NewsEdit «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» και τα του ΣΥΡΙΖΑ στις παθογένειες του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να αποδώσει ο πρώην διευθυντής της ΑΥΓΗΣ, δημοσιογράφος Άγγελος Τσέκερης με ανάρτησή του στα Social Media.
«Λοιπόν. Σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα γράψω τα πράγματα όπως τα καταλαβαίνω.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπλέξει σε μια θανάσιμη παγίδα εξ αιτίας του καταστατικού του. Το καταστατικό που έχει φτιάχτηκε για να αντιμετωπίσει – με τον πλέον πρόχειρο τρόπο, είναι η αλήθεια – εντελώς διαφορετικές ανάγκες από αυτές που καλείται να αντιμετωπίσει σήμερα.
Έτσι, για να μετριαστούν οι αντιδράσεις για την εκλογή πρόεδρου από την βάση, προβλέφτηκε το απίθανο μέτρο να μπορεί η Κεντρική Επιτροπή να καθαιρέσει τον πρόεδρο με το 50%+1 των μελών της. Επί της ουσίας, δηλαδή, δόθηκε το δικαίωμα στις εσωκομματικές «τάσεις» – γιατί κανείς έξω από αυτές δεν μπορεί να εκλεγεί στην ΚΕ – να καθαιρούν τον πρόεδρο εάν το αποφάσιζαν.
Αυτό είναι ένα μέτρο παράλογο, που δεν έχει την παραμικρή σχέση με το περίφημο «κόμμα των μελών» αφού δίνει εξουσίες στους μηχανισμούς.
(Όπως δεν έχει σχέση με κόμμα των μελών η απόφαση να μπορεί να κατέβει υποψήφιος για πρόεδρος όποιος συγκεντρώσει υπογραφές 30 μελών της ΚΕ. Δηλαδή την στήριξη μιας κάπως ευάριθμης εσωκομματικης «τάσης». Αλλά επειδή το ανακάλυψαν εκ των υστέρων και είναι εκτός καταστατικού το αφήνω στην άκρη…)
Όλα αυτά δεν είχαν σημασία με τον προηγούμενο πρόεδρο, που ήταν αδιαφιλονίκητος. Η πρόβλεψη της καθαίρεσης με 50%+1 ήταν καθαρά θεωρητική και συμβολική και κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορούσε ποτέ να εφαρμοστεί. Γιατί τότε, η παντοδυναμία του πρόεδρου αντιμετωπιζόταν ως προωθητικός παράγοντας για το κόμμα και όχι ως κίνδυνος για την διάλυσή του.
Τώρα όμως τι γίνεται; Η ανατροπή του τωρινού πρόεδρου είναι καταστατικά προβλεπόμενη; Ή είναι πραξικόπημα;
Κατά την άποψή μου, είναι και τα δύο. Γιατί το καταστατικό δίνει το δικαίωμα στην ΚΕ να ανατρέπει την βούληση της βάσης.
Από την άλλη όμως το καταστατικό, μέσω της εκλογής από την βάση, δίνει και στον πρόεδρο το δικαίωμα να κάνει «καταστατικά» πραξικοπήματα. Να ελέγχει τους υποψήφιους, να τους αλλάζει περιφέρειες, να επιβάλλει θητείες, να διοικεί το κόμμα με διορισμένο όργανο, να αλλάζει τίτλους και εμβλήματα, να μην δίνει – κατά δήλωση του ιδίου – λογαριασμό σε κανέναν, με δεδομένο ότι κανένα συνέδριο δεν θα αποφάσιζε να του πάει κόντρα. Αυτό ακριβώς επιχείρησε να ανακόψει η μομφή που ψήφισε για τον τωρινό πρόεδρο η Κεντρική Επιτροπή.
Υπάρχουν και άλλες τρομακτικές παγίδες. Η μία είναι η αυτοεξαπάτηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει 140.000 μέλη. Δεν τα έχει. Γι αυτό και δεν έχουμε δει μέχρι σήμερα κείμενο 50.000 υπογραφών υπέρ του Κασσελακη. Αποφάσεις συντονιστικών βλέπουμε, που διατείνονται ότι απηχούν τον σφυγμό της βάσης. Αλλά η βάση δεν εμφανίζεται πουθενά.
