NewsEdit Η αποχή γίνεται πλέον το κυρίαρχο χαρακτηριστικό εκλογικής συμπεριφοράς. Οι έρευνες δείχνουν πως η αποχή διαχέει οριζόντια όλα τα κόμματα. Γίνεται επιλογή «διεξόδου» σε πολίτες που έχουν αναγωγή στο προοδευτικό τόξο.
Στο σύγχρονο περιβάλλον των καταιγιστικών αλλαγών καθίσταται διακριτή και μια νέα κοινωνική συμπεριφορά. Στις παλιές αντιθέσεις που προσδιόριζαν τα περιεχόμενα στις λέξεις «εργασία /κεφάλαιο, πρόοδος / συντήρηση» προστέθηκαν και νέες. Από τη μια βρίσκεται ο φόβος και η ανασφάλεια και από την άλλη η επιδίωξη για αλλαγές.
Και αυτό λοιπόν σε μεγάλο βαθμό ερμηνεύει και το ευμετάβλητο της ψήφου ή της αποχής του πολίτη.
Ο πολίτης πλέον, αν δεν διακρίνει ασφάλεια στις πολιτικές προτάσεις, ιδιωτεύει, γιατί απορρίπτει τις μικροκομματικές περιχαρακώσεις που εξυπηρετούν στην καλλίτερη περίπτωση την επιβίωση εσωκομματικών γραφειοκρατιών και τον άνευ όρων εξουσιοδοτισμό χωρίς συλλογικό έλεγχο.
Αυτό όμως το περιβάλλον πλαγιοκοπεί τη δημοκρατία και γεννά κρίση αντιπροσώπευσης.
Ταυτόχρονα, στη χώρα οξύνονται οι γεωγραφικές και παραγωγικοινωνικές ανισότητες με αποκλεισμούς πρόσβασης στις νέες τεχνολογίες. Ο πληθυσμός συρρικνώνεται. Ο συνδικαλισμός, η αυτοδιοίκηση κ.τ.λ. που στις προηγούμενες δεκαετίες άνοιγαν δρόμους ασφαλείας στη ζωή, παραδόθηκαν στις γραφειοκρατίες.
Στις καταιγιστικές εξελίξεις που σηματοδοτούν η τεχνολογική επανάσταση και οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις τα κόμματα αρκούνται στη διαμαρτυρία. Δεν διατυπώνουν εναλλακτικές στρατηγικές. Γι’ αυτό και οι πολίτες κλείνονται στον κόσμο τους και επιλέγουν την ατομική λύση, έστω και με κόστος, των προβλημάτων τους.
Είναι εμφανές πλέον ότι ένα κομμάτι του πολιτικού κόσμου φλερτάρει με κινήσεις μιας χρήσης, μιντιοκρατικού εντυπωσιασμού.
Ξοδεύεται σε αντιπαραθέσεις διαχείρισης των κομματικών γραφειοκρατιών. Διεκδικεί ανεξέλεγκτους από συλλογικά κέντρα εξουσιοδοτισμούς. Και αυτό θίγει τη σχέση του πολίτη με τα αυτοπροσδιοριζόμενα προοδευτικά κόμματα. Γιατί δεν διακρίνει από τις ηγετικές ομάδες να διαμορφώνουν συλλογικά πεδία συνάντησης των πλειοψηφιών και των πολιτικών ρευμάτων που θέλουν αλλαγή πολιτικής.
Τα προηγούμενα ερμηνεύουν γιατί οξύνονται τα φαινόμενα διάχυσης και ρευστοποίησης και στο προοδευτικό χώρο.
Η μεταπολίτευση κληροδότησε στη δημοκρατία ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για την προοπτική της. Να έχει η χώρα εναλλακτικά κόμματα εξουσίας, που εκ των πραγμάτων ενθάρρυναν τη συμμετοχή μέσα από την αντιπαράθεση προγραμμάτων που αφορούν τους πολίτες. Στην εποχή αλλαγών που εξελίσσονται, με γεωμετρική πλέον πρόοδο, το ζητούμενο πρέπει να αφορά την ύπαρξη κόμματων αξιών και αρχών. Με κοινωνική γείωση! Προκειμένου στις μεγάλες αλλαγές να έχουν λόγο όχι μόνο οι κερδοσκόποι αλλά η κοινωνική και παραγωγική βάση. Η νέα γενιά.
Αυτός είναι και ο ρόλος της σύγχρονης κυβερνώσας Αριστεράς, της οικολογίας και του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Απορρίπτοντας πολιτικές διολίσθησης:
-είτε σε κόμματα διαμαρτυρίας /άλλοθι στο σύστημα,
-είτε την ενσωμάτωση σε πολιτικές καλλίτερης διαχείρισης του συστήματος που υπηρετεί η δεξιά σοσιαλδημοκρατία.
Ευθύνη λοιπόν των ηγεσιών, με την εγγύηση σύγχρονων συλλογικών οργάνων να μετασχηματίσουν τα κόμματα, από αντιπαρατιθέμενες εσωκομματικές γραφειοκρατίες, σε χώρους συνάντησης της κοινωνικής πλειοψηφίας και των προοδευτικών ρευμάτων για την αλλαγή της πολιτικής της κυβέρνησης.
Η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, έχει να καταστήσει σαφή τον δρόμο που αταλάντευτα επιλέγει.
Μονομέτωπος ο αγώνας, όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, για τον κοινό στόχο της πολιτικής αλλαγής, χωρίς αυτό να ακυρώνει τον θεμιτό ευγενή ανταγωνισμό του κάθε προοδευτικού κόμματος να αυξήσει την κοινωνική του αποδοχή. Είναι η πιο κρίσιμη ώρα, ώστε ο κάθε πολίτης να επιστρέψει στην ενεργό συμμετοχή πρέπει συναισθανόμενος ότι το θέμα αφορά τη μεγάλη συμπόρευση των δυνάμεων του προοδευτικού τόξου, στα κοινωνικά και τα πολιτικά πεδία, επιμένοντας αταλάντευτα για την εναλλακτική προοδευτική διακυβέρνηση που είναι οξυγόνο για τη δημοκρατία.
Γι’ αυτό χρειάζεται επανεκκίνηση με νέα όργανα και εξωστρεφές συνέδριο. Για να στηριχτούν αξιόπιστα και αδιαμεσολάβητα τα περιφερειακά αναπτυξιακά συνέδρια και ο διάλογος με άλλους σχηματισμούς για τα κοινωνικά θέματα.
__________________
Δημοσιεύθηκε στην “ΜτΚ” στις 28-29.10.2023