ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Την ώρα που το Eurogroup προαναγγέλλει μία νέα εποχή λιτότητας και η κυβέρνηση δηλώνει αδυναμία παροχής ενός έκτακτου βοηθήματος για το Πάσχα λόγω δημοσιονομικών περιορισμών, η κόντρα για “αστακοκάραβα” και “πόθεν έσχες”-“φαντάσματα” δημιουργούν, και δικαιολογημένα, έντονο προβληματισμό και αρνητικά σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα και όχι μόνο.
Όταν ο μισθός του μέσου πολίτη φτάνει δεν φτάνει μέχρι τις 19 του κάθε μήνα, η αντιπαράθεση δύο κορυφαίων πολιτικών με ομολογουμένως μεγάλη οικονομική επιφάνεια και με λυμένα τα προβλήματα της ζωής, του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μοιάζει τουλάχιστον προκλητική και εντελώς εκτός τόπου και χρόνου. Όπως προκλητικά είναι και τα δημοσιεύματα για πολυτελή διαμερίσματα εν μέσω στεγαστικής κρίσης και τα σουαρέ σε χλιδάτα ξενοδοχεία όταν έχουν πάρει φωτιά οι τιμές στα ράφια στα σούπερ-μάρκετ.
Μα, θα πουν οι μεν, δεν είναι σοβαρό το αν ο ένας έχει παραβεί το νόμο σύμφωνα με τον οποίο πρόεδρος κοινοβουλευτικού κόμματος απαγορεύεται να έχει ή να συμμετέχει σε αλλοδαπές εταιρείς- ακόμα και με παρένθετα πρόσωπα;
Σοβαρό, σοβαρότατο είναι. Και γι αυτό πρέπει να δωθούν άμεσα απαντήσεις από τον κ. Κασσελάκη.
Δεν είναι επίσης σοβαρό, θα πουν οι δε, το αν υπάρχουν ή αν υπήρξαν ποτέ “σκιές” στο “πόθεν έσχες” του πρωθυπουργού;
Σοβαρό, σοβαρότατο και αυτό όπως και γενικότερα είναι σοβαρό το ότι καταγράφεται το “έσχες” και όχι το “πόθεν”. Όμως και αυτό θα έπρεπε να έχει λυθεί με τον τρόπο που λύνεται σε ΟΛΕΣ τις σύγχρονες χώρες του κόσμου χωρίς να αιωρείται επί χρόνια η αμφιβολία.
Σοβαρά, σοβαρότατα -ας συμφωνήσουμε σε αυτό- και τα δύο θέματα όμως σοβαρότερη είναι η αυξανόμενη δυσαρέσκεια των πολιτών τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την αντιπολίτευση αλλά και για τους θεσμούς όπως αυτός της Δικαιοσύνης, κάτι που αποτυπώνεται και στις σχετικές έρευνες. Δυσαρέσκεια που έχει συσσωρευτεί από τα 13 χρόνια της οικονομικής κρίσης και τροφοδοτείται από τη συνεχιζόμενη ακρίβεια, από τα χρέη που έχουν γίνει θηλειά, με την ΑΑΔΕ να απειλεί ακόμη και με φυλακίσειςμ από το ότι κανένα φως δεν αχνοφέγγει στο τέλος του τούνελ.
Πόσο, αλήθεια, μπορούν να κατανοήσουν αυτή τη δυσαρέσκεια και αυτά τα προβλήματα άνθρωποι οι οποίοι έχουν λυμένα τα οικονομικά τους ζητήματα όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για τις επόμενες γενιές χωρίς, όπως έχει πει ο κ. Κασσελάκης, να χρειαστεί να ξαναδουλέψουν στη ζωή τους;
Και πάλι θα ρωτήσει κάποιος; Είναι καταδικαστέο το να είναι εύπορος, ακόμη και εκατομμυριούχος ένας πολιτικός; Οχι βέβαια. Αρκεί αυτό να έχει συμβεί με νόμιμο τρόπο κι επίσης να μην επιδεικνύεται με προκλητικό τρόπο βαθαίνοντας το χάσμα που υπάρχει με την κοινωνική βάση. Σε αντίθετη περίπτωση η κοινωνική έκρηξη όσο και η εμφάνιση και ενδυνάμωση ακραίων “αντισυστημικών” φαινομένων όπως αυτό της ακροδεξιάς, θα είναι αναπόφευκτη όσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις των πολιτικών εκπροσώπων.