ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η Επιτροπή Προκαταρκτικής Εξέτασης για τις προμήθειες οπλικών συστημάτων καλείται να διερευνήσει έξι ογκώδεις φακέλους που διαβιβάσθηκαν από τη Δικαιοσύνη και αφορούν την περίοδο που στο Πεντάγωνο ήταν ο Γιάννος Παπαντωνίου- Πως μια χρεοκοπημένη χώρα έφθασε να είναι 4η παγκοσμίως σε προμήθειες οπλικών συστημάτων.
Επί της ουσίας, η διερεύνηση αυτή έρχεται να καλύψει το σύνολο της 8ετίας του Κώστα Σημίτη, καθώς για κάποιες από τις ύποπτες προμήθειες εξοπλιστικών από το 1996 έως το 2001 έχει ήδη φυλακισθεί ο υπουργός Άμυνας της περιόδου Άκης Τσοχατζόπουλος και, τώρα, ο διάδοχός του ίσως βρεθεί αντιμέτωπος με ανάλογες κατηγορίες για την περίοδο 2001-2004.
Έχει λεχθεί με στοιχεία πως κατά την περίοδο αυτή (1996-2004) η χώρα πλήρωσε πάνω από 50 δις για οπλικά συστήματα, κάποια εξ αυτών αχρείαστα και, πάντως, σχεδόν στο σύνολό τους ακριβότερα εξαιτίας των υπερτιμολογήσεων και της μίζας που δόθηκε. Το “πάρτι” της περιόδου περιελάμβανε αντιπροσώπους εξοπλιστικών, μέλη επιτροπών του υπουργείου Άμυνας, πολιτικά πρόσωπα αλλά και εμπλοκή επιχειρηματιών και προσώπων του εγχώριου μιντιακού συστήματος που προώθησαν συγκεκριμένα οπλικά συστήματα, προφανώς με το…αζημίωτο.
Το 25% του χρέους οφείλεται στους εξοπλισμούς της…μίζας
Εκείνο που δεν έχει τονισθεί ιδιαίτερα είναι πως ένα μεγάλο μέρος αυτών των δεκάδων δισεκατομμυρίων πληρώθηκαν με εξωτερικό δανεισμό της χώρας, σε τέτοιο βαθμό που να έχει καταμετρηθεί πως ένα σημαντικό μέρος του δημοσίου χρέους της χώρας οφείλεται στον δανεισμό που συνάφθηκε για την προμήθεια εξοπλισμών.
Ο πρώην υπουργός (εκείνης της περιόδου) Νίκος Χριστοδουλάκης έχει δηλώσει πως σύμφωνα με τους υπολογισμούς του το 25% του χρέους οφείλεται ακριβώς σ αυτό.
Ειδικότερα, όπως έχει αποκαλύψει παλαιότερα ο “Ριζοσπάστης”, με βάση τα στοιχεία που προέρχονται από την ετήσια έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Στοκχόλμης για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό (SIPRI), η Ελλάδα σταθερά μετά το 1974:
Εισάγει κατά μέσο όρο και σε ετήσια βάση το 3,74% των όπλων που εξάγουν παγκοσμίως οι ΗΠΑ. Δηλαδή, την ίδια περίοδο (1974 – 2010), η Ελλάδα αγόρασε από τις ΗΠΑ όπλα που αντιστοιχούν στο σύνολο της παραγωγής άνω των 16 μηνών.
Αντίστοιχα, από τη Γερμανία, εισάγει το 9,64% των παγκόσμιων εξαγωγών όπλων αυτής της χώρας, δηλαδή κάθε δέκα χρόνια, αγοράζει το σύνολο της ετήσιας παραγωγής της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας που προορίζεται για εξαγωγές.
Από τη Γαλλία, κάθε χρόνο κατά μέσο όρο αγοράζει το 5,51% των παγκόσμιων εξαγωγών της. Δηλαδή, η Ελλάδα αγόρασε, μέσα στην περίοδο αυτή, το σύνολο της παραγωγής περίπου δύο ετών της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας, που προορίζεται για εξαγωγές.
