Αραβία φαίνεται να θεωρεί δεδομένη την υποστήριξη των αφρικανικών και αραβικών χωρών και αναζητά τις επιπλέον ψήφους από τις άλλες ηπείρους, όπως έκανε και το Κατάρ.
Ωστόσο, μία δεύτερη διοργάνωση αποκλειστικά σε αραβική χώρα θεωρείται αδύνατο να επιλεγεί. Ειδικά καθώς απέναντί της φαίνεται ότι θα αντιπαρατεθούν μία πρόταση από την Ευρώπη (Ισπανία, Πορτογαλία, Ουκρανία) και ακόμη μία από την νότια Αμερική (Αργεντινή, Ουρουγουάη, Παραγουάη, Χιλή). Αυτός είναι ο λόγος που οι Σαουδάραβες ψάχνουν τον «πρόθυμο» που θα προωθήσει την δική τους πρόταση μεταξύ των Ευρωπαίων.
Δεν είναι σαφές εάν η προσφορά έγινε δεκτή, σημειώνει το Politico, υπογραμμίζοντας ότι τόσο η σαουδαραβική όσο και η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκαν να σχολιάσουν αυτές τις πληροφορίες, ενώ η αιγυπτιακή δεν απάντησε, όπως και η FIFA.
Στο θέμα παρατίθενται δηλώσεις του Σάιμον Τσάντγουϊκ, καθηγητή αθλητισμού και γεωπολιτικής οικονομίας στο Skema Business School στο Παρίσι. «Η Σαουδική Αραβία προσπαθεί στρατηγικά να τοποθετηθεί ως αφροευρασιατικός κόμβος – το κέντρο μιας νέας παγκόσμιας τάξης … Αυτό θα της επιτρέψει να ασκήσει σημαντική επιρροή σε μια τεράστια γεωγραφική περιοχή, την οποία επιδιώκει να επιτύχει με την οικοδόμηση σχέσεων με βασικούς εταίρους». Κατά τον ίδιο, αυτή η «πολυπολική διοργάνωση ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου με την Αίγυπτο και την Ελλάδα δεν θα ήταν ούτε αλτρουισμός ούτε μεγαλομανία. Αντίθετα, θα αποτελούσε μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου, το οποίο η κυβέρνηση στο Ριάντ επιτρέπει μέσω της πιθανής δωρεάς γηπέδων».
Ο υπεύθυνος για τις διεθνείς καμπάνιες του Human Rights Watch Μίνκι Γουόρντεν από την πλευρά του τονίζει το μελανό ιστορικό της Σαουδικής Αραβίας σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Η καταστολή στη Σαουδική Αραβία δεν πρέπει να ανταμείβεται με ένα Παγκόσμιο Κύπελλο … Εφόσον η Σαουδική Αραβία κάνει διακρίσεις σε βάρος των LGBT ατόμων, τιμωρεί τις γυναίκες που κάνουν ακτιβισμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν προστατεύει τους μετανάστες εργάτες που θα έχτιζαν την πλειοψηφία των νέων γηπέδων και εγκαταστάσεων, η χώρα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχει ήδη θεσμοθετήσει η FIFA».
Εκτενής αναφορά εξάλλου γίνεται και στην τεράστια σπατάλη κεφαλαίων στην Ελλάδα για αθλητικές εγκαταστάσεις της Ολυμπιάδας του 2004, που χαρακτηρίζονται «μνημείο της κυβερνητικής ασυδοσίας» και συνδέονται με την επακόλουθη οικονομική κρίση που έφερε τα μνημόνια.