ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Με την ομιλία/συνέντευξη στο συνέδριο που οργάνωσε η “Καθημερινή” για τα 50 χρόνια από την μεταπολίτευση ο Αλέξης Τσίπρας άνοιξε τον νέο πολιτικό του κύκλο: αυτόν του πρώην πρωθυπουργού. Λίγες ημέρες νωρίτερα, με την ανακοίνωση που εξέδωσε πριν την έναρξη του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αλλάζοντας το επίκεντρο του ενδιαφέροντος, είχε κλείσει έναν άλλο κύκλο: αυτόν του τέως προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Προφανώς δεν σκοπεύει να απεμπολήσει την ιδιότητα του ιστορικού ηγέτη του κόμματος το οποίο παρέλαβε ως συμπαθή διαμαρτυρόμενο της πολιτικής σκηνής και το κατέστησε κυβέρνηση και βασικό αντίπαλο της Ν.Δ. Ούτε, όπως κάποιοι διέδωσαν, σκοπεύει να ανεξαρτητοποιηθεί. “Ήμουν και θα παραμείνω βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο εάν με διαγράψουν θα πάψω να είμαι”, λέει χαμογελώντας σε συνομιλητές του τις τελευταίες μέρες. Αυτός ήταν αναμφίβολα και ο σκοπός του όταν το πρωί της Πέμπτης πριν το συνέδριο κλείστηκε μόνος του στο γραφείο του, επί της Λεωφόρου Αμαλίας 32 απέναντι από τον Εθνικό Κήπο, για να γράψει την ανακοίνωση. Να αποκοπεί οριστικά από ένα κόμμα που αλλάζει άρδην, που αποκτά στοιχεία μεταπολιτικής (διόλου τυχαία αν και έμμεση η σχετική αναφορά στο συνέδριο της “Καθημερινής”) και, κυρίως, που, κατά τον ίδιο, έχει πάψει να είναι κόμμα εξουσίας.
Γι αυτό και το Σάββατο, απαντώντας στις ερωτήσεις της δημοσιογράφου της “Καθημερινής” Ξένιας Κουναλάκη, φρόντισε να καταστήσει σαφή αυτή τη νέα ιδιότητα του “πρώην πρωθυπουργού”. Η πρώτη τόσο κατηγορηματική του απάντηση στις μομφές σχετικά με το καλοκαίρι του 2015, ό,τι δηλαδή “ουδέποτε σκέφτηκε να διαπραγματευτεί την παρουσία της Ελλάδας στο ευρώ”, οι εξηγήσεις που έδωσε σχετικά με την “χρησιμότητα” του δημοψηφίσματος ( σε όσους, όπως είπε, είπαν πως έκανε… κωλοτούμπα), κυρίως, όπως, η αυτοκριτική του για τους κυβερνητικούς χειρισμούς στις υποθέσεις του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες και της Novartis, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν το πολιτικό κύκνειο άσμα για εκείνη την ταραχώδη περίοδο. Εφεξής η Ιστορία αναλαμβάνει τον ρόλο της.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί, ωστόσο, πως αυτή η αυτοκριτική αφορά πρωτίστως τον ίδιο, στρέφεται, ωστόσο, και προς εκείνα τα πρόσωπα (υπουργοί) που έπαιξαν κεντρικό ρόλο σε εκείνες τις επιλογές.
Ο Αλέξης Τσίπρας, όπως φάνηκε, κρατά στις αποσκευές του από την περίοδο διακυβέρνησης την έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια και την Συμφωνία των Πρεσπών. “Εμείς στρώσαμε το τραπέζι για να γευτεί το δείπνο ο σημερινός πρωθυπουργός”, είπε χαρακτηριστικά για το πρώτο, ενώ για το δεύτερο είχε προλάβει να του πλέξει έμμεσα το εγκώμιο η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία στο ίδιο συνέδριο, την προηγούμενη μέρα, έδειχνε προς την πλευρά του Νίκου Κοτζιά που καθόταν δίπλα της και έκανε λόγο (επίσης για πρώτη φορά) για επιτυχία της δικής του (άρα και του τότε πρωθυπουργού) διαπραγμάτευσης.
