ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Τις προηγούμενες ημέρες ο Νίκος Κοτζιάς αποθεώθηκε κυριολεκτικά από την πολιτική, επιχειρηματική και δημοσιογραφική ελίτ της Κύπρου. Η παρουσία του υπουργού Εξωτερικών στη Λευκωσία έλαβε χαρακτηριστικά ενός μικρού πολιτικού θριάμβου αλλά, από την άλλη, ανέδειξε την υποκρισία πολλών παραγόντων του νησιού. Κι αυτό διότι αρκετοί εξ αυτών που αποθέωσαν τον κ. Κοτζιά είχαν πρωταγωνιστήσει στην επιχείρηση αποκαθήλωσής του, τον περασμένο Ιανουάριο, όταν πρόβαλλε εμπόδια στην προσπάθεια να περάσει το σαφώς φιλοτουρκικό σχέδιο του διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Έσπεν Άϊντε.
Ο τελευταίος πέραν του ότι προσπάθησε να δημιουργήσει συνθήκες ωμού εκβιασμού του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη (τον οποίο εμφανώς υποτίμησε στις συνομιλίες της Γενεύης υποβιβάζοντάς τον στο επίπεδο του εκπροσώπου της τουρκοκυπριακής κοινότητας Μουσταφά Ακκιντζί), ευθύνεται για σειρά δημοσιευμάτων (π.χ Politico) εναντίον του Νίκου Κοτζιά ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες πίεσης προς τον Αλέξη Τσίπρα να τον απομακρύνει μεσούσης της διαπραγμάτευσης.
Όλα αυτά τα αποκαλύπτει με εξαιρετικό τρόπο σε άρθρο του ο γνώστης του παρασκηνίου περί το Κυπριακό Μιχάλης Ιγνατίου, εκείνο, ωστόσο, που πρέπει να επισημανθεί είναι πως μέτωπο κατά του Κοτζιά είχε συγκροτηθεί και εξακολουθεί να υφίσταται και στην Αθήνα. Περιλαμβάνει στελέχη του Ποταμιού και του εκσυγχρονιστικού μπλοκ και, φυσικά, γνωστούς δημοσιογράφους και σχολιαστές. Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν και στελέχη εντός του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης που θεωρούν πως το δόγμα της πατριωτικής Αριστεράς του Νίκου Κοτζιά δεν είναι αρκούντως…διεθνιστικό, ενώ μαθαίνω πως κάποιοι εισηγούνται στον πρωθυπουργό να τον απομακρύνει.
Μία από τις προσχηματικές αφορμές που χρησιμοποιούνται είναι, λένε, ότι ο υπουργός Εξωτερικών υπερασπίζεται με “συντεχνιακό” τρόπο τα συμφέροντα των διπλωματών και αρνείται να τους επιβληθούν όλες οι μειώσεις και περικοπές που έχουν επιβληθεί στο Δημόσιο. Αλλά και το ότι αρνείται να ενσωματωθεί η Διπλωματική Ακαδημία στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης.
Ακόμα κι αν έχει άδικο σε κάποια από τα ζητήματα αυτά ο υπουργός Εξωτερικών, πρέπει κανείς να σκεφτεί δύο και τρεις φορές εάν συμφέρει και ποιους συμφέρει μια διαταραχή των εξαιρετικών σχέσεων που είχαν έως τώρα ο πρωθυπουργός και ο Νίκος Κοτζιάς. Και κυρίως εάν συμφέρει να “σπάσει” το μέτωπο άριστης συνεργασίας -παρά τις όποιες ισορροπίες που πρέπει να τηρούνται- στον άξονα Προεδρία Δημοκρατίας- υπουργείο Εξωτερικών- υπουργείο Άμυνας, ιδιαίτερα τώρα που τα εθνικά θέματα είναι ανοικτά.
Για παράδειγμα, μπορεί αυτή η κυβέρνηση να έχει άλλο πρόσωπο σε αυτή τη θέση που θα έχει φιλική σχέση και να συνομιλεί με άνεση με την ομάδα του Τραμπ, με τον Λαβρόφ, τους Ευρωπαίους, όπως το νέο πρόεδρο της Γερμανίας Στάϊνμάγιερ ή τον Ιταλό πρωθυπουργό Τζεντιλόνι (αμφότεροι είναι φίλοι του παλαιόθεν), τους Ισραηλινούς και τους Αιγύπτιους και όχι μόνο; Αλλά να έχει τον σεβασμό και των Τούρκων, οι οποίοι αντιλαμβάνονται πως αντιμετωπίζουν πια μια σταθερή και ψύχραιμη ελληνική διπλωματία.
Και ταυτοχρόνως να διαθέτει την εμπιστοσύνη της μεγαλύτερης μερίδας της Ν.Δ, από τον αρμόδιο τομεάρχη Γιώργο Κουμουτσάκο μέχρι τους “Καραμανλικούς” και τους “Σαμαρικούς”…
Σ.Κ