Περιχαρείς οι Ευρωπαίοι ηγέτες σπεύδουν από το πρωί να συγχαρούν τον Μαρκ Ρούτε και να αποτάξουν τον λαϊκισμό και την ακροδεξιά.
Απλά -κατ’ αυτούς- μαθηματικά: Νίκη Ρούτε= ήττα του λαϊκισμού.
Το ότι ο Ρούτε αναγκάστηκε (;) να υιοθετήσει, ειδικά τις τελευταίες ημέρες πριν τις εκλογές, “ατζέντα Βίλντερς” δεν μπαίνει στην εξίσωση;
Το ότι η εκλογική απήχηση Ρούτε υπολείπεται σημαντικά εκείνης των προηγούμενων εκλογών, παρά την αυξημένη συμμετοχή, δεν μπαίνει στην εξίσωση;
Το ότι ο Ρούτε χρειάστηκε την συνδρομή του Ερντογάν που, για τους δικούς του ψηφοθηρικούς λόγους, έβαλε στο στόχαστρο την Ολλανδία και τους Ολλανδούς, προσφέροντας στο νικητή των εκλογών την ευκαιρία να συσπειρώσει το “εθνικό αντανακλαστικό” και να προάγει την αντι-ισλαμική ατζέντα, δεν μπαίνει στην εξίσωση;
Το ότι ο πρώην κυβερνητικός εταίρος, το Εργατικό Κόμμα, καταποντίστηκε επειδή στο πρόσωπο του Γερούν Ντάϊσελμπλουμ (υπουργός Οικονομικών) τιμωρήθηκε η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, δεν μπαίνει στην εξίσωση;
Το ότι ο πολιτικά σχιζοφρενής Γκεερτ Βίλντερς, δίχως κανένα πρόγραμμα, μόνο με το αντιμεταναστευτικό παραλήρημα και τα “καύσιμα” του Brexit και της εκλογής Τραμπ, ήρθε δεύτερος με άνοδο του ποσοστού του, δεν μπαίνει στην εξίσωση;
Για ακόμα μία φορά, η ανάλυση της ευρωπαϊκής πολιτικής γραφειοκρατίας στερείται “ευαισθησίας”. Αρνείται να δει τις πραγματικές αιτίες της ανόδου του λαϊκισμού και της ακροδεξιάς, όπως ακριβώς συνέβη μετά τις ευρωεκλογές του 2014. Τότε, από την Άγκελα Μέρκελ έως τον Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, όλοι οι Ευρωπαίοι δήλωναν ότι “έλαβαν το μήνυμα” της κραυγής κατά της λιτότητας που εκσφενδόνιζε στα ύψη την επιρροή λαϊκιστικών και ακροδεξιών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη.
Τίποτε, όμως, ή σχεδόν τίποτε δεν άλλαξε. Και φθάσαμε στην χαοτική συζήτηση για το μέλλον μιας Ευρώπης “πολλών ταχυτήτων”. Και στον στρουθοκαμηλισμό να βλέπουμε τη νίκη Ρούτε ως ήττα της ακροδεξιάς και του λαϊκισμού. Γιατί, νομίζουν, ίσως να μην συμβεί το πλέον εφιαλτικό, ήτοι να δινόταν -μέσω μιας νίκης Βίντερς- ώθηση στην Μαρίν Λεπέν, σε ενάμιση μήνα από σήμερα…
Μάλλον, όμως, η χειμερία νάρκη του ευρωπαϊκού ιερατείου συνεχίζεται…
Σεραφείμ Π. Κοτρώτσος