Τι γίνεται λοιπόν όταν πρόκειται για συνέδριο; Μαζεύονται 20 άτομα στην Οργάνωση Μελών Πυρίμαχων Βούρλων, ανοίγουν τα χαρτιά, βλέπουν ότι με βάση αυτούς που ψήφισαν με τα δίευρα έχουν 600 μέλη, οπότε με μέτρο 30:1 είναι όλοι σύνεδροι. Δεδομένης της αποστράτευσης που υπάρχει, αυτοί είναι συνήθως οι πιο ενθουσιώδεις προεδρικοί. Αυτός είναι ο λόγος που ένα συνέδριο δεν θα πάει ποτέ κόντρα στον πρόεδρο.
Και η άλλη παγίδα είναι φυσικά η ψήφος με το δίευρο. Που φέρνει στην κάλπη οποιονδήποτε για οποιονδήποτε λόγο. Άλλα κόμματα έχουν δικλείδες. Πχ: για να είσαι υποψήφιος, να φέρεις 5000 υπογραφές από τα μέλη. Ή να είσαι οχτώ χρόνια μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας. Ή να ψηφίζουν όσοι ήταν μέλη όταν οι εκλογές προκηρύχθηκαν. Ή έστω να είναι 10 ευρώ βρε αδερφε. Όχι όμως έτσι.
Αυτός ο τρόπος εκλογής είχε φυσικά νόημα όταν καθιερώθηκε. Ο υποψήφιος ήταν ένας και το στοίχημα ήταν η συμμετοχή. Άρα η μεγάλη συμμετοχή έπρεπε να διευκολυνθεί. Τώρα η μεγάλη συμμετοχή μπορεί να έχει απρόβλεπτα αποτελέσματα, ειδικά αν υπάρχει περίσσευμα τσαντίλας, ή και παρέμβαση από τα ΜΜΕ. Βάλτε υποψήφιο πρόεδρο τον Αντώνη Ρέμο ή έναν τράπερ ή την Κατερίνα Καινούριου ή τον Σεφερλή και δείτε τι θα συμβεί με αυτόν τον τροπο εκλογής.
Τούτων δοθέντων: Δεν εξετάζω ηθικά την ανατροπή του Κασσελάκη. Την εξετάζω πολιτικά. Και θεωρώ ότι θα είχε νόημα αν αποσκοπούσε: πρώτον στο να αλλάξουν οι καταστατικές διατάξεις που έχουν οδηγήσει σε αυτό το χάος. Και δεύτερον στο να ανασυγκροτηθεί ριζικά η βάση του κόμματος.
Διαφορετικά, αν είναι να ξαναγίνουν όλα όπως έγιναν πέρσι τον Σεπτέμβριο, δεν έχει νόημα. Διότι τρία ενδεχόμενα υπάρχουν: Είτε να ξανακατέβει ο Κασσελάκης και να κερδίσει. Είτε να ξανακατέβει και να χάσει. Είτε να βρεθεί κάποιος τρόπος να αποκλειστεί.
Στην πρώτη περίπτωση, όλα θα έχουν γίνει χωρίς λόγο. Μπορείτε να ξεχάσετε το κόμμα που ξέρατε, τα σύμβολά του, το πολιτικό και το υλικό του κεφάλαιο. Είναι η πρώτη περίπτωση κόμματος στην Ιστορία, που αυτοκτονεί έχοντας φάει, προηγουμένως τα άντερά του.
Στην δεύτερη περίπτωση θα πρέπει είτε να εξωθηθούν σε αποστράτευση οι Ταξιαρχίες του Λυσσασμένου Δίευρου – τις οποίες πολλοί από τους σημερινούς αντικασελιστές τάισαν με την ψυχή τους, να τα λέμε και αυτά – πράγμα που δεν δείχνουν καμία όρεξη να κάνουν. Είτε να βρεθεί ένας πιο λαμπερός και πιο επιδραστικος αντί Κασσελάκης, να συσπειρώσει αυτός τα δίευρα γύρω του και να κερδίσει την καρδιά τους, ώστε να υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να αρχίσει και αυτός τα ίδια. Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει τέτοιο πρόσωπο αυτή τη στιγμή. Που δεν υπάρχει…
Τέλος, στην τρίτη περίπτωση, για να αποκλειστεί ο πρώην πρόεδρος θα πρέπει να επινοηθούν διάφοροι φωτογραφικοί κόφτες, πράγμα που θα είναι καταστροφικό για το ήδη καταβαραθρωμένο κύρος του κόμματος και θα παραδώσει στον κανιβαλισμό του τουίτερ όσο πολιτικό κεφάλαιο του έχει απομείνει.
Εκτιμώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγηθεί στην τρίτη λύση. Αλλά αν αφήσει τα πράγματα ως έχουν, απλά τα πράγματα θα τον φάνε. Γνώμη μου πάντα.»