E=mc²

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1905, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν στέλνει στο περιοδικό Annalen der Physik μια μελέτη με τίτλο “Ist die Trägheit eines Körpers von seinem Energieinhalt abhängig;” («Η αδράνεια ενός σώματος εξαρτάται από το ενεργειακό του περιεχόμενο;»), το οποίο καταλήγει στην αναμφισβήτητα πιο διάσημη από όλες τις εξισώσεις της φυσικής: E=mc²

Οι περισσότεροι αναγνωρίζουν αυτήν την εξίσωση και είναι σίγουροι για τη σπουδαιότητα της, αλλά συνήθως δεν ξέρουν γιατί ακριβώς είναι τόσο σημαντική.

Οι φωτογραφίες του Αϊνστάιν συχνά τον δείχνουν δίπλα σε έναν πίνακα γεμάτο από ακατανόητα σύμβολα και εξισώσεις, αλλά τα καρτούν συχνά τον απεικονίζουν με την κιμωλία στο χέρι δίπλα σε έναν καθαρό πίνακα στον οποίο είναι γραμμένη μόνο αυτή η εξίσωση.

Η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας εισήγαγε μερικές ριζικές αλλαγές στις έννοιες του χώρου και του χρόνου. Ο Αϊνστάιν γρήγορα κατάλαβε ότι μέσα σε αυτή τη θεωρία υπήρχαν περισσότερες συνέπειες από αυτές που θα μπορούσε να προβλέψει ο ίδιος όσο την έγραφε.

Την 1η Ιουλίου 1946, λιγότερο από ένα χρόνο μετά τις εκρήξεις στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, και λίγο πριν κλείσουν 41 χρόνια μετά την πρώτη της εμφάνιση στην αρχική μορφή της, η εξίσωση E=mc² εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του περιοδικού Time. Το τεύχος συνέπιπτε με μια ατομική δοκιμή στο Νότιο Ειρηνικό. To εξώφυλλο είχε ένα πορτρέτο από τον Ernest Hamlin Baker, του ασπρομάλλη πλέον, 66χρονου Αϊνστάιν, τον οποίο περιέγραφε ως έναν «ντροπαλό, σχεδόν άγιο, παιδιάστικο άνθρωπο», δίπλα σε ένα τρομερό σύννεφο-μανιτάρι που υψώνεται πάνω από πολεμικά πλοία. Οι κόκκινες φλόγες στη βάση γίνονται πορτοκαλί και μοβ εκεί που υψώνεται η στήλη του καπνού, καταλήγοντας στο γκρίζο κεφάλι του μανιταριού, πάνω στο οποίο είναι γραμμένη η διάσημη πλέον εξίσωση:E=mc²