«Σε σκοτεινούς καιρούς, ας βρούμε τον τρόπο να πετάμε την νύχτα… σαν νυχτερίδες … Σε σκοτεινούς καιρούς, ας είμαστε επαρκώς υγιείς για να ξερνάμε τα ψέματα που μας υποχρεώνουν να καταπίνουμε… κάθε μέρα… Σε σκοτεινούς καιρούς, ας είμαστε αρκετά γενναίοι ώστε να βρίσκουμε το θάρρος να μένουμε μόνοι…. και αρκετά γενναίοι ώστε να διακινδυνεύουμε να είμαστε μαζί… Σε σκοτεινούς καιρούς, ας είμαστε αρκούντως ώριμοι να αντιλαμβανόμαστε πως είμαστε συμπατριώτες και σύγχρονοι με όλους αυτούς που αποζητούν την ομορφιά, που αποζητούν την δικαιοσύνη, ανεξάρτητα από το πού γεννήθηκαν ή από το πού βρίσκονται… διότι δεν πιστεύουμε στα σύνορα που έχουν κατά καιρούς οι χάρτες… Σε σκοτεινούς καιρούς, ας είμαστε όσο χρειάζεται ξεροκέφαλοι, ώστε – κόντρα σε όλες τις ενδείξεις – να εξασφαλίσουμε με το πείσμα μας …. πως η ανθρωπιά αξίζει τον κόπο…. Σε σκοτεινούς καιρούς, ας είμαστε αρκετά τρελλοί, ώστε να μας λένε τρελλούς… ας είμαστε αρκετά έξυπνοι ώστε να μην υπακούμε σε διαταγές αντίθετες με την συνείδησή μας… ή με την κοινή λογική.»
Εδουάρδο Γκαλεάνο
“En tiempos oscuros, tengamos el talento suficiente para aprender a volar en la noche… como murciélagos…En tiempos oscuros, seamos lo suficientemente sanos, como para vomitar las mentiras que nos obligan a tragar… cada día… En tiempos oscuros, seamos lo suficientemente valientes como para tener el coraje de estar solos… y lo suficientemente valientes, como para arriesgarnos a estar juntos…En tiempos oscuros, seamos lo suficientemente maduros, como para saber que podemos ser compatriotas y contemporáneos, de todos los que tienen una voluntad de belleza y una voluntad de justicia, sin importar, dónde nacieron ni dónde se encuentran… porque no creemos en las fronteras de los mapas del tiempo…En tiempos oscuros, seamos lo suficientemente tercos, como para seguir creyendo, contra toda evidencia… que la condición humana vale la pena…En tiempos oscuros, seamos lo suficientemente locos, como para ser llamados locos… seamos lo suficientemente inteligentes, como para ser desobedientes, cuando recibimos órdenes contradictorias a nuestra conciencia… o contra el sentido común”.
Eduardo Galeano.