Με βάση τα στοιχεία του SIPRI, η Ελλάδα για την πενταετία 2001 – 2005 ήταν πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη στις εισαγωγές όπλων από τις ΗΠΑ και δέκατη στις εισαγωγές όπλων μεταξύ όλων των χωρών του κόσμου, αγοράζοντας το 4% της παγκόσμιας «πίτας» των εξαγωγών όπλων που γίνονται από όλες τις χώρες.
4η στην παγκόσμια κατάταξη σε προμήθεια εξοπλισμών η Ελλάδα επί Γιάννου Παπαντωνίου!
Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι στη λίστα των παγκόσμιων «πρωταθλητών» στις εισαγωγές όπλων για το διάστημα 2007 – 2010, την 1η θέση κατέχει η Ινδία (9,85 δισ. δολ.), τη 2η η Ν. Κορέα (5,65 δισ. δολ.), την 3η το Πακιστάν (5,36 δισ. δολ.), την 4η η Κίνα (4,864 εκατ. δολ.) και την 5η θέση κατέχει η Ελλάδα (4.336). Ακολουθούν κατά σειρά οι χώρες Σιγκαπούρη, Αλγερία, ΗΠΑ, Αυστραλία, Μαλαισία, Αραβικά Εμιράτα, Τουρκία, Βενεζουέλα κ.λπ. Δεν πρέπει να ξενίζει το γεγονός ότι η Ελλάδα προηγείται χωρών όπως οι ΗΠΑ και η Τουρκία, γιατί πρόκειται για εισαγωγές όπλων και οι χώρες αυτές αγοράζουν από την εγχώρια πολεμική βιομηχανία.
Σύμφωνα με τη νεότερη έκθεση του SIPRI, την πενταετία 2007 – 2011 η Ελλάδα βρισκόταν στη 10η θέση στην παγκόσμια κατάταξη χωρών που εισάγουν όπλα και ταυτόχρονα είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας όπλων στην περιοχή.
Ενδιαφέρον έχει η διαχρονική εξέλιξη της δαπάνης της Ελλάδας για εισαγωγές όπλων. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του SIPRI, η Ελλάδα την περίοδο:
1960-2010 δαπάνησε 36.895 εκατ. δολάρια (13η θέση παγκόσμια).
1974-2010 δαπάνησε 32.080 εκατ. δολάρια (10η θέση παγκόσμια).
1980-2010 δαπάνησε 26.257 εκατ. δολάρια (10η θέση παγκόσμια).
1990-2010 δαπάνησε 21.394 εκατ. δολάρια (7η θέση παγκόσμια).
2000-2010 δαπάνησε 11.092 εκατ. δολάρια (4η θέση παγκόσμια).
Οι υποθέσεις που έφθασαν στη Βουλή
Στη Βουλή διαβιβάστηκαν τα έτη 2015, 2016 και 2017 αντίγραφα δικογραφιών, προκειμένου να διερευνηθούν ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες του Γιάννου Παπαντωνίου, στις εξής υποθέσεις, σύμφωνα με το κείμενο που υπέβαλαν οι βουλευτές:
1.Προμήθεια 170 γερμανικών αρμάτων μάχης, Leopard 2HEL, 12 θωρακισμένων αρμάτων περισυλλογής, Leopard 2HEL Buffel, οκτώ θωρακισμένων γεφυροφόρων αρμάτων, Leopard 1 Leguan. Κόστος: 1.659.000.000 ευρώ.
