NewsEdit H περιπλοκότητα του τελευταίου μιλίου της νομισματικής πολιτικής είναι μέρος μιας γενικότερης οικονομικής πρόκλησης, έγραψε πρόσφατα ο γνωστός οικονομολόγος Μοχάμεντ Ελ Εριάν. Και, βεβαίως, μιας σειράς γεωπολιτικών εντάσεων που κάνουν ακόμη πιο μεταβλητές τις συνιστώσες της οικονομίας.
Της Έφης Τριήρη
Ο Διευθύνων σύμβουλος της JPMorgan Tζέιμι Ντάιμον επικαλέστηκε μια φράση του μεγαλοεπενδυτή Γουόρεν Μπάφετ, ότι ανακαλύπτεις ποιος κολυμπά γυμνός όταν φεύγει η παλίρροια. Η παλίρροια μπορεί να παραλληλιστεί με το ακραίο του σενάριο, που είναι μια αύξηση των επιτοκίων της Fed στο 7%, γιατί τότε θα διαπιστωθεί στην κυριολεξία ποιος κολυμπά γυμνός. Σενάριο τραβηγμένο, αλλά ποιος μπορεί να διασφαλίσει ότι δεν θα ακολουθήσει μια άλλη κρίση σε έναν κόσμο που αλλάζει ισορροπίες σε ένα παιχνίδι υπεροχής και κυριαρχίας, που έχει βάλει στο μάτι τις πρώτες ύλες και τις διεθνείς αλυσίδες ανεφοδιασμού;
Αυτό σημαίνει ότι ο έλεγχος του πληθωρισμού έχει ξεφύγει από το πεδίο χειρισμών των κορυφαίων κεντρικών τραπεζών. Η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία ρυθμίζουν κατά το δοκούν τις τιμές πετρελαίου, που αυτή τη στιγμή είναι αστάθμητος παράγοντας, η Κίνα με τις μαζικές κρατικές επιδοτήσεις κάνει παιχνίδι στην ηλεκτροκίνηση και χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου καταφεύγουν σε μέτρα προστατευτισμού για να διασφαλίσουν την επάρκεια σε βασικές τροφές. Παράγοντες που μπορούν να αυξομειώνουν τις τιμές αγαθών και να πυροδοτούν ανάφλεξη του πληθωρισμού μέσα από έναν καταιγισμό κρίσεων που συνοψίζεται στον καινούργιο όρο που μπήκε στη ζωή μας, την τροφοδοτούμενη «αεικρίση».
Είναι όπως ο πληθωρισμός, που αλλάζει συνεχώς ονόματα, με τελευταίο επεισόδιο τον «συρρικνοπληθωρισμό», όταν μειώνεται το μέγεθος των προϊόντων αλλά οι τιμές παραμένουν σταθερές. Με άλλα λόγια όταν υπάρχει αισχροκέρδεια και παραλογισμός της ακρίβειας που αναπόφευκτα οδηγεί σε απόγνωση. Όχι βεβαίως σε όλους, γιατί κάποιοι ωφελούνται. Το ερώτημα είναι ποιος τελικά θα ασχοληθεί με τον καταναλωτή που έχει μείνει «γυμνός» από την οικονομική αφαίμαξη. Γιατί οι κεντρικές τράπεζες πασχίζουν για τη σταθερότητα των τιμών και οι κυβερνήσεις για τα δημοσιονομικά και τις τράπεζες και καλείται πάντα ο «γυμνός» πολίτης να στηρίξει και τις δύο.