Με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Στέφανο Κασσελάκη να επιστρέφει στο μικτό μοντέλο της πολιτικής και του life style -με την συνέντευξή του στον Γιώργο Λιάγκα και τις δηλώσεις του συζύγου του Τάϊλερ Μακμπέθ στο Star-, ο Αλέξης Τσίπρας είναι προφανές πως δεν αισθάνεται κοντά στην σημερινή εκδοχή του κόμματος που το κατέστησε κυβερνητικό. “Με την ανακοίνωσή μου πριν το συνέδριο είπα την αλήθεια και την… αλήθεια μου”, λέει σε συνομιλητές του με έμφαση. Και υπενθυμίζει πως δεν εφείσθη αναφορών και σχολίων για κανέναν, ούτε για όσους αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ (Νέα Αριστερά), ούτε για εκείνους που επένδυσαν στην ήττα στις ευρωεκλογές. Το τελευταίο, όμως, το φοβάται και μάλλον το προβλέπει και ο ίδιος. Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά την γνώμη του όχι μόνο αλλάζει επί τα χείρω αλλά και συρρικνώνεται και αυτό δημιουργεί ένα τεράστιο κενό αντιπολίτευσης και μία μεγάλη πολιτική ανισορροπία.
Προς το παρόν το βάρος του πέφτει στη συμμετοχή του στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στην προετοιμασία του Ινστιτούτου που έχει στα σκαριά με επικεφαλής τον διπλωμάτη Βαγγέλη Καλπαδάκη, τον σύμβουλό του σε θέματα εξωτερικής πολιτικής όσο ήταν πρωθυπουργός αλλά μετά το 2019, ο οποίος απεγκλωβίστηκε ησύχως από τα κομματικά γραφεία και βρίσκεται πλέον μόνιμα δίπλα στον πρώην πρωθυπουργό.
Κρατά, πάντοτε, ενεργή την σχέση του με κάποια κορυφαία στελέχη, κυρίως με τον οικογενειακό φίλο Αλέκο Φλαμπουράρη και την Όλγα Γεροβασίλη. Δεν λέει όχι όταν του ζητούν να τον συναντήσουν και άλλοι, όμως αυτό γίνεται πιά για συναισθηματικούς λόγους και θα συμβαίνει ολοένα και λιγότερο. Ιδιαίτερα μετά το συνέδριο έχει μεγαλώσει η ψυχική και πολιτική απόσταση με παλαιούς συνεργάτες, καθώς έχει επισημάνει τις “μετατοπίσεις” ορισμένων εξ αυτών.
Στο μίνιμαλ, με δόσεις λευκού και ανοικτού γκρι, καθιστικό του διαμερίσματος που στεγάζει το νέο στρατηγείο του, δεσπόζει ο πίνακας του Κωστή Γεωργίου (Fight Omega– τίτλος μάλλον ταιριαστός με την τελευταία μάχη που έδωσε με την παρέμβασή του στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ)) που υπήρχε πίσω από το γραφείο του στον 7ο όροφο της Κουμουνδούρου. Ίσως είναι το τελευταίο “τρόπαιο” της κομματικής περιόδου. Στην βιβλιοθήκη κυριαρχούν τα λευκώματα για τον Τσαρούχη και τον Καβάφη, βιβλία για την οικονομία και την εξωτερική πολιτική και άλλα πολλά.
Όπως λένε οι λιγοστοί συνεργάτες του, όταν τον ρωτούν για το δικό του “μετά”, η απάντηση είναι ξερή και εμφατική: “Δεν σκοπεύω να ηγηθώ ενός κόμματος του 10 ή του 15%, εάν ήθελα δεν θα είχα παραιτηθεί”. Δεν θα μείνει, βεβαίως, αμέτοχος, αλλά σε αρκετά μεγάλο βάθος χρόνου, εφόσον προκύψουν διεργασίες -τις οποίες θεωρεί βέβαιες- για την ανασύσταση της κεντροαριστεράς. Γι αυτό και μίλησε για “αναστοχασμό” στο συνέδριο της “Καθημερινής”. Οι ευρωεκλογές θα είναι αναμφίβολα ο πρώτος σταθμός και τυχόν ανακατατάξεις θα προκύψουν από το αποτέλεσμά τους. Γνωρίζει πως κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο καθώς συνωθούνται αρκετοί πολιτικοί εγωϊσμοί, όπως και υποθέτει ότι οι διασπάσεις και αποχωρήσεις δεν έχουν κλείσει τον κύκλο τους.
Όταν κάποιοι τον πιέζουν να σχολιάσει τον Στέφανο Κασσελάκη δεν είναι αρνητικός, εκτιμά πως έχει σχέδιο και δεν θα το εγκαταλείψει εύκολα, όμως είναι σαφές πως πρόκειται για κάτι που εφεξής δεν τον αφορά. Ιδιαίτερα εάν κρίνει κανείς τις επιθέσεις που δέχτηκε από διαδικτυακούς λογαριασμούς στα social media (που δηλώνουν ότι υποστηρίζουν τον νέο πρόεδρο) τόσο για την παρέμβασή του στο συνέδριο όσο και για την παρουσία του στο συνέδριο της “Καθημερινής”. Προφανώς δεν έχουν κατανοήσει την αλλαγή ρόλου…
Αναδημοσίευση από το libre.gr