ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν προβλέψει ότι το 2017 θα είναι χειρότερο από το 2016 για την Ευρωζώνη. Ο λόγος; Οι πολιτικές αναμετρήσεις σε μεγάλες χώρες της Ευρωζώνης.
Τα πολιτικά σοκ που έζησε η παγκόσμια πολιτική σκηνή το 2016 προμηνύουν -εάν κάτι δεν αλλάξει δραματικά- ανατροπές και στις εκλογικές αναμετρήσεις των χωρών της Ευρωζώνης.
Αναλυτικά:
24 Ιανουαρίου
Ιταλία: Κρίνεται η συνταγματικότητα του εκλογικού νόμου. Πιθανώς να ακολουθήσουν πρόωρες εκλογές. Η νέα κυβέρνηση Τζεντιλόνι βρίσκεται υπό πίεση εξαιτίας του προβλήματος της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και ειδικά της Monte dei Paschi που θα γίνει με τη μέθοδο ενός ενδιάμεσου bail-in, από την άλλη καθώς πρέπει να ληφθούν έκτακτα δημοσιονομικά μέτρα. Και όλα αυτά υπό την πολιτική απειλή του Κινήματος των 5 Αστέρων του Μπέμπε Γκρίλο που ενισχύεται δημοσκοπικά. Η Ιταλία εισέρχεται ουσιαστικά σε μια αρκετά μακρά περίοδο αστάθειας ανάλογα με το πότε θα διεξαχθούν οι επόμενες εθνικές εκλογές.
Ιανουάριος
Βρετανία: Το Ανώτατο Δικαστήριο θα αποφανθεί για το άρθρο 50, κάτι που μπορεί να καθυστερήσει (όχι να αποτρέψει) το Brexit.
15 Μαρτίου
Ολλανδία: Οι γενικές εκλογές πιθανώς να οδηγήσουν σε κεντροδεξιά κυβέρνηση συνασπισμού. Το ζήτημα, ωστόσο, είναι κατά πόσο θα ενισχυθεί το ακροδεξιό κόμμα του Γκερτ Βίλντερς, το οποίο ακόμα κι αν δεν κατορθώσει -κάτι που είναι το πιθανότερο- να συμμετάσχει στη διακυβέρνηση, έχει δεσμευθεί ότι θα διεκδικήσει τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων που ίσως μπλοκάρουν κεντρικές ευρωπαϊκές αποφάσεις σχετικά με το προσφυγικό και θέματα οικονομίας.
Τέλος Μαρτίου
Βρετανία: Άρθρο 50 – ενεργοποίηση συνομιλιών σε τεχνικό επίπεδο μετά από λίγες εβδομάδες.
23 Απριλίου
Γαλλία: Πρώτος γύρος προεδρικών εκλογών. Εκτίμηση για τους φιναλίστ: Φιγιόν και Λεπέν.
7 Μαΐου
Γαλλία: Δεύτερος γύρος – Εκτίμηση: Χάνει η Λεπέν. Η ήττα των σοσιαλιστών, ωστόσο, και η ενίσχυση των ακραίων απόψεων του Εθνικού Μετώπου, σε συνδυασμό με σκληρές δημοσιονομικές και άλλες πολιτικές που είναι βέβαιο πως θα κληθεί να εφαρμόσει μία κυβέρνηση Φιγιόν ίσως αλλάξουν τους συσχετισμούς δυνάμεων. Κρίσιμο παραμένει το ερώτημα τι θα πράξει ο Φρανσουά Φιγιόν έναντι της Γερμανίας, κάτι που θα φανεί μετά τις γερμανικές εκλογές.
Μάιος
Πορτογαλία: Αξιολόγηση οίκου DBRS – Τυχόν υποβάθμιση θα μπορούσε να καταστήσει τα ομόλογά της μη επιλέξιμα από την ΕΚΤ. Αρκετοί υποστηρίζουν πως η κατάσταση της οικονομίας της Πορτογαλίας, σε συνδυασμό με την αύξηση του δημοσίου χρέους της, ίσως οδηγήσουν τη χώρα σε ένα νέο μνημονιακό κύκλο.