H σύμβαση αγοράς τους υπεγράφη τον Μάρτιο του 2003 με τη γερμανική εταιρεία Krauss Maffei Wehrtechnik (KMW). Είχε όμως δρομολογηθεί από το 1998 – τα άρματα παρελήφθησαν το 2007. Η σύμβαση προέβλεπε συμπαραγωγή μερών στην Ελλάδα, όπως κι έγινε. Το συνολικό κόστος της σύμβασης ήταν 2,2 δισ. ευρώ, αλλά το 2003 διαχωρίστηκε το σκέλος των πυρομαχικών. Αποτέλεσμα ήταν να μείνουν τα τάνκς χωρίς πυρομαχικά για πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα τα άρματα να είναι χρήσιμα μόνο για τις παρελάσεις. Άραγε, θα εξεταστεί και το δεύτερο σκέλος, της προμήθειας των πυρομαχικών; Να σημειωθεί ότι αρκετοί αξιωματικοί θεωρούσαν τότε πως για οικονομικούς λόγους, δεν θα έπρεπε να αγοραστούν καινούργια άρματα, αλλά μεταχειρισμένα. Κάτι που φέρεται να έκανε σε πολλές περιπτώσεις και η Τουρκία.
2.Σύμβαση με τους Γάλλους για τον εκσυγχρονισμό μέσης ζωής έξι φρεγατών τύπου “S” του Πολεμικού Ναυτικού. Σύμβαση, με ημερομηνία ενεργοποίησης την 21-3-2003. Συνολικό συμβατικό τίμημα: 381.578.580 ευρώ. Από αυτά, 123.810.380 ευρώ θα καταβαλλόταν στα ΕΝΑΕ (Ναυπηγεία Σκαραμαγκά) και 257.768.200 ευρώ στον κύριο υποκατασκευαστή, δυνάμει της Σύμβασης Α.3694 που υπογράφηκε αυθημερόν μεταξύ των ΕΝΑΕ και της TNNL.
Η σύμβαση εγκρίθηκε από το ΚΥΣΕΑ το 2002 και υπεγράφη επί Γιάννου Παπαντωνίου το 2003. Ανετέθη στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και στη γαλλική-ολλανδική εταιρεία “Τhales”. Ο φάκελός της υπόθεσης είχε γίνει αντικείμενο έρευνας από τη Δικαιοσύνη. Ήταν η “φαραωνική περίοδος” των Ολυμπιακών Αγώνων, οπότε “λεφτά υπήρχαν”. Τότε, ως γνωστόν, το πρωτοκλασάτο στέλεχος της Thales, Μισέλ Ζοσράν, σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα “Μοντ”, είχε πει ότι, αν και η γαλλική εταιρεία ήθελε να πάρει το σύστημα ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων, το γνωστό αμαρτωλό C4i, τελικά δεν της εδόθη, αλλά το έδωσαν στη Siemens και στην αμερικανική Saic. Αντί αυτού, έναντι “ανταλλαγμάτων”, όπως είχε ισχυριστεί ο Ζοσράν, η Γαλλία πήρε τις φρεγάτες. Ο ίδιος είχε υποστηρίξει ότι η εταιρεία του είχε “δώσει χρήματα” σε μέλος της ελληνικής κυβέρνησης για να προωθήσει το συμβόλαιο των φρεγατών. Στη συνέχεια, η γαλλική εφημερίδα, “Λιμπερασιόν”, δημοσίευσε την κατάθεση του Ζοσράν, σύμφωνα με την οποία “ο εκσυγχρονισμός των φρεγατών έγινε ύστερα από μεσολάβηση του υπουργού Άμυνας”. Τότε ο Γ.Παπαντωνίου είχε προσφύγει κατά της εφημερίδας στη γαλλική Δικαιοσύνη και δικαιώθηκε.
3.Σύμβαση προμήθειας18παρεμβολέων και11συστημάτων ακρόασης μεταξύ της εταιρίας SONAK ΑΕ και του ΥΠΕΘΑ. Συνολική αξία: 71.979.490,90 ευρώ. Η Σύμβαση δεν εκτελέστηκε και δεν παραδόθηκαν ποτέ τα οπλικά συστήματα στο ΥΠΕΘΑ.
