NewsEdit Ανησυχία, θλίψη και αποστροφή προκαλούν σε ένα σημαντικό κομμάτι της κεντροαριστεράς και της Αριστεράς οι δραματικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Συναισθήματα που αποτυπώνονται είτε με άρθρα στα ΜΜΕ είτε πιο συχνά, με αναρτήσεις στα Κοινωνικά Δίκτυα προσφέροντας όμως, με το δικό τους τρόπο μικρές οάσεις ψύχραιμης σκέψης και προβληματισμού μέσα σε μία φουρτουνιασμένη θάλασσα αντεγκλήσεων και φανατισμού.
Επιλέξαμε σήμερα και αναδημοσιεύουμε τις αναρτήσεις του καθηγητή Δημοσίου Δικαίου, Ξενοφώντα Κοντιάδη και του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης, Νικόλα Σεβαστάκη:
Η ανάρτηση του Ξενοφώντα Κοντιάδη:
Υπάρχουν πράξεις και δηλώσεις στελεχών που σε οποιοδήποτε σοβαρό κόμμα μπορεί να προκαλέσουν την παραπομπή τους σε πειθαρχικά όργανα. Αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού. Όμως η επίμονη φράση “έθεσαν τον εαυτό τους εκτός κόμματος” για μέλη του κορυφαίου κομματικού οργάνου, όταν επαναλαμβάνεται και γίνεται μανιέρα παύει να αποτελεί απλώς μια ρετρό, σημειολογικά άστοχη αποστροφή και μετατρέπεται σε δείγμα παθολογικής έπαρσης, αυταρχισμού και απρέπειας, πλήττοντας ταυτόχρονα τη σοβαρότητα των διαδικασιών και του ίδιου του κόμματος.
Το μέτρο έχει χαθεί. Θέτοντας τους αντιφρονούντες-επικριτές του εκτός κόμματος με φρασεολογία του τύπου “δεν έχω ανάγκη να πάρω την άδεια κανενός από οποιοδήποτε όργανο από τη στιγμή που ήταν εναντίον μου για να κερδίσω την ηγεσία του κόμματος και τώρα μερικοί από αυτούς παραμένουν εναντίον μου”, ο νεοεκλεγείς αρχηγός υποσκάπτει τη δημοφιλία που απέκτησε με ένα (μετα)μοντέρνο, φιλικό, λαμπερό πρόσωπο ή προσωπείο και μεταμορφώνεται σε κομματικό ηγεμόνα βγαλμένο από τα σπλάχνα απεχθών αρχηγοκεντρικών παραδόσεων, ένα κατάλοιπο εποχών που φανταζόμασταν ότι έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Οι ρήξεις στο εσωτερικό της Αριστεράς, ιδίως της ανανεωτικής, δεν είναι κάτι νέο. Ωστόσο η πρακτική των αρχηγικών διαγραφών είναι πρωτοφανής σε έναν πολιτικό χώρο που ως συστατικά στοιχεία του ήθελε να προβάλει τον πλουραλισμό των απόψεων, την ανοιχτότητα σε διαφορετικές αντιλήψεις και την ανεκτικότητα των ηγεσιών απέναντι στην κριτική.
Καθώς σήμερα συμπληρώνεται ένας ακριβώς μήνας από την εκλογή του νέου αρχηγού στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το πρόβλημα δεν είναι κατά τη γνώμη μου πρωτίστως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει ταχέως προς τον κατακερματισμό, αλλά ότι ο εκφερόμενος λόγος, οι ακολουθούμενες πρακτικές και το ύφος της εσωκομματικής αντιπαράθεσης συνθέτουν μία παρωδία, μία κακή μίμηση πολιτικών συγκρούσεων άλλων εποχών, που προκαλεί απώθηση σε μία κοινωνία ήδη εξαιρετικά δύσθυμη για το θέατρο της Πολιτικής στη χώρα.
Όσα συμβαίνουν δεν αφορούν λοιπόν μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, την Αριστερά ή τους ψηφοφόρους της, αλλά όλους μας, προκαλώντας ανησυχία, θλίψη και αποστροφή.
Η ανάρτηση του Νικόλα Σεβαστάκη:
Μια πολιτική Αριστερά μπορείς να την κρίνεις, να ελέγξεις τις θέσεις και τις μη θέσεις, το τι λέει λχ. για το ένα ή άλλο θέμα. Έχει περίμετρο και περιεχόμενο (προς συζήτηση). Ακόμα και έναν αριστερό λαϊκισμό μπορεί κανείς να τον κρίνει πολιτικά, στρατηγικά και από όλες τις απόψεις. Αυτό που διαμορφώνεται τώρα στην περιοχή του Σύριζα σαν ένα υβρίδιο αρχηγισμού, ρηχότητας και τάχα αντι-ελιτισμού, δεν μπορεί κανείς να το συζητήσει, ούτε καν να το κρίνει. Κακώς, κάποιοι το βλέπουν ως τάχα ‘στροφή στο Κέντρο’ (αλλοίωση της Αριστεράς) γιατί δεν είναι κάποια στροφή-προσανατολισμός. Δεν δηλώνει κάτι αλλά διαλύει νοήματα και σχέσεις. Και απέναντι σε αυτή τη διάλυση, η αμυντική/ νοσταλγική “επαναβεβαίωση” της αριστεροσύνης δεν μπορεί νομίζω να κάνει πολλά. Η εποχή των τρολ και των εκστρατειών τους άφησε έναν ιό που δεν νικιέται με την νεκρανάσταση ενός Σύριζα της προτεραίας.
- Δύο άνθρωποι επικοινώνησαν για πρώτη φορά μέσα από τα όνειρά τους
- Φαρμακευτικά φυτά «χρωματίζουν» υφάσματα και έχουν αντηλιακή προστασία
- Πέθανε η Αλέκα Τουμαζάτου
- Ποιές διασημότητες βρίσκονται στο πλευρό της Χάρις και του Τραμπ στην κούρσα για τον Λευκό Οίκο
- Ιράν, Ρωσία και Ομάν διεξάγουν ναυτικά γυμνάσια στον Ινδικό Ωκεανό