NewsEdit Δέκα χρόνια κυκλοφορίας συμπλήρωσε το αγαπημένο περιοδικό δρόμου «σχεδία» και το γιόρτασε με μια γιορτή-συνέντευξη Τύπου στο shedia home, όπου παραβρέθηκαν πωλητές της «σχεδίας», εργαζόμενοι στις υπόλοιπες δραστηριότητες του εγχειρήματος, συνεργάτες και φίλοι.
Ήταν 27 Φεβρουαρίου 2013, όταν πρωτοκυκλοφόρησε στους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά. Από τότε, περίπου 2 εκατομμύρια αντίτυπα έχουν πουληθεί, 4.200.000 ευρώ είναι τα απευθείας μεικτά έσοδα όλων των πωλητών της «σχεδίας», τα οποία στη συντριπτική τους πλειοψηφία προκύπτουν από τη διανομή του περιοδικού, ενώ έσοδα προέρχονται και από τις υπόλοιπες δράσεις: Αόρατες Διαδρομές, Συνδρομή Αλληλεγγύης, «Γκολ στη Φτώχεια», το ημερολόγιο, «σχεδίαρτ».
Σε αυτά τα δέκα χρόνια, 689 άτομα, ηλικίας απο 18 χρονών ο μικρότερος ως 81 ο μεγαλύτερος, έχουν φορέσει το κόκκινο γιλέκο, ενώ 54 πωλητές με το εισόδημα που εξασφάλισαν από τη «σχεδία», μπήκαν σε δικό τους σπίτι αφήνοντας πίσω τους την αστεγία.
«Η «σχεδία» ήταν η απάντηση και η αντίδρασή μας στην κοινωνική αδικία και τον αποκλεισμό που βιώνουμε γύρω μας», περιέγραψε ο Χρήστος Αλεφάντης, διευθυντής σύνταξης και ο άνθρωπος που είχε την αρχική ιδέα του περιοδικού. Και επειδή η συμπερίληψη είναι στην πυρήνα της φιλοσοφίας της ομάδας, η «σχεδία» κυκλοφορεί και σε κώδικα Μπράιγ, όπως άλλωστε και το μενού του shedia home, το οποίο διατίθεται και ακουστικά.
Από το πρώτο τεύχος της, η «σχεδία» είχε διττό σκοπό: να στηρίξει τους ανθρώπους που δεν έχουν άλλες εργασιακές ευκαιρίες, για παράδειγμα λόγω ηλικίας, και να δημιουργηθεί ένα ποιοτικό και ενδιαφέρον έντυπο ποικίλης ύλης. «Το τελευταίο τεύχος του Μαρτίου έχει ήδη εξαντληθεί, και τα 22.000 αντίτυπα εξαφανίστηκαν τις πρώτες 20 ημέρες κιόλας, πράγμα που δείχνει ότι ο κόσμος έχει αγκαλιάσει τους ανθρώπους με το κόκκινο γιλέκο και απολαμβάνει αυτό που διαβάζει», ανέφερε ο κ. Αλεφάντης.
Ο κ. Μιχάλης, 66 χρονών είναι οδηγός στις «Αόρατες Διαδρομές», περιηγήσεις στην πόλη από ανθρώπους της «σχεδίας» στη «λεγόμενη σκοτεινή πλευρά της Αθήνας, την οποία θέλουμε εμείς να φωτίσουμε», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Σχολεία, Πανεπιστήμια, φοιτητές από Erasmus, τουρίστες, σωματεία, οργανισμοί, το κοινό είναι μεγάλο, επισκέπτονται ξενώνες, κέντρα απεξάρτησης, συσσίτια, υπνωτήρια, κέντρα ημέρας. «Δεν είμαι ξεναγός να δείξω την Ακρόπολη», τονίζει ο κ. Μιχάλης. «Μιλάω για αυτά που ξέρω, που έχω ζήσει. Έχω περάσει από τους οργανισμούς, γνωρίζω τους ανθρώπους. Είμαι και γέννημα θρέμμα Αθηναίος».
«Χαίρομαι πολύ με αυτήν την ασχολία, έχω βρει το δρόμο μου. Έρχομαι σε επαφή με παιδιά και νέους ανθρώπους, κάνουμε υπέροχες συζητήσεις. Αυτά τα πράγματα δεν τα διδάσκονται στο σχολείο. Θέλω να καταλάβουν, πως αυτές οι κακουχίες μπορούν να συμβούν στον καθένα, από τη μία μέρα στην άλλη», λέει ο κ. Μιχάλης.
Όπως συνέβη και στον ίδιο. Ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης του 2012 έμεινε άστεγος. Του έκλεψαν το φορτηγό, και μετά λόγω ηλικίας δεν μπορούσε να βρει δουλειά. «’Αντεξα ένα χρόνο με τα χρήματα που είχα. Μετά έμεινα στο δρόμο. Αργότερα βρέθηκε στο δρόμο μου η ‘σχεδία’».
Σήμερα ο κ. Μιχάλης μένει στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης Δήμου Αθηναίων – ΚΥΑΔΑ.