4.Ευρωπαϊκά μεταφορικά ελικόπτερα: Υλοποίηση Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων (ΑΩ) που απορρέουν από την προμήθεια 20 μεταφορικών ελικοπτέρων NH 90. Η τιμή της Σύμβασης Κύριας Προμήθειας τη στιγμή της υπογραφής: 657.523.069 ευρώ. Ως γνωστόν, επανειλημμένως έχει γίνει λόγος για εμπλοκή γνωστού μεγαλοδιαπλεκόμενου επιχειρηματία στην υπόθεση. Η συμφωνία με την Eurocopter έγινε το 2003. Το ποσόν των 675 εκ. ευρώ προσαυξήθηκε με 40-45 εκ., αφού η εξυπηρέτηση της χρηματοδότησης έγινε με swap (από γερμανική Τράπεζα). Οι παραδόσεις των ελικοπτέρων καθυστέρησαν σημαντικά, ενώ είχαν σοβαρά τεχνικά προβλήματα. Έτσι, το 2010 οι κατασκευαστές δέχθηκαν να κάνουν έκπτωση 110 εκ.
Τα ελικόπτερα NH-90 ήταν μία από τις υποθέσεις που είχε θίξει επανειλημμένα ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος. Λέγεται ότι, εξαιτίας της εμμονής του με την υπόθεση, τα έσπασε χοντρά με τη γαλλική εταιρεία, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή τα ελικόπτερα να μην έχουν ούτε ανταλλακτικά να πετάξουν. Αν είναι έτσι, πρόκειται για απαράδεκτη κατάσταση. Διότι, το σκάνδαλο με το μηχάνημα που αγοράσαμε το στέλνουμε στη Δικαιοσύνη, αλλά το μηχάνημα δεν το πετάμε στα σκουπίδια, επειδή ο πωλητής ήταν λαμόγιο.
5.Αμερικανικά επιθετικά ελικόπτερα: Σύναψη Σύμβασης Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων (ΑΩ) 22/2003 ως προϋπόθεση σύναψης της κύριας σύμβασης 35Α/03 που προέβλεπε την προμήθεια 12)επιθετικών ελικοπτέρων τύπου AH-64 D APACHE έναντι συμβατικού τιμήματος 593.546.882 δολαρίων, με ημερομηνία ενεργοποίησης της 1η Οκτωβρίου 2003.
Τα ελικόπτερα κόστισαν περίπου 660 εκ., αφού το κόστος τους ανέβηκε κατά 70 εκατομμύρια (υπήρξε και δάνειο από γερμανική τράπεζα με swaps). Η Δικαιοσύνη φέρεται να έχει ερευνήσει το σκέλος του δανεισμού. Επίσης, η υπόθεση παρουσιάζει ενδιαφέρον, όταν τα ελικόπτερα έφταναν στην Ελλάδα, το 2007, αλλά η τότε κυβέρνηση της ΝΔ δεν τα παρελάμβανε, λόγω αποκλίσεων από τις τεχνικές προδιαγραφές, όπως διατείνονταν οι τότε αρμόδιοι κυβερνητικοί. Κάποιες “κακές γλώσσες” έλεγαν ότι δεν τα παραλάμβανε επειδή δεν υπήρχαν λεφτά στα κρατικά ταμεία. Τελικώς, λίγο προτού πάει μια επίσκεψη στις ΗΠΑ, ο τότε υπουργός Άμυνας, Β.Μεϊμαράκης, υπέγραψε για να ξεμπλοκαριστούν οι παραλαβές!
Η τροφοδότηση του χρέους
Οι αναγωγές στις εξοπλιστικές δαπάνες γίνονται με σταθερές τιμές του 1990. Για να υπάρχει, όμως, ένα μέτρο σύγκρισης με τις σημερινές τιμές και για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της συμμετοχής των δαπανών για εισαγωγές όπλων στη συσσώρευση του δημόσιου χρέους, θα πρέπει οι παραπάνω τιμές (δολάρια) τουλάχιστον να τριπλασιαστούν (πληθωρισμός, συναλλαγματικές ισοτιμίες), ώστε να είναι συγκρίσιμες με τις τιμές του δημόσιου χρέους, το οποίο, στο τέλος του 2010 (προ PSI), έκλεισε στα 328,5 δισ. ευρώ.
