NewsEdit Αφιερωμένη σε έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, στον Αμερικανό ζωγράφο Τζάκσον Πόλοκ είναι η έκθεση «Jackson Pollock: The Early Years (1934-1947)» που εγκαινιάζεται την ερχόμενη εβδομάδα στο Μουσείο Πικάσο στο Παρίσι.
Η έκθεση επανεξετάζει τα πρώτα χρόνια της καριέρας του καλλιτέχνη που σημαδεύτηκε από την επιρροή του τοπικισμού και των Μεξικανών τοιχογράφων, μέχρι τα πρώτα του έργα με την τεχνική του dripping (το πέταγμα του χρώματος στον καμβά) το 1947.
Τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση μαρτυρούν τις ποικίλες πηγές που έθρεψαν την έρευνα του νεαρού καλλιτέχνη, διασταυρώνοντας την επιρροή των τεχνών των γηγενών της Αμερικής με εκείνη των ευρωπαϊκών πρωτοπόρων, μεταξύ των οποίων εξέχουσα θέση έχει ο Πάμπλο Πικάσο, αναφέρεται στην περιγραφή της έκθεσης που επιμελήθηκαν οι Joanne Snrech, επιμελήτρια ζωγραφικής και η Orane Stalpers συντηρήτρια κληρονομιάς.
Ο Τζάκσον Πόλοκ (Jackson Pollock, 1912–1956) υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς και επιδραστικούς Αμερικανούς ζωγράφους του 20ού αιώνα, γνωστός κυρίως για την ανάπτυξη της τεχνικής του “drip painting” (σταξίματος). Το έργο του έχει συνδεθεί με το κίνημα του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, το οποίο έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μεταπολεμική αμερικανική τέχνη.
Γεννήθηκε το 1912 στην πολιτεία του Γουαϊόμινγκ. Η οικογένειά του μετακινούνταν συχνά, και αυτό τον έκανε να βιώσει πολλά τοπία της αμερικανικής υπαίθρου, τα οποία επηρέασαν αργότερα την αίσθηση του χώρου στα έργα του. Σε νεαρή ηλικία, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου σπούδασε στο Art Students League of New York υπό τον δάσκαλο Thomas Hart Benton, έναν σημαντικό εκπρόσωπο του ρεαλισμού. Αν και ο Πόλοκ απομακρύνθηκε από τον ρεαλισμό, επηρεάστηκε βαθιά από την έμφαση που έδινε ο Benton στον δυναμισμό και τη σύνθεση.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, ο Πόλοκ εργάστηκε στο ομοσπονδιακό πρόγραμμα Federal Art Project, ζωγραφίζοντας τοιχογραφίες και δημιουργώντας δημόσια έργα. Εκείνη την περίοδο, ήρθε σε επαφή με την κουλτούρα της μεξικανικής τοιχογραφικής παράδοσης και το έργο του Ντιέγκο Ριβέρα, καθώς και με ευρωπαϊκά κινήματα όπως ο σουρεαλισμός και ο κυβισμός.
Σταδιακή Ανοδική Καλλιτεχνική Πορεία
Ο Πόλοκ άρχισε να πειραματίζεται με τεχνικές που απομάκρυναν τη ζωγραφική από τον παραδοσιακό καμβά και την αναπαραστατική μορφή. Τη δεκαετία του 1940, μέσα από τις επιρροές του σουρεαλισμού, της ψυχανάλυσης και του αυτοματισμού, αναπτύσσει τη δική του “drip technique”, την οποία τελειοποιεί στα μέσα της δεκαετίας του 1940. Σε αυτήν την τεχνική, χρησιμοποιούσε συχνά χρώματα λαδιού ή βερνίκια και άφηνε το χρώμα να σταλάζει πάνω στον καμβά, τον οποίο τοποθετούσε στο πάτωμα. Αυτή η κίνηση δημιουργούσε μια έντονη αίσθηση κίνησης και βάθους, κάτι που αναδείκνυε την ψυχική του κατάσταση.
Το 1947, παρουσίασε για πρώτη φορά έργα με αυτή την τεχνική και έγινε αμέσως διάσημος. Ένας από τους πιο διάσημους πίνακές του, το No. 5, 1948, θεωρείται μια από τις κορυφαίες στιγμές της αφηρημένης τέχνης. Η ένταση, η χαοτική αρμονία και ο τρόπος με τον οποίο ο Πόλοκ κατάφερνε να αναδείξει τη δύναμη της χειρονομίας, δημιούργησαν ένα νέο πρότυπο για τη μοντέρνα ζωγραφική.
Καλλιτεχνική Αναγνώριση και Προσωπική Ζωή
Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και στις αρχές του 1950, ο Πόλοκ έγινε διεθνώς γνωστός, κυρίως χάρη στη συνεργασία του με τη γκαλερί Peggy Guggenheim, η οποία τον προώθησε ενεργά. Το 1951, το περιοδικό Life δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο “Is he the greatest living painter in the United States?”, κάτι που επισφράγισε τη φήμη του.
Παρά την επαγγελματική του επιτυχία, η προσωπική του ζωή ήταν ταραχώδης. Ο Πόλοκ πάλευε με τον αλκοολισμό, ο οποίος επηρέασε την υγεία του και τις σχέσεις του. Ήταν παντρεμένος με τη ζωγράφο Lee Krasner, η οποία ήταν σημαντική υποστηρίκτριά του, τόσο καλλιτεχνικά όσο και συναισθηματικά. Ο γάμος τους όμως υπήρξε τεταμένος λόγω των προσωπικών προβλημάτων του Πόλοκ.
Θάνατος και Κληρονομιά
Ο Πόλοκ πέθανε πρόωρα το 1956 σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο Springs της Νέας Υόρκης, ενώ οδηγούσε μεθυσμένος. Παρά την τραγική του κατάληξη, το έργο του συνέχισε να εμπνέει γενιές καλλιτεχνών και να αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την τέχνη.
Η τεχνική του άνοιξε τον δρόμο για μια νέα αντίληψη της ζωγραφικής, όπου η διαδικασία της δημιουργίας θεωρείται εξίσου σημαντική με το τελικό αποτέλεσμα. Το ενδιαφέρον του Πόλοκ για τη χειρονομιακή τέχνη και τη μη παραδοσιακή προσέγγιση στον καμβά επηρέασε το κίνημα του Action Painting, καθώς και μεταγενέστερες μορφές τέχνης όπως η εννοιολογική τέχνη και οι περφόρμανς.
Η κληρονομιά του είναι ζωντανή μέχρι σήμερα, και τα έργα του συνεχίζουν να εκτίθενται στα πιο σημαντικά μουσεία του κόσμου, όπως το MoMA στη Νέα Υόρκη και το Tate στο Λονδίνο.