NewsEdit Τις επόμενες δύο ημέρες οι ηγέτες των κρατών μελών του ΝΑΤΟ θα συναντηθούν στο Βίλνιους της Λιθουανίας για μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες για την συμμαχία Συνόδους Κορυφής.
Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος , Διεθνολόγος
Το ενδιαφέρον έγκειται στο γεγονός της προσπάθειας επίλυσης σημαντικών εκκρεμοτήτων της παγκόσμιας γεωπολιτικής σκακιέρας: οι ΗΠΑ επιθυμούν διακαώς να ενταχθεί η Σουηδία στο ΝΑΤΟ και η Τουρκία να επιστρέψει ολικά στην Δύση, η Άγκυρα ευελπιστεί στην άρση του εμπάργκο πώλησης σύγχρονων οπλικών συστημάτων (βλέπε προμήθεια F-16), στην θετικότερη αντιμετώπιση των οίκων αξιολόγησης και στην αποκατάσταση των πληγωμένων σχέσεών της με τη Δύση, η Κύπρος αναμένει την ολική ένταξη της ευρύτερης περιοχής στους περιφερειακούς σχεδιασμούς (τους λεγόμενους επιχειρησιακούς χάρτες) της συμμαχίας και η Ελλάδα προσπαθεί να βεβαιωθεί ότι οποιαδήποτε παραχώρηση προς την Τουρκία δεν θα γίνει εις βάρος ελληνικών δικαιωμάτων.
Συνηθισμένος στα ανατολίτικα παζάρια, ο Τούρκος Πρόεδρος έχει ανεβάσει τους τόνους έναντι της Σουηδίας, ενώ φροντίζει να προσθέτει ολοένα και περισσότερες απαιτήσεις για να πει το πολυπόθητο ναι στην ένταξη της βόρειας αυτής χώρας στο ΝΑΤΟ, ανασύροντας ακόμη και την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Οι ΗΠΑ στέλνουν αντιφατικά μηνύματα, προσπαθώντας από την μία να πείσουν την Τουρκία να συναινέσεις στην εισδοχή και από την άλλη να απομακρυνθεί από το πρόσφατο πολιτικό φλερτ με το Κρεμλίνο και τις προσεγγίσεις τύπου S-400.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, όπως έχει διαμορφωθεί, η ελληνική πλευρά προσπαθεί να αξιοποιήσει την προσπάθεια της γειτονικής μας χώρας, να αποκαταστήσει την ένταση στις σχέσεις της με τον υπόλοιπο κόσμο και να πετύχει ήρεμα νερά στον Αιγαίο. Η επιθετική στρατηγική της Άγκυρας μετά την αραβική άνοιξη, που συνδύαζε αποστασιοποίηση από την Δύση, φλερτ με την Ρωσία και εγκατάσταση φιλικών καθεστώτων σε αραβικές χώρες, οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Το όραμα της νέο-Οθωμανικής Τουρκίας έπεσε στα βράχια, με πλέον ενδεικτική αποτυχία την στρατηγική της Άγκυρας στην Μεσόγειο, όπου ξέμεινε με μισό τουρκο-λυβικό μνημόνιο, την στιγμή που υπάρχει ενεργειακός οργασμός στην περιοχή. Η Αθήνα αξιοποιεί, χωρίς αυταπάτες, την ευκαιρία της στιγμής, προκειμένου να εξασφαλίσει την απαραίτητη ηρεμία για την ολοκλήρωση των ενεργειακών και εξοπλιστικών σχεδιασμών της.
Η στάση της Αθήνας, όμως, δεν είναι η μόνη που θα καθορίσει την στάση της Άγκυρας. Πέρα από κάθε αμφιβολία, η έκβαση της συνάντησης των δύο ηγετών, του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον Τούρκο Πρόεδρο, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από την πρόοδο του μεγάλου παζαριού της γειτονικής μας χώρας με τις ΗΠΑ. Αν τα ανταλλάγματα που προταθούν στον Πρόεδρο Ερντογάν στους διάφορους τομείς των τουρκικών διεκδικήσεων, με κυριότερο θέμα αυτό των εξοπλιστικών προγραμμάτων και ειδικά της αναβάθμισης αλλά και προμήθειας νέων μαχητικών αεροσκαφών F-16, δεν είναι αξιόλογα, τότε η δύναται να επανέλθει η ένταση στο Αιγαίο, ως άλλος ένας μοχλός πίεσης της Άγκυρας προς την Ουάσινγκτον.