11-18 Ιουνίου
Γαλλία: Βουλευτικές εκλογές – Θα κρινει την πλειοψηφία του νέου προέδρου.
Ιούλιος-Αύγουστος
Ελλάδα: Ωριμάζουν ομόλογα 8 δισ. ευρώ – Οι εντάσεις σχετικά με το πρόγραμμα διάσωσης μπορεί να επανεμφανιστούν.
Αύγουστος-Οκτώβριος
Γερμανία: Εκλογές. Βασικό σενάριο: Η Μέρκελ παραμένει στην εξουσία και ηγείται ενός μεγάλου συνασπισμού (CDU/CSU-SPD). Ωστόσο, υπάρχουν πολλές απρόβλεπτες μεταβλητές του γερμανικού πολιτικού προβλήματος. Το ποσοστό του ακραίου AfD είναι μία από αυτές. Αναλυτές υποστηρίζουν πως μπορεί να προκύψουν εναλλακτικά σενάρια με κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών- Πρασίνων- Die Linke, αν και κάτι τέτοιο θα έπρεπε να σημαίνει μία επώδυνη ήττα της Μέρκελ, κάτι το οποίο προσώρας δεν φαίνεται αρκετά πιθανό. Η είσοδος ή όχι των Φιλελευθέρων, επίσης, στη Βουλή ίσως τροποποιήσει τους συσχετισμούς και δώσει τη δυνατότητα στο CDU να αποκτήσει έναν ακόμα πιθανό εταίρο. Κρίσιμο είναι επίσης εάν μετά τις εκλογές η Γερμανία πραγματοποιήσει στροφή προς ελαστικότερες πολιτικές στην Ευρώπη ή εάν θα παραμείνει ισχυρό το “δόγμα Σόϊμπλε”, με ή χωρίς τον Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε στην ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών.
Σεπτέμβριος
Ισπανία: Πιθανό δημοψήφισμα για τη ανεξαρτησία της Καταλωνίας – Η κεντρική κυβέρνηση χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να το αποτρέψει.
Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθούν οι εξής παράμετροι:
- Η σχέση του Βερολίνου με την Κομισιόν. Ο Σόϊμπλε επιχειρεί εσχάτως να απαξιώσει εντελώς την μη επαρκώς ελεγχόμενη απ΄ αυτόν Ευρωπαϊκή Επιτροπή και έχει ήδη προτείνει να μεταφερθούν οι αρμοδιότητες ως προς τον έλεγχο των δημοσιονομικών μεγεθών των κρατών μελώ της Ευρωζώνης στον ESM. Η αμφισβήτηση των στοιχείων της Eurostat όσον αφορά την Ελλάδα από το ΔΝΤ βρήκε σύμμαχο στο παρασκήνιο τον Γερμανό υπ. Οικονομικών ακριβώς γι αυτό τον λόγο. 2
- Η στάση που θα κρατήσει έναντι του ευρωπαϊκού προβλήματος ο Ντόναλντ Τραμπ. Θα απαιτήσει ο νέος πρόεδρος περισσότερες αναπτυξιακές πολιτικές ή θα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη στον έλεγχο της Γερμανίας που επιμένει στην δημοσιονομική πειθαρχία;
- Οι εξελίξεις περί το προσφυγικό. Μια κλιμάκωση της προσφυγικής κρίσης θα μπορούσε να τινάξει τις ελάχιστες ισορροπίες στον αέρα. Ήδη οι γερμανικές εκλογές (περιφερειακές και εθνικές) τελούν υπό την επίδραση του προσφυγικού και της τρομοκρατίας. Περισσότερα τρομοκρατικά χτυπήματα σε ευρωπαϊκές χώρες εντός του 2017, επίσης, θα μπορούσαν να προκαλέσουν πολιτικό- συντηρητικό τσουνάμι.
- Ο ρόλος της ΕΚΤ. Η ποσοτική χαλάρωση και οι πολιτικές του Μάριο Ντράγκι τυγχάνουν της απόρριψης του Βερολίνου. Θα γίνει χειρότερη αυτή η εύθραυστη ισορροπία;