Ετσι, αν λάβουμε υπόψιν,
Πρώτον, ότι η δαπάνη για εισαγωγές όπλων στην Ελλάδα το διάστημα 1974 – 2010, ήταν 32 δισ. δολ. σε σταθερές τιμές του 1990, έτος κατά το οποίο το ελληνικό ΑΕΠ ήταν 66,7 δισ. δολ., δηλαδή σχεδόν μισό ΑΕΠ του έτους εκείνου.
Δεύτερον, ότι στο τέλος του 2010 το δημόσιο χρέος των 328,5 δισ. ευρώ (επί 1,3 – 1,4 περίπου η μετατροπή του σε δολάρια) αντιστοιχεί στο 142,76 % του ΑΕΠ του 2010, που ήταν 230,1 δισ. ευρώ.
Τρίτον, τις ετήσιες δαπάνες για εξοπλισμούς (κυρίως εισαγωγές) ως ποσοστό του ΑΕΠ, που αποτελούν διαχρονικά το 30% – 55% (μέσος όρος άνω του 40%) του συνόλου του αμυντικών δαπανών της χώρας, οι οποίες (αμυντικές δαπάνες) κυμαίνονται κατ’ έτος από 5% έως 2,8% του ΑΕΠ, δηλαδή οι ετήσιες δαπάνες για εξοπλισμούς (σχεδόν μόνο εισαγωγές) είναι σταθερά ως μέσος όρος κοντά στο 2% του ΑΕΠ.
Τέταρτον, τις ετήσιες αμυντικές δαπάνες σε τρέχουσες τιμές, ενδεικτικά το 1990 ήταν 1,8 δισ. ευρώ, ενώ το 2006 5,3 δισ. ευρώ το 2009 ήταν 6,6 δισ. ευρώ έτος, κατά το οποίο δαπανήθηκαν για εξοπλισμούς 3,1 δισ. ευρώ.
Προκύπτει το συμπέρασμα, με βάση τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς, λαμβάνοντας υπόψιν τον πληθωρισμό, τις αλλαγές στις συναλλαγματικές ισοτιμίες και την αύξηση του ΑΕΠ στη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας, ότι για αγορές όπλων (εισαγωγές) μετά το 1974, έχει διατεθεί τουλάχιστον το ένα τρίτο ενός (ετήσιου) σημερινού ελληνικού ΑΕΠ (χωρίς τους τόκους)!
Αν σε αυτό το αρχικό κεφάλαιο υπολογιστούν και οι τόκοι, τότε δεν είναι υπερβολή ότι πολύ πάνω από το μισό χρέος οφείλεται στις εισαγωγές όπλων, δηλαδή στις «συμβατικές υποχρεώσεις» που απορρέουν από τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως διακηρύττουν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού.
Προς ενίσχυση αυτής της εκτίμησης, να υπενθυμίσουμε ότι κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2004, ο τότε υπουργός Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκης, μιλώντας στο τέλος του 2003 στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, παραδέχθηκε ότι «τουλάχιστον 25 μονάδες του δημόσιου χρέους (σ.σ. δηλαδή το 1/4 του χρέους), οφείλονται στις δικαιολογημένες μεν, αλλά ιδιαιτέρως αυξημένες αμυντικές δαπάνες της χώρας μας», θέλοντας με αυτό τον τρόπο να υποστηρίξει την άποψη ότι η Ελλάδα, αν αφαιρεθεί η ιδιαιτερότητα των αυξημένων δαπανών για εξοπλισμούς και δεν υπολογιστεί το χρέος των Ενόπλων Δυνάμεων, τότε εκπληρώνει τους δείκτες της ΟΝΕ για τα δημοσιονομικά μεγέθη και κυρίως αυτόν του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Πηγή: antinews.gr, Rizospastis.gr