ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Κακώς, κάκιστα δυσανασχέτησαν κάποιοι με την υποδοχή που επιφύλαξε με μαυροφορεμένους που χόρευαν συρτάκι και με φρέσκα κουλούρια, ο Δήμος Θεσσαλονίκης στους επιβάτες των κρουαζιερόπλοιων που αποβιβάστηκαν στην πόλη.
Είναι άλλωστε γνωστόν τοις πάσι και στα πέρατα του κόσμου ότι η Θεσσαλονίκη είναι η πρωτεύουσα του κουλουριού όπως αντίστοιχα η Νέα Υόρκη είναι πρωτεύουσα των μπάγκελς, το Βερολίνο, των μπρέτσελ και η Πόλη του Μεξικού, των τσούρος. Επιπλέον, είναι γνωστό ότι οι κάτοικοι της πόλης φορούν καθημερινά μαύρες αθλητικές φόρμες και χορεύουν στην Παραλία, στα πάρκα και στις πλατείες συρτάκι όπως οι Κορεάτες που κάνουν Τάι-Τσι στις δικές τους πλατείες.
Παρά τα εμπόδια και τις αντιαναπτυξιακές και μάλλον κομπλεξικές αντιδράσεις του τύπου “γκρεμίζουμε τους φράχτες στις παραλίες της Μυκόνου”, ο τουρισμός, η “βαριά βιομηχανία” της χώρας περνάει ήδη στο επόμενο κεφάλαιο αντλώντας διδάγματα από τη μακρινή δεκαετία του ’60 (“Στάσου, ‘μύγδαλα!), best practices από Ινδονησία και Ταϊλάνδη αλλά και τις πιο σύγχρονες μορφές των theme parks.
Καλά τα αρχαιολογικά και βυζαντινά μουσεία, ο Παρθενώνας, η Βεργίνα, η Δήλος, οι Δελφοί, η Μονεμβασιά και ο Μυστράς αλλά, βρε παιδί μου, αποπνέουν κάτι παλιακό, τα φάγαν τα ψωμιά τους, το όλο πράγμα χρειάζεται μια ανανέωση άλλωστε τώρα με τις νέες εφαρμογές augmentent reality δεν χρειάζεται καν να ταξιδέψεις για να τα επισκεφθείς. Κατεβάζεις το app και τα βλέπεις και από το κινητό σου, στο σαλόνι του σπιτιού σου, στην Οκλαχόμα, στο Πέγκνιτζ, στο Μπάρνεμουθ.
Ενώ κουλούρι Θεσσαλονίκης που θα φας αν δεν ταξιδέψεις στη Θεσσαλονίκη;
Χρυσό σουβλάκι με 9 ευρώ που θα δοκιμάσεις αν δεν ταξιδέψεις στη Μύκονο; (Στην οποία Μύκονο γιατί άλλο να πας; Για τη Δήλο, ας πούμε; Για το σουβλάκι, για το Νάμος και για τα κονσέρτα του Αντώνη Ρέμου, θα πας!)
Νεροτσουλήθρες σε πλημμυρισμένο αεροδρόμιο που θα απολαύσεις αν δεν πετάξεις στη Ρόδο;
Μπορείς να κάνεις Μεγάλο Περίπατο από app; Δεν μπορείς!
Σε έναν κατακερματισμένο κόσμο και στον παγκόσμιο καταμερισμό ανάπτυξης η Ελλάδα 3.0. πρέπει να επιλέξει το μόνο βιώσιμο μοντέλο που της ταιριάζει: Να γίνει μια απέραντη Koulouriland από τη Φλώρινα μέχρι τη Γαύδο και από τους Παξούς μέχρι τα Κουφονήσια. Κάτι σαν την Χαβάη αλλά με ιστορικές αναφορές, με χλαμύδες, φουστανέλες, ράσα, γιρλάντες με χαμομήλια και παπαρούνες και με παρεό δεμένα στη μέση.
Η Θεσσαλονίκη δείχνει το δρόμο! Ας τον διαβούμε. Ολοι μαζί! Χωρίς γκρίνιες, μιζέριες και ειρωνείες.