ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η ρητορική των ημερών θέλει τη μετάβαση του Βασίλη Μουλόπουλου στον ΔΟΛ να μετατρέπει τα έντυπα του συγκροτήματος σε “Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ”. Το ζητούμενο, βεβαίως, θα έπρεπε να είναι εάν μπορεί να υλοποιηθεί, πράγματι, ένα σχέδιο διάσωσης του υπερχρεωμένου Οργανισμού. Ωστόσο, η πολιτική αντιπαράθεση -στην οποία εμπλέκονται και κάποιοι από τους εργαζόμενους- περιστρέφεται γύρω από τις προθέσεις, κρυφές και φανερές, για τον έλεγχο των Νέων ή του Βήματος.
Η συζήτηση αυτή θα είχε λογική εάν συνοδευόταν και από το τι συνιστά “διάσωση” μιας εφημερίδας. Για να έχει πραγματικό λόγο ύπαρξης, λοιπόν, ένα μέσο ενημέρωσης πρέπει να διατηρεί ακλόνητη τη σχέση του με τους αναγνώστες. Κι αυτό έχει να κάνει με την ανεξαρτησία και τη συνέπεια του μέσου.
Το παράδειγμα της ιστορικής εφημερίδας Τα Νέα είναι ενδεικτικό. Πριν καταρρεύσει οικονομικά ο ΔΟΛ είχαν καταρρεύσει στη συνείδηση του αναγνωστικού κοινού τα έντυπά του. Μια ματιά στα δελτία κυκλοφοριών των εφημερίδων αποκαλύπτει πόσο στρεβλή είναι η συζήτηση που γίνεται.
Τις τελευταίες ημέρες η ημερήσια κυκλοφορία των Νέων κυμαίνεται λίγο πάνω από τα 12.500 φύλα.
Έχει ενδιαφέρον να ανατρέξει κανείς στα δελτία των προηγουμένων ετών. Ένα χρόνο πριν (2016), λοιπόν, η κυκλοφορία ήταν 16.500 φύλα. Το 2015 18.000 φύλα, το 2014 19.500 φύλα, το 2013 21.800 φύλα και το 2012 28.500 φύλα.
Αυτή η κατάρρευση της κυκλοφορίας προφανώς έχει σχέση με την κατάρρευση της σχέσης της εφημερίδας με το αναγνωστικό κοινό. Εάν θυμηθεί κανείς πως μία εφημερίδα που εκπροσώπησε τη “δημοκρατική παράταξη”, έγινε σταδιακά υποστηρικτής των σκληρών μνημονιακών πολιτικών, της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά, μετά για λίγο της νέας (τότε) κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και μετά σφοδρός πολέμιος του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα. Γι αυτά δεν μιλάει κανείς…
Σ.Κ