ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Σε μια περίοδο κατά την οποία οι τεκτονικές πλάκες της πολιτικής στην Τουρκία βρίσκονται σε μια υπόγεια αλλά καταλυτικής σημασίας μετακίνηση επισκέπτεται τον Ταγίπ Ερντογάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
του Βαγγέλη Αρεταίου
Παρόλο που η ήττα του ΑΚΡ στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές δεν αλλάζει άμεσα τους πολιτικούς συσχετισμούς δυνάμεων, ο Τούρκος Πρόεδρος καλείται να διαχειριστεί πολλά εσωτερικά μέτωπα αλλά και τις ευμετάβλητες συνθήκες μέσα στις οποίες έχει εισέλθει η τουρκική εξωτερική πολιτική.
Το πρώτο μέτωπο του Ερντογάν είναι το ίδιο του το κόμμα το οποίο έχει εισέλθει σε μια περίοδο εκ βαθέων αναζήτησης της πολιτικής και κοινωνικής του ταυτότητας. Ένα μέρος του κόμματος, που φαίνεται δυναμικό, επιθυμεί να γίνουν γενναίες μεταρρυθμίσεις στην εσωτερική πολιτική, να γίνει μια νέα στροφή σε λιγότερο αυταρχικές αντιλήψεις και να προχωρήσει η μεγάλη συνταγματική αλλαγή με γνώμονα ένα «φιλελεύθερο» σύνταγμα.
Αντίθετα, ένα άλλο κομμάτι, και κυρίως σύμβουλοι του Ερντογάν και οι επιχειρηματίες που αναδείχθηκαν τα τελευταία χρόνια χάρη στην διακυβέρνηση ΑΚΡ, θέλουν το σημερινό status quo, αντιτίθενται σε κάθε ιδέα αλλαγής και θέλουν να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους.
Ο Τούρκος Πρόεδρος δεν φαίνεται να έχει αποφασίσει προς ποια κατεύθυνση θα προσανατολιστεί αλλά κάνει ορισμένα βήματα που ερμηνεύονται από αναλυτές ως ενδείξεις ότι έχει συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο που απειλεί το ΑΚΡ και ότι θέλει να αλλάξει τις υπάρχουσες δυναμικές.
Ένα άλλο μέτωπο του Ερντογάν είναι η αντιπολίτευση που έχει διαμορφωθεί στον χώρο του πολιτικού Ισλάμ, την «πίσω αυτή» του ΑΚΡ μέσα από το υπερσυντηρητικό κόμμα της Εκ Νέου Ευημερίας (YSP), με αρχηγό τον Φατίχ Ερμπακάν, γιό του ιστορικού ηγέτη του τουρκικού πολιτικού Ισλάμ Νετσμετίν Ερμπακάν.
To YSP πέτυχε μια αναπάντεχη νίκη στις δημοτικές εκλογές, αναγκάζοντας τον Τούρκο Πρόεδρο να προχωρήσει σε εμπάργκο με το Ισραήλ και να μετατρέψει την Μονή της Χώρας σε τζαμί, σε μια προσπάθεια να επιβεβαιώσει στα μάτια των δυσαρεστημένων ισλαμιστών τα ισλαμιστικά του διαπιστευτήρια.
Ακόμα ένα μέτωπο είναι η πολύπλοκη και, κατά πολλούς στο ΑΚΡ, προβληματική σχέση του κόμματος με τους εθνικιστές του Ντεβλέτ Μπαχτσελί και του ΜΗΡ. Στην Τουρκία είναι διάχυτη η αίσθηση ότι ο Ερντογάν θέλει να απεμπλακεί από τον στενό εναγκαλισμό με τους εθνικιστές με σκοπό να βρει άλλους συμμάχους εν όψει της συνταγματικής μεταρρύθμισης. Ο Μπαχτσελί αντιστέκεται σθεναρά σε μια τέτοια προοπτική και η σχέσεις του ΑΚΡ με το ΜΗΡ έχουν πια εισέλθει σε μια τοξική περίοδο με αβέβαιο μέλλον.
Ο Ερντογάν, στην προσπάθεια του να βρει άλλους συμμάχους δέχθηκε να συναντηθεί ακόμα και με τον πρόεδρο του CHP, Οζγκιούρ Οζέλ, η πρώτη του συνάντηση με τον αρχηγό του κεμαλικού κόμματος μετά από οχτώ χρόνια.
Στο εξωτερικό, ο Ερντογάν καλείται να διαχειριστεί μια όλο και πιο πολύπλοκη κατάσταση με το Ισραήλ, διατηρώντας πάντως τους διαύλους επικοινωνίας με τις ΗΠΑ ενώ έχει δεχθεί ένα σημαντικό πλήγμα από την ΕΕ η οποία συνέδεσε την όποια πρόοδο στις ευρωτουρκικές σχέσεις με το Κυπριακό. Την ίδια ώρα, η Άγκυρα φαίνεται να ετοιμάζεται για επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας εναντίον του ΡΚΚ στο Ιράκ, σε συνεργασία, για πρώτη φορά, με την Βαγδάτη.
Μέσα στον κυκεώνα των πολλαπλών αυτών μετώπων, τα ελληνοτουρκικά είναι για την Άγκυρα αρκετά πίσω στην ατζέντα αλλά όλα δείχνουν ότι, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν επιθυμεί να διαταράξει το καλό κλίμα ανάμεσα στις δυο πλευρές, χωρίς ωστόσο να είναι έτοιμη να κάνει υποχωρήσεις.
Αναδημοσίευση από το KREPORT