Προφανώς κανένα Σύνταγμα και κανένας κανονισμός δεν λέει ότι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος πρέπει να γίνει πρωθυπουργός.
Του Παντελή Μπάγκου*
Αν το πρώτο κόμμα έχει την πλειοψηφία στη Βουλή, τότε ναι, αναλαμβάνει ο αρχηγός του, αλλά ακόμα και αυτό θυμόμαστε ότι δεν είχε γίνει με τον Παπαδήμο και η ΝΔ το είχε δεχτεί και μάλιστα είχε κάνει και την πονηριά να μην τοποθετήσει βουλευτές της ως υπουργούς για να έχει (με μια περίεργη ερμηνεία του κανονισμού της Βουλής), εκτός από πρόσβαση στην κυβέρνηση και τα όποια πλεονεκτήματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (και το ΚΚΕ τότε που ήταν το επόμενο κόμμα στη σειρά δεν μίλησε, κοινώς έκανε την πάπια, “κάτσε τώρα να μη μπλέκουμε” μου είχε πει ένας φίλος).
Έτσι ο Ανδρουλάκης έχει τυπικά ένα δίκιο όταν λέει ότι δεν είναι απαραίτητο να είναι ούτε ο Τσίπρας ούτε ο Μητσοτάκης (ναι δεν είναι απαραίτητο), αλλά το πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα και υποστηρίζει ότι δεν πρέπει, δεν μπορεί να είναι κανένας από αυτούς. Ούτε αυτό ισχύει, μπορεί να είναι κάποιος από αυτούς (ακόμα και αν είναι δεύτερο το κόμμα του), μπορεί να είναι και κάποιος άλλος, γι αυτό δίνονται οι διερευνητικές εντολές που προβλέπονται από το Σύνταγμα.
Φυσικά ο Ανδρουλάκης έχει δικαίωμα στο πλαίσιο της όποιας διαπραγμάτευσης να ζητήσει από το ένα ή το άλλο κόμμα κάτι τέτοιο, αλλά θα κριθεί και ο ίδιος και το κόμμα του για αυτό. Και φυσικά μπορεί άνετα να γίνει κυβέρνηση του 2ου με το 3ο και το 4ο κόμμα, και όποιος άλλος συνδυασμός προκύψει, έτσι είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία και τα αντιπροσωπευτικά συστήματα, τι να κάνουμε.
Επίσης δικαίωμά του είναι να θεωρεί ότι έχει απέναντι στους άλλους δύο ένα πλεονέκτημα, αλλά όποιο και αν είναι αυτό το πλεονέκτημα σίγουρα δεν είναι το γεγονός ότι “δεν κυβέρνησε”, γιατί το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε για πολλά χρόνια και ο ίδιος ήταν Γραμματέας του κόμματος αυτού, δεν εμφανίστηκε ξαφνικά από παρθενογένεση, ούτε ο ίδιος ούτε το ΠΑΣΟΚ.
*Καθηγητής Βιοπληροφορικής και Βιοστατιστικής
Πρώτη δημοσίευση στο Facebook